Διαβάζοντας στα “βιβλία ιστορίας” της Μαΐλειας πλευράς τα σχετικά με τις βουλευτικές εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951, κάνει εντύπωση πως πέρα από το αν θα ήταν υποψήφιοι βουλευτές της ΕΔΑ ο Νίκος Μπελογιάννης και ο Νίκος Πλουμπίδης και πώς υποδέχτηκαν την πρόταση οι της ΕΔΑ αναλαβόντες την ευθύνη, αντλώντας από γραφόμενα του Σπύρου Λιναρδάτου, περιορίζονται κατά τα λοιπά σε δύο αναφορές του αστικού τύπου (“Βήμα”, “Καθημερινή”) που έχουν περάσει σε απόφαση ολομέλειας της κεντρικής επιτροπής του κόμματος στο εξωτερικό ευρισκομένης, για ν’ αναφερθούν στις εκλογές αυτές – ελλιπέστατη προσέγγιση κρίσιμων στιγμών της ιστορίας μας, και όπως και τότε επιδίωξη να επιβληθεί το δικό τους, αδιαφορώντας για το ότι με το ντρόπο τους δεν οδηγούμασταν στο αναγκαίο τότε και στην αλήθεια των πραγμάτων σήμερα.
Παιδιά ήμασταν τότε, μα αντιλαμβανόμασταν αρκετά, και την εφηβεία και την νιότη μας σφράγισαν τα γιατί των απλών ανθρώπων για τα αλλοπρόσαλλα και ανεύθυνα μιας ηγεσίας που απέδειξε πως δεν διέθετε κοινό νου…
Μερικές παραγράφους θα καταχωρήσω σήμερα στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” γι’ αυτές τις βουλευτικές εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951 – είναι θαρρώ αρκετές για να μας δώσουν πληρέστερη εικόνα του τι, του πώς, του πότε και ποιοι, χωρίς αποσιωπήσεις επί κρισίμων!
Και πρώτα ότι στον Χαιρετισμό της Διοικούσας Επιτροπής της ΕΔΑ προς τον Ελληνικό λαό σημειωνόταν:
“Ελληνικέ λαέ! Πύκνωσε άφοβα και αποφασιστικά τις γραμμές της ΕΔΑ. Συγκεντρώσου σε μάζα πυκνή γύρω από τα συνθήματά της. Δείξε σε όλους την αμετάτρεπτη θέλησή σου να επιβάλεις την γαλήνη, την ησυχία, την συναδέλφωση. Να καταργήσεις το περιχαρακωμένο στρατόπεδο που είναι σήμερα η Ελλάδα και που πίσω απ’ αυτό στενάζουν τα καλύτερα παιδιά σου, οι χιλιάδες των φυλακισμένων και εξορίστων και μαζί μ’ αυτούς όλοι οι εργαζόμενοι Έλληνες!”
Ποιοι τα υπέγραφαν αυτά, δυο μόλις χρόνια μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού τον Αύγουστο του 1949, και ενώ οι “ανταρτοομάδες” στοίχειωναν ακόμη τότε την Ζαχαριαδική σκέψη και πράξη, παρεμποδίζοντας το έργο της νόμιμης “ορθόδοξης” Αριστεράς, που είχε το καθήκον να ανταποκριθεί στην ανάγκη των λαϊκών στρωμάτων και της πατρίδας να πάρουν τα πράγματα μια στροφή προς την ειρηνική δημοκρατική εξέλιξη;
Να ποιοι τα υπέγραφαν: ο Γιάννης Πασαλίδης (Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδος), ο Μιχάλης Κύρκος (Δημοκρατικό Ριζοσπαστικό Κόμμα), ο Δημήτρης Μαριόλης (Δημοκρατικός Συναγερμός), ο Ιωάννης Κοκορέλης (Ένωση Δημοκρατικών Αριστερών) και ο Σταμάτης Χατζήμπεης (Κόμμα Αριστερών Φιλελευθέρων).
Καταχωρώ τώρα μια παράγραφο από την ομιλία του Προέδρου της ΕΔΑ Γιάννη Πασαλίδη στην προεκλογική συγκέντρωση της ΕΔΑ στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης στις 3 Σεπτεμβρίου 1951, η οποία παρά την αστυνομοκρατία και μεγάλη ήταν, αλλά και ενθουσιώδης:
“Εμείς είμαστε οι Έλληνες που αγωνιζόμαστε για τα δίκαια του λαού μας. Εμείς είμαστε οι Έλληνες που δοξάζουμε τον Παρθενώνα σαν ενσάρκωση του ελεύθερου πνεύματος του Ελληνισμού, που είναι ολότελα αντίθετο προς το σκοτεινό πνεύμα που συμβολίζει η Μακρόνησος. Εμείς είμαστε οι Έλληνες που δοξάζουμε την βασανισμένη Ελλάδα, και τρεις φορές θα δοξάσουμε την Ελλάδα της ειρήνης, της δημοκρατίας, της αμνηστίας”.
Και μια παράγραφο από την ομιλία του Προέδρου της ΕΔΑ Γιάννη Πασαλίδη στην προεκλογική συγκέντρωση των Αθηνών, που πραγματοποιήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1951, σε συνθήκες ανάλογες της συγκέντρωσης της Θεσσαλονίκης, καταχωρώ αμέσως παρακάτω:
“Η πολιτεία των κυβερνήσεων της εξαετίας (1945 έως 1951 δηλαδή) υπήρξε πολιτεία των καταχρήσεων, της ηθικής καταπτώσεως και διαφθοράς που υποδούλωσε την χώρα μας στα ξένα συμφέροντα, κατήργησε τις συνταγματικές ελευθερίες και ωδήγησε τον λαό μας κάτω από τους υπέρογκους εξοπλισμούς, στην οικονομική εξαθλίωση. Η ΕΔΑ θ’ αγωνισθή να πάψουν να στέλνονται τα παιδιά της Ελλάδας στην Κορέα για τα ξένα συμφέροντα. Θα αγωνισθή για την δημοκρατικοποίηση της Ελλάδας, για την κατάργηση του Νόμου 509 (/1947) και των Επιτροπών Ασφαλείας. Η ΕΔΑ θα επιδιώξει ίση φιλία με όλες τις Δυνάμεις που αναγνωρίζουν και σέβονται την ανεξαρτησία της Ελλάδας και τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού”.
Τελειώνω, επί του παρόντος, με μια παράγραφο από την ομιλία του Δημήτρη Μαριόλη στην προεκλογική συγκέντρωση του Πειραιά, παράγραφο όλως χαρακτηριστική:
“Η έντονος προσπάθεια η οποία κατεβλήθη από μέρους της ΕΔΑ Πειραιώς και η πολύτιμος συνδρομή της νεολαίας, συνέβαλον ώστε να κατορθωθή σε μικρό χρονικό διάστημα να υπερνικηθούν τα εμπόδια, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε ούτε μια πεντάρα και από ελάχιστες προσφορές τις οποίες πρόσφεραν αυθορμήτως οι εργαζόμενοι, κατωρθώθη να εκτυπωθούν μόνο τα ψηφοδέλτια, ένα μέρος των οποίων έγινε επί πιστώσει. Σημειωτέον ότι δεν κατέστη δυνατόν, λόγω ελλείψεως οικονομικών μέσων, να εκτυπωθή ούτε μία προκήρυξις προς τον Πειραϊκόν λαόν και να λειτουργήσει κατάλληλον εκλογικόν κέντρον”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
Φαίνεται ότι αποτελεί βασική τεχνική η τακτοποίηση της ιστορίας, ώστε να ταιριάζει στη μυθολογία και τις ιδεοληψίες της κυρίαρχης φράξιας που κατάφερε να ελέγξει της σφραγίδα του ΚΚΕ.
Χαρακτηριστικό στοιχείο αυτής της συμπεριφοράς αποτελεί το γεγονός ότι η θέση του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΕΚΕ του Νοεμβρίου του 1918 που αντιμετώπιζε πολύ θετικά το πρόβλημα της Ανατολής εξαφανίστηκε δια λογοκριτικού ροπάλου.
Συγκεκριμένα η θέση του ΣΕΚΕ για οργάνωση της Τουρκίας «εις μίαν ομοσπονδίαν αποτελουμένην εξ αυτόνομων βιλαετίων δημοκρατικώς οργανωμένων» απαλείφθηκε στην έκδοση του Α’ τόμου του «Δοκίμιου Ιστορίας του ΚΚΕ» που εξέδωσε το 2008 η Σύγχρονη Εποχής.
——————–
Να θυμίσουμε ότι μόλις είχε τελειώσει ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΚΕ έγινε στις 4-10 Νοεμβρίου του 1918, στο οποίο συμμετείχαν περί τα χίλια άτομα, μεταξύ αυτών και κάποιοι εκπρόσωποι Μικρασιατών εργατών.
Στο συνέδριο αυτό πάρθηκαν σημαντικές αποφάσεις για τα «Βαλκανικά Ζητήματα». Συγκεκριμένα υπερψηφίστηκε η θέση:
«Προς επίλυσιν των εκκρεμών ζητημάτων ά ενδιαφέρουν την Βαλκανικήν και ειδικώς τη χώρα μας, το συνέδριον προτείνει:
1) Την παροχή πλήρους ελευθερίας εις τους πληθυσμο΄τυς των νήσων Κύπρου, Ίμβρου, Λήμνου, Τενέδου, Σαμοθράκης και Δωδεκανήσων και Καστελορίζου, καθώς και της Β. Ηπείρου να καθορίζουν την τύχη των.
2)Πλήρες δικαίωμα παλινοστήσεως και αποζημιώσεως (δια καταστροφάς τας οποίας υπέστησαν) δια τους βίαια εκδιωχθέντες διαφόρους προσφυγικούς πληθυσμούς των βαλκανικών χωρών και της Μικράς Ασίας, ανεξαρτήτων φυλής, εις τους οποίους να παρασχεθούν τα μέσα επιστροφής .
3) Το σημερινό κράτος (σ.τ.σ. Οθωμανική Αυτοκρατορία) να μεταβληθεί εις μίαν ομοσπονδίαν αποτελουμένην εξ αυτόνομων βιλαετίων δημοκρατικώς οργανωμένων, ώστε οι εθνικότητες της Ανατολής να λάβουν αυτόνομον βίον και ούτω να εισέλθουν εις την Βαλκανικήν δημοκρατικήν ομοσπονδία»
ο κυρκος ο πρεσβυτερος ειχε πολεμησει με λυσσα την συμμετοχη του ν.μπελογιαννη στο ψηφοδελτιο της εδα..
Ο Κύρκος εκλέχτηκε βουλευτής τελικά ( αφού ακυρώθηκαν οι εκλεγέντες φυλακισμένοι και εξόριστοι) και μετά από κάτι μήνες ”αποχώρησε ” προς το ”Κέντρο” ,…. τόσο ”Αριστερή” συμπεριφορά,…..
Αυτή ,…. τι είδους ιστορία είναι ?