Χρειάζεται θαρρώ να έρθουν στο φως, στους δύσκολους καιρούς μας, πράγματα χρήσιμα παλαιότερων εποχών, που μπορούν να βοηθήσουν σε μιαν εγκαρδίωση των νέων και των απλών ανθρώπων, σε μιαν ενθάρρυνσή τους, ώστε να κινηθούν προς μια θεμελιωμένη σε σημαντικά συλλογική δραστηριότητα προοδευτικής δημοκρατικής κατεύθυνσης…
Χρειάζεται να βεβαιώσω πως υπάρχουν τέτοια πράγματα χρήσιμα παλαιότερων εποχών και μάλιστα πολλά και ποικίλα – χρειάζεται ωστόσο να τα αποκαλύψουμε, διότι τα έχουν θάψει βαθιά τόνοι πολιτικής ανευθυνότητας των μεταπολιτευτικών δεκαετιών. Από τον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” προσπαθώ και θα προσπαθήσω ακόμα περισσότερο να συμβάλω σ’ αυτό.
Ας πληροφορηθούμε σήμερα λοιπόν για μια εκδήλωση των Λαμπράκηδων της Στουτγάρδης, πόλης της Δυτικής Γερμανίας, που έλαβε χώραν προδικτατορικά, διαβάζοντας τα παρακάτω, και ας σκεφτούμε σχετικά, κάνοντας και συγκρίσεις, γιατί όχι!
“Βραδυά Ελληνικής Ποίησης και Μουσικής οργάνωσαν πρόσφατα οι Λαμπράκηδες της Στουτγάρδης στην πολιτικολογοτεχνική λέσχη “Βολταίρος”.
Ο φοιτητής της Αρχιτεκτονικής Ανδρέας Νικάκης έκανε μια αναδρομή στις ρίζες της Ελληνικής Ποίησης – στο δημοτικό τραγούδι και στο Κρητικό θέατρο.
Η ηθοποιός Ανδρομάχη Αναγνωστοπούλου απάγγειλε στα ελληνικά και στα γερμανικά ποιήματα του Κώστα Βάρναλη, του Γιάννη Ρίτσου, του Μενέλαου Λουντέμη, του Οδυσσέα Ελύτη, του Κωστή Παλαμά, του Νικηφόρου Βρεττάκου, του Κωνσταντίνου Καβάφη, του Γιώργου Σεφέρη, του Νίκου και της Γαλάτειας Καζαντζάκη.
Μεταδόθηκαν επίσης τραγούδια δημοτικά και λαϊκά, (καθώς και) το “Μαουτχάουζεν” του Μίκη Θεοδωράκη.
Η εκδήλωση είχε μεγάλη απήχηση στο Γερμανικό κοινό.
Το Γερμανικό Ραδιόφωνο αναμετάδωσε, σε δυο εκπομπές του, ένα μέρος από τα ποιήματα, ο δε σχολιαστής του Ραδιοσταθμού ανάφερε:
“Ήταν η πρώτη φορά που η πολιτικολογοτεχνική λέσχη “Βολταίρος” γνώρισε μια τόσο ενδιαφέρουσα και ζωντανή βραδυά. Στα μάτια των Ελλήνων παρευρισκομένων, κυρίως εργατών (μεταναστών), διέκρινε κανείς το γνήσιο πάθος των Ελλήνων για την Ποίηση”.
Και ο Τύπος (εφημερίδα “Στουτγκάρνταν”) έγραψε – αναφερόμενη στον Κώστα Βάρναλη, από αφορμή την εκδήλωση των Λαμπράκηδων:
“… Όμως κανένας δεν στράφηκε με τόση αφοσίωση και με τόσο ζήλο στον απλό και καταπιεζόμενο Λαό, όσο ο Κώστας Βάρναλης, που τα ποιήματά του απευθύνονται σ’ εκείνους που αγωνίζονται για την ελευθερία και τους δίνουν νέο κουράγιο”.
Μένει τώρα να σημειώσω ότι όσα παραπάνω καταχώρησα έχουν δει το φως της δημοσιότητας από την “Γενιά μας”, την 15θήμερη έκδοση της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη (ΔΝΛ) – Αριθμ. φύλλου 31, 10 Δεκεμβρίου 1966, Σελ. 2.
Κώστας Π. Παντελόγλου
