Καταχωρώ σήμερα εδώ, στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”, το δεύτερο μέρος του γραφτού με το θέμα του τίτλου – πρόκειται, όπως έχω ήδη σημειώσει, για κείμενο του Καθηγητή Νίκου Κιτσίκη μέλους της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΔΑ και βουλευτή της, το οποίο είδε το φως της δημοσιότητας την άνοιξη του 1965:
“Το Υπουργείον Συντονισμού επεσήμανε προς την Κυβέρνησιν τον κίνδυνον εκ της ελευθέρας εγκαταστάσεως ξένων τουριστικών επιχειρήσεων επί του Ελληνικού εδάφους. Ετόνισε ότι η τοιαύτη “εισβολή” παρεμποδίζει την εφαρμογή ενός ορθολογιστικού προγράμματος τουριστικής αναπτύξεως. Επωλήθησαν σε εξευτελιστικές τιμές από τους πτωχούς κατόχους των, αλλά το σημαντικώτερο και από αυτό το Ελληνικόν Δημόσιον μεγάλαι εκτάσεις δασών, αιγιαλών, ακτών μεγάλης τουριστικής σημασίας. Η αυξανόμενη ζήτησις αυτών δημιουργεί την εντύπωσιν ότι το Κράτος δεν είναι εις θέσιν να προγραμματίση και να αναπτύξη τουριστικήν πολιτικήν, ότι δεν αντιλαμβάνεται την κοινωνικήν ανάγκην εξασφαλίσεως παραλιών για τον Λαόν, ότι παραδίδεται στους ξένους με ασύγγνωστον επιπολαιότητα, ότι περιφρονεί την Ελληνική επιχειρηματική δραστηριότητα και προ παντός ότι δεν έχει επίγνωσιν των σοβαρωτάτων εθνικών κινδύνων που δημιουργεί η εκχώρησις εθνικών εδαφών στους ξένους. …
Όπως είπαμε αι αγοραί των ξένων εκτείνονται εις όλας τα ακτάς της Ελλάδος. Στην Χαλκιδική ηγοράσθησαν 17.537 στρέμματα, στον Πόρον 2.000, στην Πάτμον τεραστία έκτασις, ολόκληρος ο όρμος Μελόι, στην Σκιάθον θαυμάσιες ακρογιαλιές και παρεμορφώθησαν οικτρά όπως η αμμουδιά “Κουκουναριές”. Ιταλοί αγόρασαν σημαντικές περιοχές στην Μεσσηνία. Στην Λήμνο Ελβετοί. Ολόκληρον οροπέδιον αγόρασαν Ιάπωνες στην Σαλαμίνα δια να δημιουργήσουν Ιαπωνικήν αποικίαν. Εκατοντάδες τοιαύται περιπτώσεις εκχωρήσεων των Ελληνικών εδαφών στους ξένους προκαλούν κατάπληξιν και αγανάκτησιν δια την αστοργίαν και επιπολαιότητα της Ελληνικής Διοικήσεως.
Είμεθα πολύ επιφυλακτικοί και δι’ αυτήν την μακροχρόνιαν μίσθωσιν που μερικοί υποστηρίζουν και που μπορεί να εξελιχθή σε κυριότητα. Ετονίσαμεν επανειλημμένως ότι η είσοδος ξένων κεφαλαίων όταν είναι ασύδοτος και προνομιακή, όπως σχεδόν πάντοτε συμβαίνει, διευκολύνει ξένας επιρροάς και επεμβάσεις, δημιουργεί σκοπιές δια την συλλογήν πληροφοριών, που μπορούν να στραφούν εναντίον της ασφαλείας της χώρας, μας υποδουλώνει πολιτικώς.
Είναι γνωστόν πόσον περιωρισμέναι είναι αι περιοχαί προς χρήσιν του Λαού. Δεν υπήρξεν ως σήμερα πολιτική λαϊκής χαράς, λαϊκού παραθερισμού. Ο Λαός αποκλείεται κάθε μέρα περισσότερο από τις ακτές με το σύστημα των οικονομικώς απροσίτων δι’ αυτόν κλειστών χώρων, που εκμεταλλεύονται μέγιστα οικονομικά συγκροτήματα, όπως λ.χ. η Εθνική Τράπεζα.
Πέρασε ένας χρόνος από τας αποκαλύψεις, από την συγκίνησιν της Κοινής Γνώμης, από τας συζητήσεις της Βουλής, από τας δηλώσεις και υποσχέσεις του κ. Υφυπουργού Προεδρίας. Δεν έγινε ακόμη τίποτε. Η κατάστασις χειροτερεύει, μονιμοποιείται, τα ξένα συμφέροντα θεμελιούνται και αποκτούν νομικά ερείσματα αδιάσειστα, ο Ελληνικός Λαός αγνοείται. Επισημαίνομεν τον κίνδυνον. Αποτελεί βαρύτατον σφάλμα, αν όχι έγκλημα κατά του Λαού και της Χώρας, η συνέχιση της πολιτικής του ξεπουλήματος της Ελληνικής γης”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
