Άλλη μια φορά ένα νομοσχέδιο εκατοντάδων σελίδων πέρασε με την διαδικασία του κατεπείγοντος, με λίγων ωρών συζήτηση, στην Βουλή των Ελλήνων και έγινε νόμος του Κράτους με την ψήφο αγνοούντων πολλά απ’ όσα ψήφισαν.
Για να ψηφίσει κάποιος μετά γνώσεως πρέπει κατ’ αρχήν να προλαβαίνει να διαβάσει αυτά που θα ψηφίσει, και επιπλέον τις γνώμες και τα στοιχεία όσων έχουν αντιρρήσεις επί όσων περιλαμβάνει ένα νομοσχέδιο που πάει να ψηφιστεί.
Και για να διατυπώσουν φυσικά τις αντιρρήσεις τους αυτοί που τις έχουν πρέπει και αυτοί να έχουν προλάβει να διαβάσουν το προωθούμενο προς ψήφιση νομοσχέδιο.
Ε, όλα αυτά στην περίπτωση που πάει να ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο εκατοντάδων σελίδων με την διαδικασία του κατεπείγοντος, με λίγων ωρών συζήτηση, στην Βουλή των Ελλήνων, παραλείπονται.
Όμως, εάν στα κοινά μαθηματικά μερικά ως ασήμαντα παραλείπονται, στα ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ όλα μετρούν, τίποτα δεν παραλείπεται – δεν πρέπει να παραλείπεται, χώρια που όλοι οι μετέχοντες στο έργο της Βουλής των Ελλήνων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (και όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες θα πρόσθετα) πρέπει να κατατοπίζονται σχετικά από την στιγμή που ξεκινά να συντάσσεται ένα νομοσχέδιο (ποιος ή ποιοι το συντάσσουν, ποιος ή ποιοι υπουργοί καλύπτουν την διαδικασία με την παρουσία τους και την υπογραφή τους, ποια ζητήματα ρυθμίζονται, με ποιες κατευθύνσεις, κλπ.).
Συμφωνώ στην καταγγελία της διαδικασίας του κατεπείγοντος κατά την ψήφιση νομοσχεδίων από την Βουλή, στην πρόταση ονομαστικής ψηφοφορίας από τους βουλευτές για έκθεσή τους στους ψηφοφόρους της περιοχής τους και γενικότερα – όμως θεωρώ πως αυτά δεν είναι αρκετά· χρειάζεται οι συντάκτες τέτοιου χαρακτήρα νομοσχεδίων εκατοντάδων σελίδων που μετατρέπονται σε νόμους του Κράτους με την διαδικασία του κατεπείγοντος, καθώς και οι υπουργοί που τους καλύπτουν με την παρουσία τους και την υπογραφή τους, και φυσικά η κεφαλή της Κυβέρνησης τον καιρό που αυτό συμβαίνει, να καταγράφονται ονομαστικά σε Στήλη για τους ανάξιους της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, όπως σε Στήλες Τιμής αναγράφουμε τους ήρωες του Έθνους και τα θύματα εχθρικών θηριωδιών.
Σκέφτομαι έπειτα κι εμάς, τους απλούς Έλληνες και Ελληνίδες, που μας φορτώνουν με ένα “άγνοια νόμου δεν συγχωρείται” και ξεμπερδεύουν…
Σκέφτομαι αυτά τα χρόνια πόσο μας λείπουν ο Αλέξανδρος Σβώλος, ο Φαίδων Βεγλερής, ο Ηλίας Ηλιού, ο Δήμος Μέξης – να ανατάμουν επιστημονικά το εγκαθιδρυθέν κοινωνικοπολιτικό καθεστώς εν Ελλάδι και να συμβάλλουν με τις γνώσεις και την σωφροσύνη τους στην προσπάθεια για την επικράτηση, κατ’ αρχήν, άξιας των Ελλήνων και των Ελληνίδων δημοκρατικής κοινοβουλευτικής πρακτικής.
Κώστας Π. Παντελόγλου
