Όσα ακολουθούν τα διάβασα ενώ ήμουν σπουδαστής της Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Ε.Μ. Πολυτεχνείου, σχεδόν 50 χρόνια πριν, στα “Τεχνικά Χρονικά”, το επίσημο όργανο του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος, το οποίο τελούσε υπό δημοκρατική διοίκηση – βρίσκω χρήσιμο να βρουν την θέση τους και εδώ, στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”, και τούτο διότι δεν έχουν χάσει θαρρώ την επικαιρότητά τους:
“Καμμιά βελτίωση της οικονομικής καταστάσεως της χώρας δεν πρέπει να ελπίζεται, όσο δεν επιλύεται το βασικό πρόβλημα: το πρόβλημα της απαλλαγής της από τον ακατάλληλο διοικητικό της μηχανισμό με τον αποσκληρωμένο συντηρητισμό και το χάος που τον χαρακτηρίζει. Μάλιστα, η προοπτική είναι ακόμη πιο σκοτεινή και αποκαρδιωτική· αν δεν προχωρήσουμε ταχύτατα, τώρα αμέσως, σε μια ριζική Διοικητική Μεταρρύθμιση, τότε η χώρα μας θα καταδικαστή σε μια μόνιμη υπανάπτυξη.
Αυτό είναι το συγκλονιστικό συμπέρασμα (και ταυτόχρονα η ύστατη προειδοποίηση) στο οποίο καταλήγει ο Γάλλος καθηγητής και ειδικός σύμβουλος του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (Ο.Ο.Σ.Α.) κ. Ζωρζ Λαγκρό, σε μια μελέτη που εκπόνησε σχετικά με τα προβλήματα της Ελληνικής (Δημοσίας) Διοικήσεως…
Την θλιβερή κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο διοικητικός μηχανισμός της χώρας, καθώς και την ανασταλτική επίδραση που ασκεί ο μηχανισμός αυτός στις προσπάθειες για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη όχι μόνο της εθνικής οικονομίας, αλλά και όλων των άλλων τομέων της κοινωνικής δραστηριότητας, όπως π.χ. η εθνική παιδεία, την γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες από πικρή εμπειρία. Όπως όλοι γνωρίζουν ότι οι συντελεστές αυτής της διοικητικής κακοδαιμονίας είναι όχι μόνο κοινωνικοί και οικονομικοί, αλλά και ψυχολογικοί, ιστορικοί, πολιτικοί. Και περισσότερο από όλους τα γνωρίζουν και τα αισθάνονται αυτά οι Έλληνες τεχνικοί, οι οποίοι καλούνται να παίξουν τόσο σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της οικονομίας και στον εκσυγχρονισμό της χώρας και οι οποίοι τόσο πολύ έχουν ταλαιπωρηθή από τον διοικητικό αυτό μηχανισμό. Φυσικόν, επομένως, είναι να συμφωνούν οι Έλληνες τεχνικοί με τον καθηγητή Λαγκρό ότι πρέπει:
- Να δοθή προτεραιότητα στην Διοικητική μεταρρύθμιση, χωρίς μεγάλα λόγια και υπερβολές, αλλά με πειθαρχία, πείσμα και ρεαλισμό.
- Να εκσυγχρονισθούν αμέσως οι μέθοδοι της (Δημοσίας) Διοικήσεως.
- Να πραγματοποιηθή ταχύτατα ριζική μεταρρύθμιση της Ανωτάτης μας Παιδείας, που προετοιμάζει τα περισσότερα στελέχη των Δημοσίων Υπηρεσιών.
- Να αναπτυχθή μεγαλύτερη συνεργασία ανάμεσα στην (Δημόσια) Διοίκηση και τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα και να αναδιοργανωθούν το Ανώτατο Συμβούλιο Δημοσίων Υπηρεσιών (ΑΣΔΥ) και οι διαγωνισμοί που θεσπίζει.
- Να προωθηθή η επιμόρφωση των … στελεχών (Δημοσίων Υπηρεσιών).
- Να προετοιμασθή με ειδικά μέτρα η ανανέωση των στελεχών της (Δημόσιας) Διοικήσεως, όποιες και αν είναι οι απαιτούμενες θυσίες.
Και φυσικό είναι να αισθάνωνται την ανάγκη να υπογραμμίσουν μαζί του ότι αν τα μέτρα αυτά πραγματοποιηθούν, και μπορούν να πραγματοποιηθούν γιατί το ανθρώπινο υλικό δεν λείπει από την Ελλάδα, θα πραγματοποιηθή το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση εκείνη από την οποία κυριολεκτικά εξαρτιέται το μέλλον της χώρας”.
Μένει τώρα να σημειώσω πως όσα παραπάνω καταχώρησα είδαν το φως της δημοσιότητας τον Σεπτέμβριο του 1965.
Κώστας Π. Παντελόγλου
