Η κατεδάφιση των “Ρώσικων” στο βόρειο τμήμα του άλσους από τις δημοτικές υπηρεσίες είναι μια ευπρόσδεκτη εξέλιξη. Διαβάζω όμως … αρμοδίως την άποψη ότι μ’ αυτή του την ενέργεια “ο Δήμος υπερασπίζεται εμπράκτως τον δασικό χαρακτήρα του Άλσους μας” και μου δημιουργούνται απορίες· όχι γιατί η κατεδάφιση των “Ρώσικων” δεν είναι σε ορθή κατεύθυνση, αλλά διότι υπάρχουν πολλές ακόμη εκκρεμότητες που δεν έχουν διασαφηνιστεί. Θα ήταν χρήσιμο να απαντηθούν αυτές οι απορίες υπεύθυνα από τη δημοτική αρχή, για να εκτιμήσουμε την έκταση της έμπρακτης υπεράσπισης του δασικού χαρακτήρα, που θα οδηγήσει στην υλοποίηση της προγραμματικής δέσμευσης της “Δύναμης Πολιτών”, την οποία θα θέλαμε να δούμε να γίνεται πραγματικότητα – μιας δέσμευσης, όμως, που καμιά φόρα μοιάζει λίγο με ακορντεόν: ακούγεται υπέροχα, αλλά δύσκολα μπορείς να μετρήσεις κάθε στιγμή τις διαστάσεις της μ’ ακρίβεια…
Ο αρμόδιος αντιδήμαρχος πρασίνου Νίκος Ανανιάδης έγραφε πριν ενάμιση περίπου μήνα, μ’ αφορμή την κατάληψη του Κένταυρου: “Και ας το αντιληφθούν γρήγορα όσοι από [τους καταληψίες] αγωνιούν για την τύχη του Άλσους, ότι με αυτή την άστοχη πολιτική επιλογή τους ενισχύουν τα επιχειρήματα όσων παπαγάλων αναπαράγουν την εγκατάλειψη, το μαρασμό, την απαξίωση και τη μη ανάπλαση του Άλσους της Νέας Φιλαδέλφειας, σε κυρίαρχο επιχείρημα του να φύγει η διαχείριση του από τον Δήμο Φ-Χ το συντομότερο δυνατό μέσω του νέου Ρυθμιστικού Σχεδίου Αττικής και να δοθεί στον περιβόητο υπό διαμόρφωση φορέα διαχείρισης μητροπολιτικών πάρκων με ό,τι αυτό συνεπάγεται…”
Η παραπάνω διατύπωση του Ανανιάδη δημιουργεί ένα σημαντικό ερώτημα: Το άρθρο 19 του Ρυθμιστικού μεταβίβασε, αναίμακτα δυστυχώς, το Άλσος μας από τον δήμο στον “Φορέα Ανάπλασης και Διαχείρισης Μητροπολιτικών και Υπερτοπικών Πάρκων”, ακρωτηριάζοντας την πόλη κατά 480 περίπου στρέμματα. Ωστόσο, εκκρεμεί από τον Αύγουστο η έκδοση ενός εφαρμοστικού προεδρικού διατάγματος, την απουσία του οποίου επικαλέστηκε επανειλημμένα η νέα δημοτική αρχή απ’ το Σεπτέμβρη και μετά για να δικαιολογήσει την απουσία ενεργειών της σε σχέση με το κορυφαίας σημασίας αυτό ζήτημα. Προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δεσμευτεί για την κατάργηση του ΡΣΑ, το οποίο καταψήφισε στο σύνολό του, μέχρι σήμερα, όμως, δεν έχει κάνει κάτι. Έχει άλλη γνώμη πια ο αρμόδιος υπουργός Παναγιώτης Λαφαζάνης; Γιατί κατέθεσε μόνο μια σχετική τροπολογία στη βουλή για κατάργηση των ρυθμίσεων του Ν. 4277/14 που αφορούσαν την περιοχή των Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα, αντί να ζητήσει την κατάργηση του νόμου συνολικά; Προχωράει η σύνταξη του προεδρικού διατάγματος για την υφαρπαγή όλων σχεδόν των χώρων πρασίνου της Αττικής, όπως φαίνεται να υπονοεί ο αντιδήμαρχος; Αν η δημοτική αρχή γνωρίζει κάτι παραπάνω από τις υπηρεσιακές της επαφές με τις κρατικές υπηρεσίες, θα πρέπει να μας ενημερώσει.
Σοβαρό παραμένει και το ερώτημα της τύχης της μελέτης για την ανάπλαση του Άλσους, η απόρριψη της οποίας από τη Διεύθυνση Δασών της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής αποτέλεσε την αφορμή για την προσφυγή του δήμου στο ΣτΕ κατά του Ν. 4277/14. Τι ισχύει απ’ αυτή τη μελέτη των 750.000 ευρώ, για την οποία μάλιστα μας ενημέρωσε ο δήμαρχος στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο ότι διεκδικεί την αύξηση της χρηματοδότησης από την Περιφέρεια Αττικής σε 1.000.000 ευρώ; Κατά πόσο μπορεί ο δήμος να αναφέρεται σ’ αυτή πριν την έκδοση της απόφασης του ΣτΕ; Θα μπορεί μετά; Κι αν η μελέτη (και η χρηματοδότησή της) δεν εξαρτώνται απ’ την όποια δικαστική απόφαση, γιατί η δημοτική αρχή παρεκκλίνει απ’ αυτήν; Από πού πρόκυψε, για παράδειγμα, η χωροθέτηση του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στο κτίριο του μετεωρολογικού σταθμού, όπως είπε ο δήμαρχος στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, αντί για το κτίριο του ΠΠΙΕΔ που προβλέπει η μελέτη; Υπήρξε κάποια τροποποίησή της που δεν μάθαμε; Με ποια διαδικασία; Ή πρέπει να θεωρούμε τη μελέτη τελειωμένη υπόθεση για άλλη μια φορά, μετά το 2010; Γιατί, τελικά, όλες οι πράξεις “έμπρακτης υπεράσπισης του δασικού χαρακτήρα του Άλσους μας” συμβαίνουν στο βόρειο τμήμα του, σε χώρους που κανείς δεν διεκδικούσε επί της ουσίας;
Αφού απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα, θα πρέπει, βέβαια, να κάνουμε στα σοβαρά και την κουβέντα για τις κοινωνικά ωφέλιμες χρήσεις μέσα σε όλο το δάσος μας, τις προϋποθέσεις τους, κι ακόμη ποιες απ’ αυτές μπορεί να προκύψουν από πρωτοβουλία του δήμου και ποιες από πρωτοβουλία των πολιτών…
π.
