Ευθύς εξαρχής θέλω να σημειώσω, έχοντας διαβάσει την Διακήρυξη της “Λαϊκής Συσπείρωσης”: Ανεπαρκή την βρίσκω όσον αφορά το Γήπεδο της ΑΕΚ και το Δάσος της Νέας Φιλαδέλφειας.
Προσεκτικές και περίτεχνες οι σχετικές διατυπώσεις, δεν απαντούν, δεν παίρνουν θέση, για τα γεγονότα που εξελίσσονται από τις 2 Οκτωβρίου και 20 Νοεμβρίου 2013 και μετά – και φυσικά έκτοτε ούτε ανακοινώσεις, ούτε συγκέντρωση, κά.
Η κατ’ αρχήν άρνηση της “Λαϊκής Συσπείρωσης” να συγκατατεθεί στα επιδιωκόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα με τον μανδύα της ΑΕΚ δεν είχε συνέχεια όμως ούτε και στην Διακήρυξή της ενόψει των Δημοτικών Εκλογών του Μαΐου 2014.
Τα πράγματα σοβαρεύουν τώρα για όλους: Δεν είναι λίγοι όσοι διέκριναν στην “Λαϊκή Συσπείρωση” το ανάχωμα προς απόκρουσιν των Μελισσανίδειων επιδιώξεων – και ορθά από μια άποψη, όμως οι παραλείψεις από τις 2 Οκτωβρίου και 20 Νοεμβρίου 2013 και μετά και τα περιεχόμενα της Διακήρυξης σχετικά με το Γήπεδο της ΑΕΚ και το Δάσος της Νέας Φιλαδέλφειας δεν με πείθουν ότι πατώ σε γερό σανίδι! Το λέω καθαρά! Και προσθέτω πως είχα την ελπίδα για πολλά με δεδομένη την άρνηση της “Λαϊκής Συσπείρωσης” να συγκατατεθεί κατ’ αρχήν στις επιδιώξεις της “Οικογένειας της ΑΕΚ”…
Η σιωπή ολόκληρων μηνών από την “Λαϊκή Συσπείρωση” – παρά τα δεκάδες διαφωτιστικά γραφτά μου τα σχετικά με το Γήπεδο της ΑΕΚ και το Δάσος της Νέας Φιλαδέλφειας, αλλά και παρά σειρά όλη κατατοπιστικών δημοσιευμάτων στην πόλη μας και γενικότερα από άλλα πρόσωπα και συλλογικότητες – και βεβαίως τα όσα περιλαμβάνονται στην Διακήρυξη της ενόψει των Δημοτικών Εκλογών του Μαΐου 2014, εξανέμισαν αυτή την ελπίδα που είχα.
Η στάση της “Λαϊκής Συσπείρωσης” μου δίνει την εντύπωση πως επιχειρεί μόνο να μην εκτεθεί, όπως όλες οι άλλες παρατάξεις με το ναι τους στον Μελισσανίδη και ό,τι αυτός εκφράζει – δεν διαβαίνει τον Ρουβίκωνα, δεν πατά στο έδαφος της σύγκρουσης με τα Συμφέροντα που επιβουλεύονται την Πόλη μας και τον πνεύμονά της, το Δάσος μας.
Υπηρετεί την Σκοπιμότητα, που δεν είναι κομμουνιστική αρετή, και όχι την Αλήθεια, που είναι επαναστατική!
Σε ό,τι με αφορά: και παρά ταύτα, η μάχη συνεχίζεται, διότι πώς το έλεγε ο Δημήτρης Πικιώνης: “Μην οκνήσετε ποτέ, γιατ’ είναι γραμμένο πως το να μην μπορέσουμε ίσως κάποτε μας συγχωρεθεί, το να μην προσπαθήσουμε όμως ποτέ!”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
