Όσα καταχωρώ σήμερα στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” και θα καταχωρήσω και αύριο και μεθαύριο, τα έχει πει ο Δημήτρης Γληνός το έτος 1906 – περιλαμβάνονται δε στην λογοδοσία του ως Διευθυντού της Αναξαγορείου Σχολής των Βουρλών για το σχολικό έτος 1905-1906, αποτελώντας τμήμα αυτής.
Ο Δημήτρης Γληνός εξελίχθηκε έκτοτε και μέχρι του θανάτου του (26 Δεκεμβρίου 1943) σε κορυφαίο εκπαιδευτικό, αλλά και σημαντική φυσιογνωμία του εθνικού, κοινωνικού και πολιτικού βίου των Ελλήνων – στον Δημήτρη Γληνό έχουμε ήδη αναφερθεί εδώ, στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”, στις 4 Οκτωβρίου 2013 αλλά και στις 22 και 23 Δεκεμβρίου 2013, και βεβαίως θα το κάνουμε και στο μέλλον.
Ας διαβάσουμε όμως τώρα τι ανέφερε λογοδοτών στους Βουρλιώτες σχετικά με το καύχημά τους, την Αναξαγόρειο Σχολή.
“Η Κοινότης των Βουρλών έχει ήδη εν τη Αναξαγορείω Σχολή ολόκληρον τιμητικήν ιστορίαν δια την εκπαίδευσιν. Σχολήν εκ των αρχαιοτάτων, παρακολυοθήσασαν με τας τύχας της και τας πικράς ημέρας των Εθνικών ταλαιπωριών και τας ημέρας της σχετικής ευημερίας, Σχολήν την οποίαν περιέβαλεν δια στοργής η φιλοπατρία του συνόλου των πολιτών και της οποίας οι μέγιστοι ευεργέται είναι αυτοί οι εργάται, ο λαός ο ταπεινός, ο φιλόπονος, όστις από το Σχολείον περιμένει στερέωσιν των πατρικών αρετών τας οποίας βλέπει πολεμουμένας από όλα τα άλλα μέρη.
Προ πάντων δε αφ’ ης ανακαινίσθη το λαμπρόν τούτον τέμενος, η Αναξαγόρειος Σχολή, υπό την διεύθυνσιν διακεκριμένων λειτουργών της παιδείας, δια της εργασίας καλών διδασκάλων, ανήλθεν εις αληθή περιωπήν ήτις πρέπει να αποτελή το καύχημα των Βουρλιωτών οίτινες, σκληρώς δοκιμαζόμενοι υπό της συμφοράς, εν ημέραις γενικής καταστροφής και πενίας, φιλοτίμως εκράτησαν το Σχολείον εις την περιωπήν του, δεν κατεδέχθησαν ουδέ κατ’ ελάχιστον να ίδωσιν αυτό κατερχόμενον. Και ευέλπιδες πάντες ατενίζουσιν εις το μέλλον, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η στοργή και η αγάπη πάντων θα εκδηλώνεται αδρότερον και ζωηρότερον προς την Σχολήν.
Όταν παρελάβομεν την διεύθυνσιν του Σχολείου, εν πρώτοις συνεμορφώθημεν προς το νέον πρόγραμμα της Ευαγγελικής Σχολής, είτα δε, εν συσκέψει μετά των διδασκάλων, απεφασίσαμεν να προσθέσωμεν εις την έκτην μεν τάξιν στοιχεία εμπορίου και διπλογραφίας, όχι βεβαίως με τον σκοπόν να μορφώσωμεν εμποροϋπαλλήλους, αλλά θεωρήσαντες τας στοιχειώδεις ταύτας γνώσεις αναγκαίας εις πάντα πολίτην μέλλοντα οπωσδήποτε να διοικήση οικονομικώς την μικράν ή μεγάλην περιουσίαν του. Δια τούτο φρονώ ότι το μάθημα τούτο δύναται να ονομασθή εν τη Αστική Σχολή, προστιθεμένων και άλλων τινών συναφών γνώσεων, μάλλον στοιχεία ιδιωτικής οικονομίας.
Τον αυτόν χαρακτήρα εδώσαμεν και εις το έτερον μάθημα, όπερ προσετέθη εις την Ε’ (τάξιν της) Αστικής (Σχολής), δηλαδή τα στοιχεία γεωργικής. Δηλαδή ως γενικωτέρα τινά διδασκαλίαν της φυτολογίας, η οποία σύμφωνα με τας αρχάς της μεθόδου έχει να ασχοληθή δια τα Βουρλά όλως ιδιαιτέρως με την άμπελον.
Εις το ακανθώδες ζήτημα της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσης προσεπαθήσαμεν να επιτύχωμεν καλύτερα αποτελέσματα δια δύο μέσων: Α’. εισηγάγομεν εις όλας τας τάξεις συνεχή αναγνώσματα εκ των ωραίων βιβλιαρίων του προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων Συλλόγου – Β’. δε ιδιαιτέραν όλως προσοχήν εδώσαμεν εις το μάθημα των εκθέσεων εις πάσας τας τάξεις. Η σπουδαιότης του μαθήματος το οποίον συγκεντρώνει τα αποτελέσματα όλης σχεδόν της διδασκαλίας και εξωτερικεύει τας γνώσεις και τας ιδέας καλολογικής, ανομολογείται παρά πάντων, αλλ’ είναι μάθημα κατ’ εξοχήν δύσκολον και δια τούτο ολίγον και ξηρότατα εκαλλιεργήθη μέχρι τούδε εις τα Σχολεία μας. Ημείς είχομεν 50 εκθέσεις εν τη Α’ και 50 εν τη Β’ Γυμνασίου επί θεμάτων ποικίλων και δυσκόλων, η δε επιτυχία υπερέβη πάσαν προσδοκίαν ως θα λάβετε την ευκαιρίαν να εκτιμήσητε ακούοντες παρ’ ενός εκ των μαθητών της Β’ Γυμνασίου την αποχαιρετιστήριον προς την Σχολήν προσφώνησιν, ήτις εδόθη εις αυτούς ως θέμα κατά τας γραπτάς εξετάσεις και την οποίαν έγραψαν εν τη Σχολή, άνευ ουδεμίας προπαρασκευής.
Ηυρύναμεν τον κύκλον της διδασκαλίας των μαθηματικών και εν γένει εφροντίσαμεν ώστε να είναι πλήρεις οι κύκλοι των εγκυκλίων μαθημάτων εν δε τη Β’ Γυμνασιακή τάξει η γεωγραφία και ιστορία εδιδάχθησαν επί όλως ιδιαιτέρου προγράμματος. Εν τη τάξει ταύτη κατηργήθησαν τα λατινικά”.
Τελειώνει εδώ το πρώτο μέρος από όσα εκ της λογοδοσίας του Διευθυντού της Αναξαγορείου Σχολής Δημήτρη Γληνού προς τους Βουρλιώτες το έτος 1906 θα καταχωρήσω στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” – αύριο θα καταχωρήσω το δεύτερο μέρος τους.
Το τμήμα της λογοδοσίας του Δημήτρη Γληνού που, επί του παρόντος, δεν θα καταχωρήσω στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” αναφέρεται γενικότερα στα εκπαιδευτικά προβλήματα περί τα Ελληνικά σχολεία – επ’ αυτών θα καταχωρήσω μια άλλη φορά τα σχετικά.
Κώστας Π. Παντελόγλου
