Έχω ήδη γράψει πως ενήργησε ο Ιωάννης Ε. Χρυσάφης προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για ν’ αποκτήσει Γήπεδο η ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια – έχω γράψει τόσο στα Ντοσσιέ του Ιστορικού Αρχείου Νέας Φιλαδέλφειας, όσο και στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”, αλλά και στα από εμέ ιστορούμενα για τη Φιλαδέλφεια, τη Μάδυτο και τη Χαλκηδόνα, τους ανθρώπους τους, καθώς και όσους ανέπτυξαν μια σχέση μαζί τους.
Έχω γράψει και για τον Κώστα Σπανούδη, τον πρώτο Πρόεδρο της ΑΕΚ – θέλω όμως σήμερα εδώ, στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”, να καταχωρήσω λίγα λόγια για τον Ιωάννη Ε. Χρυσάφη, που συν τοις άλλοις είχε διατελέσει Μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου Στεγάσεως Προσφύγων και Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΑΕΚ, και με αυτές τις δυο ιδιότητες, και το υψηλότατο κύρος που είχε κατακτήσει, άνοιξε τον δρόμο για να αποκτήσει Γήπεδο η ΑΕΚ.
Έχει τη σημασία του θαρρώ να φανεί τώρα που αφιονισμένοι σκοταδιστές παριστάνουν τους Αεκτζήδες και επιχειρηματικά συμφέροντα ενεργούν με τον μανδύα της ΑΕΚ, να δούμε το επίπεδο των ανθρώπων που πρωτοενέργησαν για την ΑΕΚ – ας διαβαστούν με προσοχή όσα σχετικά έχω ήδη δημοσιοποιήσει από τον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”, και όσα σήμερα κατ’ αρχήν καταχωρώ για τον Ιωάννη Ε. Χρυσάφη. Θα γίνει έτσι άμεσα αντιληπτή η αιτία του κατήφορου που βαδίζουν τα πράγματα της ΑΕΚ, για τα οποία δεν θα πάψω να θεωρώ ότι πρέπει εμείς της Νέας Φιλαδέλφειας έτσι να ενεργήσουμε ώστε να αποκτήσουμε το πάνω χέρι στα αφορώντα την ΑΕΚ.
Ο κόσμος της Πόλης μας, οι γνώσεις του, οι δυνατότητές του εντός και εκτός Ελλάδος, οφείλουν να επιστρατευθούν στην προσπάθεια για να σταματήσει ο κατήφορος της ΑΕΚ διοικητικά, οικονομικά, αγωνιστικά κλπ.
Είμαι απόλυτα βέβαιος, ότι σ’ αυτή την επιδίωξή μας, θα συμφωνούσαν αν ζούσαν οι σεβαστοί πρόγονοί μας που κατοικούσαν στην Μικρασιατοπροσφυγούπολή μας, όπως ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντίνος ο ΣΤ’, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρυσόστομος (ο Μαδύτιος), ο Σάββας Παπαγρηγοριάδης, ο Ιωάννης Κωνστανταράκης, ο Παντελής Ραπτάρχης, η Κατίνα Μαμέλη, ο Δήμαρχός μας (1951-1965) Νικόλαος Τρυπιάς και άλλοι πολλοί, όχι μόνο οι από την Κωνσταντινούπολη προερχόμενοι εκλεκτοί συμπολίτες μας που δεν ζουν πια.
Επ’ αυτών θα επανέλθω, επί του παρόντος όμως ας διαβαστούν όσα ακολουθούν και αναφέρονται στον Ιωάννη Ε. Χρυσάφη – λίγα είναι, για αρχή, θα καταχωρήσω, συν τω χρόνω, πολύ περισσότερα:
“Μία επιστημονική κορυφή παγκοσμίου κύρους εξέλιπε χθες. Ο Ιωάννης Χρυσάφης, Διευθυντής της Σωματικής Αγωγής παρά τω Υπουργείω της Παιδείας.
Εγεννήθη εν Αθήναις τον Νοέμβριον του 1873 και εσπούδασεν εις την Φυσικομαθηματικήν Σχολήν του Πανεπιστημίου (Αθηνών). Νεαρός φοιτητής εφοίτησε εις το υπό του μακαρίτου Φωκιανού διευθυνόμενον τότε Κεντρικόν Γυμναστήριον και τον Ιούνιον του 1893 έτυχε πτυχίου γυμναστού. Το 1893 διωρίσθη το πρώτον καθηγητής της Γυμναστικής εις το Πρακτικόν Λύκειον, το δε 1897 εις την Σχολήν των Γυμναστών. Τον Δεκέμβριον του 1899 απεστάλη υπό του Κράτους δι’ ευρυτέρας σπουδάς εις Σουηδίαν, όπου παρηκολούθησε επί διετίαν τα μαθήματα του Βασιλικού Κεντρικού Γυμναστικού Ινστιτούτου της Στοκχόλμης, του ιδρυθέντος τω 1813 υπό του θεμελιωτού του Σουηδικού γυμναστικού συστήματο Πέτρου Ερρίκου Λιγκ. Υπήρξε μαθητής του διακεκριμένου καθηγητού Torugren και του στρατηγού Μπαλκ.
Τω 1900, μαθητής ακόμη ων του Ινστιτούτου της Στοκχόλμης, μετέσχε του εν Παρισίοις Διεθνούς Συνεδρίου Φυσικής Αγωγής ως αντιπρόσωπος της Ελλάδος. Η δε μελέτη του περί των σκέψεων των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων και ιατρών – Αριστοτέλους, Πλάτωνος, Ιπποκράτους και Γαληνού – περί της Σωματικής Αγωγής εκρίθη ως η ωραιοτέρα μελέτη που παρουσιάσθη κατά το Συνέδριον.
Επανελθών εις την Ελλάδα το 1901 διωρίσθη καθηγητής της Γυμναστικής εις το Διδασκαλείον της Δημοτικής Εκπαιδεύσεως.
Τω 1905 μετέσχεν, ως αντιπρόσωπος της Πατρίδος μας, εις το Διεθνές Συνέδριο Σωματικής Αγωγής εν Βρυξέλλαις. Εκλήθη δε αμέσως κατόπιν και ωμίλησε περί της Γυμναστικής των Αρχαίων Ελλήνων εις την Κοπεγχάγην, εις το Πανεπιστήμιον της Lund της Νοτίου Σουηδίας και ενώπιον των Σουηδών Ακαδημαϊκών εις την μεγάλην αίθουσαν της Σουηδικής Ακαδημίας εν Στοκχόλμη.
Τω 1908 αντεπροσώπευσε την Ελλάδα εις τους Ολυμπιακούς Αγώνας του Λονδίνου, τω 1912 εις τους Αγώνας της Στοκχόλμης και τω 1920 εις τους Αγώνας της Αμβέρσης.
Απέθανε χωρίς να δυνηθή να εργασθή δια την εφαρμογήν των όσων ο νεοψηφισθείς περί Σωματικής Αγωγής νόμος προβλέπει δια την σωματικήν αγωγήν των νέων της Πατρίδος μας, η Ελλάς όμως θα του είναι ευγνώμων δι’ ό,τι υπέρ αυτής έπραξεν”.
Μένει τώρα να σημειώσω πως όσα παραπάνω καταχώρησα διετύπωσε ο συνεργάτης του Ιωάννη Ε. Χρυσάφη γιατρός Τ. Καββαδίας επί τω θανάτω του στις 12 Οκτωβρίου 1932 και δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα “Ελεύθερον Βήμα” την επομένη.
Κώστας Π. Παντελόγλου
