Όσα θα καταχωρήσω σήμερα και αύριο στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” τα έχει γράψει ένας διακεκριμένος Δήμαρχος της Αριστεράς, ο Δήμαρχος Μυτιλήνης Απόστολος Ε. Αποστόλου – αναφέρονται στο φυλλάδιό του για τα πεπραγμένα του δύο δημοτικών περιόδων που κυκλοφόρησε ενόψει των Δημοτικών Εκλογών της 5ης Ιουλίου 1964, και είναι αποκαλυπτικά για το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό κλίμα των χρόνων του κράτους της Δεξιάς, της Καραμανλικής διακυβέρνησης ειδικότερα.
Ο Απόστολος Ε. Αποστόλου υπήρξε Καθηγητής αγαπητός στην Μυτιλήνη και κορυφαίος της Εαμικής Αντίστασης στην Λέσβο, και γνώρισε και αυτός τον κατατρεγμό του μεταπολεμικού κράτους – στις επαναληπτικές Δημοτικές Εκλογές που έγιναν στην Μυτιλήνη στις 15 Απριλίου 1956 εκλέχτηκε Δήμαρχος της πόλης, παρέμεινε 27 χρόνια Δήμαρχος (παύθηκε φυσικά από την δικτατορία των συνταγματαρχών) και παρέδωσε την σκυτάλη την 1η Ιανουαρίου 1983.
Ας του δώσουμε όμως τον λόγο:
“… Το (φυλλάδιο το) τιτλοφορήσαμε: “Αγώνες και Επιτεύξεις μιας Οκταετίας”. Να τι γράφαμε στον πρόλογό του.
“… Αισίως κλείσαμε 8 χρόνια, που, με την θέληση των συμπατριωτών μας Μυτιληναίων, διανύσαμε στην διοίκηση της Μυτιλήνης. Αισίως!!, τρόπος του λέγειν. Γιατί, καθ’ όλη την θητεία μας δεχτήκαμε ένα άγριο και εξοντωτικό διωγμό από το αντιλαϊκό καθεστώς, που κυβερνούσε την χώρα μας. Έτσι, τα οχτώ αυτά χρόνια πέρασαν με το άγχος, διαρκώς, στην ψυχή και στην καρδιά μας. Με ένα ασταμάτητο και ανειρήνευτο αγώνα προς εχθρούς, κρυφούς και ύπουλους, εσωτερικούς και εξωτερικούς, που, προγραμματισμένα, εργάζονταν για να μας θέσουν εκτός μάχης. Σκοπός τους απώτερος ήταν να μας κουράσουν να μας εξαντλήσουν, να μας εξαναγκάσουν να καταθέσουμε τα όπλα.
Τους αντιμετωπίσαμε με τον τρόπο τον δικό μας.
Βασανιστική υπήρξε, πάντα, η πορεία της ζωής μας. Και διδαχθήκαμε πολλά. Εμάθαμε, προπαντός, να επιμένουμε. Συνηθίσαμε να θητεύουμε και να υπηρετούμε ιδανικά. Και το τελευταίο ιδανικό της ζωής μας είναι να αφιερώσουμε όση ζωή μας απόμεινε, αγωνιζόμενοι επί των επάλξεων της πόλεως αυτής. Δυνάμεις αντλούμε, πάντα, από την πίστη μας στον σκοπό αυτό. Το πήραμε, προ πολλού, απόφαση και ετάξαμε τον εαυτό μας υπηρέτη της πόλεως…”.
Μπαίναμε, κατόπιν, στην εξιστόρηση του έργου, που πραγματοποιήσαμε στην οκταετία που πέρασε. Λέγαμε:
“Τι επράξαμε κατά το οκτάχρονο διάστημα της παρουσίας μας στον Δήμο; Ικανοποιημένοι δεν μένουμε. Η απόδοσή μας δεν υπήρξε ανάλογη με τον μόχθο που καταβάλαμε. Τεράστιες οι ανάγκες της πόλεως και τα μέσα, τα οικονομικά μέσα, κυρίως ελάχιστα.
Βρήκαμε ένα Δήμο απογυμνωμένο από τους πόρους του, με δυνατότητες μειωμένες για την πραγματοποίηση έργων κατεπειγόντων. Η ύδρευση εστέναζε. Η υγεία των δημοτών κινδύνευε από την έλλειψη επαρκούς δικτύου αποχετεύσεως. Το οδικό δίκτυο της πόλεως ήταν σε πλήρη εξάρθρωση. Και περιοριζόμαστε στα βασικότερα, μόνο, προβλήματα.
Από πού ν’ αρχίσουμε; Σε ποια έργα να δώσουμε προτεραιότητα; Από πού να αντλήσουμε πόρους; …”
Τελειώνει εδώ το πρώτο μέρος του γραφτού με το θέμα του τίτλου – αύριο θα καταχωρήσω το δεύτερο μέρος πάλι εδώ στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
