Οι πολλοί νομίζουν πως τώρα πρόκυψε το ζήτημα – δεν έχουν έτσι τα πράγματα!
Τα πράγματα έχουν ιστορία, διαδρομή. Και η Αριστερά της Νιότης μας το είχε επισημάνει και μέσα και έξω από την Βουλή των Ελλήνων, ως όφειλε, το ζήτημα – με κείμενα μάλιστα κορυφαίων της επιστήμης, που την εξέφραζαν ηγετικά ή δραστηριοποιούνταν στις γραμμές της ή συνεργάζονταν μαζί της ανιδιοτελώς προσφέροντας την συμβολή τους.
Σκέπτομαι ότι στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” αυτό τον καιρό πρέπει να φιλοξενήσω τέτοια κείμενα, θα είναι χρήσιμο θαρρώ – κάνω την αρχή με ένα σχετικό κείμενο του κορυφαίου μαρξιστή επιστήμονα και πολιτικού, μέλους της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΔΑ και βουλευτή της, του Καθηγητή Νίκου Κιτσίκη.
Ας δούμε τι έγραψε την άνοιξη του 1965 για το θέμα του τίτλου:
“Είναι ανάγκη ν’ ανακινηθή πάλιν έν εθνικόν ζήτημα υψίστης σημασίας, το θέμα των ομαδικών πωλήσεων στους ξένους των ωραιοτέρων τοπίων της χώρας.
Το θέμα αυτό, που αποδεικνύει την τουριστικήν αξίαν της Ελλάδος, αλλά και την αποτυχίαν της τουριστικής πολιτικής της Κυβερνήσεως της ΕΡΕ (του Κωνσταντίνου Καραμανλή), είχεν ευρύτατα συζητηθή ακριβώς προ ενός έτους. Εδόθησαν τότε αδιάσειστα στοιχεία, που συνεκλόνισαν την Κοινήν Γνώμην, τον Ελληνικόν Τύπον, την Βουλήν (των Ελλήνων), την Κυβέρνησιν, την Εκκλησίαν της Ελλάδος, την Κοσμητείαν Εθνικού Τοπίου και βρήκαν απήχησιν εις τον Διεθνή Τύπον.
Επιστεύθη ότι σύμφωνα με την υπόσχεσιν του Υφυπουργού Προεδρίας (της Κυβερνήσεως της “Ενώσεως Κέντρου”) κ. Γεωργίου Μυλωνά θα ελαμβάνοντο τα νομοθετικά μέτρα δια να σταματήση η υφισταμένη αναρχία, η τμηματική πώλησις τεμαχίων, η διάσπασις των παραλιακών χώρων, η οικτρά παραμόρφωσις του τοπίου, ο αποκλεισμός των παραλιών για τον λαόν, προ παντός η παράδοσις τεραστίων εκτάσεων Ελληνικών εδαφών στους ξένους.
Δεν ελέχθη όμως ότι το φαινόμενον αυτό αποτελεί σύμπτωμα μόνον μιας φοβεράς νόσου της οικονομικής μας πολιτικής, που χαρακτηρίζεται από την μανίαν απεμπολήσεως του εθνικού πλούτου μας στους ξένους αντί των ασημάντων οικονομικών ανταλλαγμάτων, αποκορυφωθείσαν επί των κυβερνήσεων της ΕΡΕ με τας ποικιλωνύμους συμβάσεις της οκταετίας.
Ο νόμος προστασίας των εισαγομένων ξένων κεφαλαίων, η αντίληψις ότι η ξένη επιχείρησις θα συντελέση στην οικονομικήν μας ανάπτυξιν, ότι οι ξένοι θα φέρουν πολιτισμόν, … η κατ’ ευφημισμόν μετονομασία της ξενολατρείας εις φιλοξενίαν, αλλά προ παντός οι αντεθνικοί συνδυασμοί των συμφερόντων της Ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας με τα συμφέροντα των ξένων μονοπωλίων άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες της Ελλάδος στους ξένους, τους γαιοκάπηλους, τους εμπόρους της γης, στους μεσίτες των ξένων και εδημιούργησαν κινδύνους για την ασφάλειαν της χώρας αν μέγισται εκτάσεις ειδικώς εκλεγόμεναι περιέλθουν εις εχθρούς, και μας έριξαν στις αγκάλες της Κοινής Αγοράς.
Επανειλημμένως επισημάναμεν τον κίνδυνον της εισβολής των ξένων υπό οιανδήποτε μορφήν, προσπαθήσαμεν ν’ αποφύγωμεν την θύελλαν της Κοινής Αγοράς, η οποία θα εκμηδενίση την Ελληνικήν δραστηριότητα σε όλους τους τομείς και εις τον Τουρισμόν για τον οποίον σήμερα κυρίωςπρόκειται.
Υπάρχει ανάγκη προστασίας του τουριστικού χώρου. Πρέπει να παύση η λατρεία του ξένου κεφαλαίου και ο θαυμασμός της ξένης πρωτοβουλίας, τόνο αμφιβόλου αξίας. Είναι επικίνδυνος η εισβολή των ξένων με ανταλλάγματα ασυδότου, ληστρικής εκμεταλλεύσεως του εθνικού πλούτου, των τουριστικών μας δυνατοτήτων, των αρχαιολογικών μας μνημείων, ενδεχομένης αποκομίσεως αρχαιολογικών ευρημάτων.
Αλλά η “εισβολή” έχει εκτός της τουριστικής, οικονομικήν, κοινωνικήν και εθνικήν σημασίαν. Κατά τα τελευταία χρόνια τεράστιαι εκτάσεις εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων (ο Υφυπουργός Προεδρίας κ. Γεώργιος Μυλωνάς μίλησε για 5-6 χιλιάδες συμβόλαια) που πιθανώς κρύβουν μέγα εθνικόν πλούτον, ίσως αρχαιολογικόν, στην Αττικήν, στις ακτές του Κορινθιακού, στην Δυτική περιοχή της Πελοποννήσου, στις νήσους του Αιγαίου, του Ιονίου, στην Θάσο, στο Πήλιο, στην Χαλκιδική, έγιναν ιδιοκτησία ξένων”.
Τελειώνει στο σημείο αυτό το πρώτο μέρος του γραφτού με το θέμα του τίτλου – αύριο και πάλι εδώ, στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”, θα καταχωρήσω το δεύτερο μέρος.
Κώστας Π. Παντελόγλου
