Είχαν ορισθεί βουλευτικές εκλογές για τις 28 Μαΐου 1967, και όλα τα σφυριά προς τα εκεί βαρούσαν, και οι επισημάνσεις όσων έβλεπαν την πραγματική πλευρά της κατάστασης δεν λαμβάνονταν υπ’ όψη – το απάνω χέρι το είχαν αυτοί που σκόπιμα αντιλαμβάνονταν την κατάσταση, αυτοί των “κομματικών στηριγμάτων” του ΚΚΕ, που και ως αργά το βράδυ της 20ης Απριλίου 1967 προσπαθούσαν ν’ αντιμετωπίσουν τις ανησυχίες μας στο ακτίφ της Σπουδάζουσας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη (ΔΝΛ) ότι επίκειται δικτατορία και τι συγκεκριμένα οφείλουμε να πράξουμε προς αποτροπήν της και αντιμετώπισή της, λέγοντας: “Μην τον ακούτε τον Π., είναι εκτός πραγματικότητας”.
Δεν δέχονταν πως υπήρχε τέτοιο ζήτημα και μας καλούσαν να σπεύσουμε στον Βόλο απ’ όπου θα ξεκίναγε την προεκλογική της εκστρατεία η ΕΔΑ, στις κορυφές της οποίας αυτοί συνωθούνταν προς επηρεασμόν της – έγνοια τους η λύση του δικού τους οργανωτικού προβλήματος και του ΚΚΕ η νομιμοποίηση, και μην μας πάρει ψήφους η Ένωση Κέντρου αν θέσουμε ζήτημα δικτατορίας εφ’ όσον διανύαμε προεκλογική περίοδο, ψήφους από φοβισμένους αριστερούς.
Τα ίδια λέγανε και στα μέλη του Προεδρείου της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, που το ίδιο βράδυ συνεδρίαζαν στα γραφεία της στην οδό Πειραιώς αριθμός 4, και δυο μέλη του συνάντησα στην πλατεία Δημαρχείου στην Αθήνα φεύγοντας από το ακτίφ της Σπουδάζουσας που είχε πραγματοποιηθεί στα γραφεία της ΕΔΑ στην οδό Αριστείδου αριθμός 6.
Τα ίδια μας κανοναρχούσανε και με σχετική αρθρογραφία τους από την εφημερίδα “Η Αυγή”, 19 και 20 Απριλίου αλλά και την 21η Απριλίου 1967 – τα ίδια λέγανε και στα μέλη του γραφείου του Βόρειου Τομέα της ΕΔΑ (που περιλάμβανε Νέα Φιλαδέλφεια Νέα Χαλκηδόνα Μεταμόρφωση Νέο Ηράκλειο και Γαλάτσι).
Διαβάζοντας κάποιος στα χρόνια τα μεταπολιτευτικά, όσα διαφωτίζουν για πρόσωπα και πράγματα των προδικτατορικών χρόνων, σε βιβλία περιοδικά και εφημερίδες, διαπιστώνει πως των οικιών ημών εμπιπραμένων τα “κομματικά στηρίγματα” του ΚΚΕ μέσα στην χώρα και οι καθοδηγητές τους εκτός χώρας περί άλλα ετύρβαζαν, λανθασμένα προσανατόλιζαν τα οργανωτικά πόστα της ΕΔΑ κατέχοντες, και επιπλέον παρεμπόδιζαν το ξεδίπλωμα σωστικών πρωτοβουλιών του σώφρονος ηγέτη μας, Προέδρου της ΕΔΑ Γιάννη Πασαλίδη.
Αυτοί ήταν φυσικά και οι αιφνιδιασθέντες, ο κόσμος της Αριστεράς σήκωσε απλά άλλη μια φορά τον σταυρό του μαρτυρίου του, χτυπημένος από τους εχθρούς που διαβήκαν, ενώ οι υποτιθέμενοι δικοί του για άλλα αντιγνωμούσαν – αποκαλυπτικά τα όσα κατατοπίζουν για τα διατρέξαντα από την 8η (1965) έως και την 12η (1968) ολομέλεια της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ, και όσα σχετικά έγραψαν οι έχοντες αναλάβει τον επηρεασμό του αριστερού και δημοκρατικού κινήματος προδικτατορικά κατά τις αντιλήψεις της ηγεσίας του ΚΚΕ της εκτός Ελλάδος ευρισκομένης μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού το 1949…
Κώστας Π. Παντελόγλου
