Καταχώρησα χθες το πρώτο μέρος του γραφτού που αναφέρεται σε όσα στον τίτλο σημειώνω και σήμερα καταχωρώ το δεύτερο μέρος, πάλι εδώ φυσικά στον “Κόσμο της Ν.Φιλαδέλφειας”:
“Ο κόσμος στην Νέα Ιωνία διασκεδάζει. Έχει δυο χειμερινούς κινηματογράφους και οσονούπω ανοίγει και τρίτος. Το “Μιρουάρ” είναι το χορευτικόν κέντρον των Ποδαράδων, όπου κάθε Κυριακή γίνεται συναγερμός.
Το καλοκαίρι λειτουργεί θερινόν θέατρον. Και καθώς πληροφορούμαι πρόκειται εντός του χειμώνος να κτισθή νέον μεγάλον θέατρον όπου θ’ ανέρχονται και θα παίζουν εκ περιτροπής διάφοροι θίασοι από τας Αθήνας.
Μεγάλην κίνησιν παρουσιάζει η αγορά. Ξεφυτρώνουν εκεί κάθε μέρα λαμπρά καταστήματα, εστιατόρια, παντοπωλεία, οπωροπωλεία. Από τα καταστήματα πολυτελείας σημειώνω το “Κόρσο”, το “Λούνα Παρκ”, την “Αλάμπρα”, το “Κέντρον”, τον “Αβέρωφ” , την “Αίγλη” καφεζυθεστιατόριον, τα “Κυβέλεια” ζαχαροπλαστείον και χίλια δυο άλλα μεγάλα και μικρά, κεντρικά και απόκεντρα, όλα κομψά και μ’ εξαίρετη καλαισθησία διακοσμημένα.
Οι κάτοικοι της Νέας Ιωνίας, όσοι δεν έχουν εργασίας στας Αθήνας, σπανίως κατεβαίνουν στην πρωτεύουσα. Η πόλις τούς παρέχει όλες τις ευκολίες και τα μέσα αναψυχής.
Η Νέα Ιωνία είναι μια πόλις με θαυμασίους δρόμους, αλλά … χωρίς πεζοδρόμια. Όταν εκτίζετο ο συνοικισμός εκρίθη ότι θ’ απητούντο τεράστια χρηματικά ποσά για τα πεζοδρόμια. Και ανεβλήθη η κατασκευή μέχρις ότου εξευρεθούν τα χρήματα. Επειδή όμως όταν κάτι αναβάλλεται δεν γίνεται ποτέ, δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ καθώς φαίνεται και τα πεζοδρόμια της Νέας Ιωνίας.
Ιδού τώρα μία επίσημος στατιστική από την οποία φαίνεται η σύνθεσις του πληθυσμού στον συνοικισμό των Ποδαράδων. Κατοικούν εδώ 38 αρτοποιοί, 28 βαφείς, 361 ράπται, 39 δάσκαλοι, 2.448 εργάται και εργάτριαι στα διάφορα εργοστάσια του συνοικισμού, 1.000 ταπητουργοί, 74 έμποροι, 14 επιπλοποιοί, 21 ζαχαροπλάσται, 14 ιατροί, 128 κτίσται, 81 κεντίστρες, 41 καρραγωγείς, 20 κρεοπώλαι, 27 καφεπώλαι, 42 κουρείς, 121 ξυλουργοί, 56 στιλβωταί (υποδημάτων), και 550 ιδιωτικοί υπάλληλοι που εργάζονται στα καταστήματα της Νέας Ιωνίας και στας Αθήνας.
Σε προηγουμένας ερεύνας παρετηρήσαμε ότι στους προσφυγικούς συνοικισμούς η σπουδάζουσα νεολαία είναι υπεράφθονος, συγκρινομένη με τον πληθυσμό των κατοίκων των. Το ίδιο συμβαίνει και στην Νέα Ιωνία όπου αποδεικνύεται ότι το ένα όγδοον του πληθυσμού φοιτά στα σχολεία. Κανένα προσφυγόπουλο ηλικίας άνω των 7 ετών δεν μένει έξω από τα σχολικά θρανία. Οσοδήποτε πτωχά και αν είναι, ξυπόλητα, ρακένδυτα, θα πάρουν την σάκα υπό μάλης και θα πάνε στο σχολείο τους.
Λειτουργεί ένα πλήρες δημοτικό σχολείο, το οποίον πρόκειται κατ’ αυτάς να χωρισθή σε δύο ή τρία δημοτικά σχολεία. Επίσης λειτουργεί ελληνικό σχολείο.
Ο αριθμός των μαθητών είναι 1.030 και των μαθητριών 905.
Τα έργα της φιλανθρωπίας είναι πολλά και στον συνοικισμό της Νέας Ιωνίας. Στο προσφυγικό νοσοκομείο νοσηλεύονται συνήθως 150-200 ασθενείς σε ισαρίθμους κλίνας.
Ο βρεφικός σταθμός, ο οποίος λειτουργεί ωρισμένες ημέρες της εβδομάδος,παρακολουθεί την υγιεινή εξέλιξι των βρεφών του συνοικισμού. Οι μητέρες προσάγουν τα μικρά των στον σταθμό, τα ζυγίζουν και παίρνουν από τον γιατρό τις απαραίτητες συμβουλές για την καλή διατροφή των τέκνων των.
Ο συνοικισμός έχει αρκετό νερό από αρτεσιανό πηγάδι το οποίον κατά τύχη ανεκαλύφθη εκεί κοντά. Κατεσκευάσθησαν αμέσως θαυμάσια υδραυλικά έργα και το νερό ηντλήθη στην κορυφή ενός γειτονικού λόφου απ’ όπου κατεβαίνει και μοιράζεται στα σπίτια του συνοικισμού. Έτσι εξασφάλισαν αρκετό νερό και απ’ αυτής της απόψεως ο λαός δεν υποφέρει.
Αλλά ο φωτισμός του Δήμου είναι ελλιπής. Τα σπίτια φωτίζονται με το ηλεκτρικό που παράγει ο εκεί εγκατεστημένος ιδιωτικός σταθμός ηλεκτροπαραγωγής, αλλά οι δρόμοι μένουν κατασκότεινοι τις νύκτες, διότι εν αναμονή πάντοτε της κατασκευής του νέου ηλεκτρικού εργοστασίου της Πάουερ ο ηλεκτροφωτισμός των δρόμων παραμένει ελλιπής.
Είναι κι αυτό ένα δείγμα των δεσμεύσεων που επέβαλε στο Κράτος η Πάουερ. Ούτε αυτή δεν μπορεί να παράσχει ηλεκτρικόν ρεύμα, δεν της περισσεύει, ούτε αφήνει τας ιδιωτικάς εγκαταστάσεις να προοδεύσουν.
Και στο μεταξύ οι δρόμοι όλων των προσφυγικών συνοικισμών πλέουν στο σκοτάδι …”.
Τελειώνει εδώ το γραφτό που αναφέρεται σε όψεις του οικονομικοκοινωνικού βίου της Νέας Ιωνίας κατά τον Μεσοπόλεμο (πέντε χρόνια μετά την δημιουργία της), το γραφτό δηλαδή που καταχώρησα χτες και σήμερα στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” – οφείλω όμως να σημειώσω ακόμη ότι πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Πατρίς” των Αθηνών την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 1928.
Κώστας Π. Παντελόγλου
Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013
