Έχω την αίσθηση, και όχι μόνο, ότι οι παρεκκλίσεις έχουν εγκατασταθεί για τα καλά στο αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα της πατρίδας μας, κυριαρχούν σ’ αυτό.
Οφείλουμε, όσοι έχουμε επίγνωση του γεγονότος, να εργαζόμαστε για την εξάλειψή τους – επισημαίνοντας και εντοπίζοντάς τες με ακρίβεια προηγουμένως, επιχειρηματολογώντας προς αντίκρουσή τους εν συνεχεία.
Και τούτο διότι οι παρεκκλίσεις έχουν επιπτώσεις στο κίνημα και ως εκ τούτου στη ζωή των λαϊκών στρωμάτων και στην κατάσταση της πατρίδας.
“Οι δεξιές παρεκκλίσεις είναι επικίνδυνες, οι αριστερές το εμπόδιο”, είχε πει στο Β’ Συνέδριο της προδικτατορικής ΕΔΑ (το οποίο πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 1962) ο γιατρός Γιάννης Φραγκούλης (αντιπρόσωπος στο συνέδριο από τον Πειραιά).
Ο Γιάννης Φραγκούλης υπήρξε μέλος της Διοικούσης Επιτροπής της προδικτατορικής ΕΔΑ και Δημοτικός Σύμβουλος Πειραιά – σ’ αυτό δε το Συνέδριο είπε και τα εξής: “Το κίνημά μας, από τις δεύτερες (τις αριστερές δηλαδή παρεκκλίσεις) έπαθε. Αυτές το έφεραν πίσω, αυτές το γονάτισαν, αυτές το γέμισαν αίμα θυσίες και δάκρυα. Οι καταστάσεις που δημιούργησαν αυτές, μας βασανίζουν, μας εμποδίζουν να αναπτυχθούμε όσο οι συνθήκες επιτρέπουν σήμερα. Φέρνουμε μια βαριά κληρονομιά. Ας προσέξουμε πολύ το εμπόδιο (τις αριστερές παρεκκλίσεις δηλαδή)”.
Οι λίγες αυτές γραμμές που χάραξα παραπάνω ας θεωρηθούν συν τοις άλλοις και μια πρώτη απάντηση στον Κώστα Καζάκο για το γραφτό του που δημοσιεύθηκε στον Ριζοσπάστη στις 24-25 Μαΐου 2014!
Κώστας Π. Παντελόγλου
