“Η αποψινή μου ομιλία δεν θα είναι επιστημονική διάλεξη, αλλ’ ανάπτυξη πολιτικού προγράμματος ή ακριβέστερα της παραγράφου 8 του προγράμματος της Δημοκρατικής Ενώσεως που διακηρύσσει σαν θεμελιώδη αρχή την “μέριμνα δια την εξύψωσιν του βιοτικού επιπέδου του Ελληνικού λαού, δια την αύξησιν της εθνικής του παραγωγής εις όλους τους κλάδους, ώστε να λείψη η μάστιξ της ανεργίας και της υποαπασχολήσεως”. Στην παράγραφο αυτή θα προσπαθήσω να δώσω με την αποψινή μου ομιλία περιεχόμενο, όπως εμείς οι τεχνικοί το εννοούμεν”.
Μ’΄αυτά τα λόγια προσδιόρισε το περιεχόμενο του λόγου του, ενόψει των βουλευτικών εκλογών της 19ης Φεβρουαρίου 1956, ομιλών σε ακροατήριο κυρίως τεχνικών την 13ης Φεβρουαρίου 1956 στην Λέσχη “Τρικούπης”, ο διατελέσας Πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος τα χρόνια της δεκαετίας του ’30 και Πρύτανις του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής Καθηγητής Νίκος Κιτσίκης, σαν υποψήφιος βουλευτής της Δημοκρατικής Ενώσεως εκ μέρους της ΕΔΑ.
Η ομιλία αυτή του Καθηγητή Νίκου Κιτσίκη περιεσώθη εκδοθείσα τότε από το Γραφείο Τύπου και Μελετών της ΕΔΑ, με τον τίτλο “Εκβιομηχάνιση της Ελλάδος είναι η λύση του Οικονομικού μας Προβλήματος. Σκέψεις γύρω από την Ανασυγκρότηση”.
Εδώ, στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”¨, θα ήθελα να σημειώσω τα συγκροτούντα την ομιλία αυτή του Καθηγητή Νίκου Κιτσίκη κεφάλαια:
- Εισαγωγικά
- Η ιστορία του αγώνα για την Ανασυγκρότηση
- Η αντίδραση των ξένων και του κ. Βαρβαρέσου
- Οι ελληνικές δυνατότητες
- Η τεχνική πρόοδος των άλλων χωρών και η ελληνική στασιμότητα
- Η πολιτική των γειτονικών χωρών και η δική μας
- Υποσχέσεις και πραγματοποιήσεις
- Ο αγώνας των τεχνικών. Τα παραγωγικά έργα
- Τεχνικός εξοπλισμός
- Το Κράτος και οι Έλληνες τεχνικοί
- Ο τεχνικός προγραμματισμός. Η σχεδιοποίηση της Ανασυγκροτήσεως
- Τα οικονομικά μέσα
- Η εσωτερική πολιτική
Και να προσθέσω ότι σε έκταση λιγότερη από δύο δεκαεξασέλιδα ο αναγνώστης μπορεί να γνωρίσει επιστημονικά θεμελιωμένο και με πλούσια την ιστορική τεκμηρίωση πολιτικό λόγο για τις δυνατότητες τεχνικών και βιομηχανικών προόδων της Ελληνικής πατρίδος, δυνατότητες οικονομικής απογείωσής της με την συμβολή όλων των κλάδων παραγωγής.
Για την ολοκλήρωση της πρώτης αυτής σύντομης παρουσίασης της εν λόγω ομιλίας του Καθηγητή Νίκου Κιτσίκη, καταχωρώ παρακάτω μικρό μόνο μέρος της:
“Πολλοί από σας ίσως δεν συμφωνούν με την γενική πολιτική την οποίαν ακολουθώ με συνέπεια και πίστη, πιθανόν να ευρίσκωνται σε ιδεολογικήν αντίθεσιν μαζύ μου, όμως είμαι βέβαιος ότι θα δεχθούν την τεχνική πολιτική που θα χαράξω διότι είναι δική τους, διότι είναι η πολιτική όλων των τεχνικών που από 25 περίπου χρόνια μελέτησαν την ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας με την κατασκευή παραγωγικών, εγγειοβελτιωτικών και ενεργειακών έργων, την εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου, την εκβιομηχάνιση της Χώρας σ’ όλην την βιομηχανική κλιμάκωση. Διότι είναι η μόνη πολιτική που θα υψώση το βιοτικόν αλλά και το ηθικόν επίπεδον του λαού μας, που θα μας εμπνεύση την εθνικήν αξιοπρέπειαν αντί της δουλοφροσύνης του ζητιάνου. Διότι είναι η πολιτική η απαραίτητη για να γίνουμε λαός πραγματικά ελεύθερος, αδέσμευτος από οικονομικές εξαρτήσεις και κηδεμονίες. Πρέπει να εγκαταλείψουμε τον ρόλο του πτωχού συγγενούς των μεγάλων συμμάχων μας και ν’ αναζητήσουμε αποφασιστικά την ευτυχία μας μέσα στο έδαφος της πατρίδας μας. Και υπάρχει πλούτος αφάνταστος, αφάνταστος όχι για μας (τους τεχνικούς) αλλά για τους πολιτικούς μας, μέσα σ’ αυτό το έδαφος. Όλες οι επιστημονικές διαπιστώσεις καταλήγουν σ’ αυτό το συμπέρασμα. Κάθε καινούργια μελέτη πλειοδοτεί σε αισιοδοξία από τις προηγούμενες, όχι μόνο για το μέγεθος του μεταλλευτικού μας πλούτου, για το τεράστιο ενεργειακό δυναμικό, αλλά για τις εξαιρετικά ευνοϊκές – το τονίζω εξαιρετικά ευνοϊκές – δυνατότητες εκμεταλλεύσεως και για την δυνατότητα ιδρύσεως σοβαρών μεταλλουργικών βιομηχανιών με χρησιμοποίηση αποκλειστικά ελληνικών πρώτων υλών και ελληνικής ενεργείας, με κόστος πολύ ευνοϊκό.
Οι νεώτεροι από σας ίσως δεν φαντάζονται ότι η προσπάθεια αυτή των (τεχνικών) έχει τόσον μακράν ιστορίαν. Θα μου επιτρέψετε ν’ αφηγηθώ την ιστορίαν αυτήν με κάποιαν συντομίαν. Η ιστορία αυτή έχει μεγάλην αξίαν. Διότι αποδεικνύει πόσο καλά μελετημένες και βαθειά ριζωμένες είναι οι πεποιθήσεις μας, πόσο ακλόνητες είναι οι βάσεις της τεχνικής μας πολιτικής”.
Για τον ίδιο σκοπό (την ολοκλήρωση δηλαδή της πρώτης αυτής παρουσίασης της εν λόγω ομιλίας του Καθηγητή Νίκου Κιτσίκη) καταχωρώ εδώ, στον “Κόσμο της Ν.Φιλαδέλφειας”, και την αρχή της:
“Κυρίες, φίλοι και συνάδελφοι,
Με ειλικρινή συγκίνηση αντικρύζω ύστερα από πολλά χρόνια ένα τόσο αγαπητό ακροατήριο, όπως το αποψινό. Είμαι πραγματικά ευτυχής ότι βρίσκομαι πάλι μέσα στην μεγάλη μας τεχνική οικογένεια, της οποίας τα περισσότερα μέλη είναι παλαιοί μου μαθηταί, ότι μου δίδεται η ευκαιρία να επικοινωνήσω πνευματικά και ψυχικά μαζύ σας. Είναι πολύ πιθανό η αποψινή μας συνάντηση ν’ αποτελέση την απαρχή στενώτατης συνεργασίας για την πραγματοποίηση των μεγάλων επιδιώξεων που μας απασχολούν, δεκάδες χρόνια, και αποβλέπουν στο μεγαλείο της πατρίδος μας και στην ευημερία του λαού μας. Ο ευγενικός αγώνας για την δημιουργία μιας ευτυχισμένης καινούργιας Ελλάδος, που δεν θα είχε τίποτα να ζηλέψη από τις Χώρες της τεχνικής προόδου και του τεχνικού πολιτισμού, πρέπει να συνεχισθή με ακατάβλητη προσπάθεια από μέρους μας για την επικράτηση των απόψεών μας, τις μόνες που μπορούν να μας βγάλουν από τον τραγικό κλοιό της αθλιότητας, που κάθε μέρα μας σφίγγει περισσότερο.
Ύστερα από πολύχρονες μελέτες και έρευνες, γύρω από θεμελιώδη ζωτικά προβλήματα, ο τεχνικός κόσμος της Ελλάδος κατέληξε ομόφωνα σχεδόν σε οριστικά συμπεράσματα και σε σαφέστατες λύσεις, που δεν επιδέχονται καμμιά αμφισβήτηση, αλλ’ ούτε καν συζήτηση. Έχουν αποκρυσταλλωθή πια σε κατηγορηματικές οικονομικές επιταγές, που όμως πρέπει να επιβληθούν στις Κυβερνήσεις μας και να εφαρμοσθούν γιατί αποτελούν την μοναδική θεραπεία των δεινών μας, δηλαδή της ανεργίας, της υποαπασχολήσεως, της μεγάλης φτώχειας, της αθλιότητας, της εξουθενώσεως του λαού μας σε σημείον ώστε να τον κατατάσσουν μεταξύ των απορωτέρων και δυστυχεστέρων λαών του Κόσμου”.
Αυτά επί του παρόντος για τον ρωμαλέο επιστημονικά και πολιτικά προεκλογικό λόγο του Καθηγητή Νίκου Κιτσίκη, ενόψει των βουλευτικών εκλογών της 19ης Φεβρουαρίου 1956. Γιατί θα επανέλθω βεβαίως σε αυτόν κατά την διαδρομή του χρόνου.
Κώστας Π. Παντελόγλου
Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013
