Η γιαγιά μου Λασκαρίνα Παντελόγλου, απ’ τις καλές οικογένειες της Κωνσταντινούπολης, με τα 4 παιδιά της, τον Παντελή, τον Μανώλη, την Βαλεντίνη και την Σεβαστή, ήταν απ’ τους πρώτους που κατοίκησαν στην Νέα Φιλαδέλφεια τέλη Ιουλίου του 1927…
Γνωρίζω τα έκτοτε συμβάντα, αν και γεννήθηκα το 1943, και φυσικά και τα επακολουθήσαντα. Και τα γνωρίζω από διηγήσεις και διαβάσματα, αλλά και από όσα εγώ ο ίδιος από πολύ μικρός έχω βιώσει, σε όλους τους τομείς της ζωής της Πόλης μας και των ανθρώπων της – και στον αθλητικό τομέα γενικότερα και στα της ΑΕΚ ειδικότερα.
Γνωρίζω, λοιπόν, και γνωρίζω καλά – ότι οι υβρίζοντες και απειλούντες “οπαδοί” και “παράγοντες” δήθεν της ΑΕΚ, Αεκτζήδες αυθεντικοί δεν είναι! Αυτό είναι βέβαιο, διότι οι αυθεντικοί Αεκτζήδες είχαν άλλο ήθος, το ζήσαμε άλλωστε αυτό και από τους παράγοντές της (παράγοντες χωρίς εισαγωγικά), τους αθλητές της (ορισμένοι ήταν φίλοι συμπολίτες ή και συνομήλικοί μας), αλλά και τους οπαδούς τους (που πρωτίστως ήταν φίλαθλοι) εντός ή εκτός Νέας Φιλαδέλφειας.
Σκέφτομαι καμιά φορά τι θα έπρεπε να γίνει, ώστε να επανέλθουν τα πράγματα εκεί που βρίσκονταν έως και την δικτατορία των συνταγματαρχών, δηλαδή στην αγαστή συνεργασία της Πόλης και της ΑΕΚ…
Προς τούτο θαρρώ πως πολύ θα βοηθούσε ένας ενεργότερος ρόλος της Πόλης στα της ΑΕΚ – της ερασιτεχνικής ΑΕΚ, να εξηγούμαστε! Δεν πρέπει σ’ αυτή το πάνω χέρι να το έχουν τα λογής συμφέροντα, μα οι αυθεντικοί Αεκτζήδες με το υψηλό ήθος και η Πόλη μας!
Υπ’ αυτή την προϋπόθεση, στόχος θα μπορούσε να ήταν, με την βοήθεια όλων μας, η ερασιτεχνική ΑΕΚ να αποκτήσει ό,τι είχε και έχασε -εξαιτίας ενεργειών αφρόνων διοικήσεών της που θεώρησαν τον σεισμό της 7ης Σεπτεμβρίου 1999 ευκαιρία προώθησης φαραωνικών επιχειρηματικών σχεδίων με τον μανδύα της ΑΕΚ- στον χώρο που της είχε παραχωρηθεί, σταδιακά φυσικά.
Και εν τω μεταξύ να αποτραπεί η κατάρρευση όλων των τμημάτων της ΑΕΚ, που με θλίψη καθημερινά πληροφορούμαστε επεισόδιά της…
Κώστας Π. Παντελόγλου
