Περί “αστικής δικαιοσύνης” και μπαρμπούτσαλα…

Η φράση του τίτλου δεν είναι δικιά μου, δημοσιογράφος τοπικού site την έγραψε και φαντάζεται πως ξεμπέρδεψε – δεν έχουν όμως έτσι τα πράγματα, να πώς έχουν!

Το καθεστώς που ζούμε, το υπάρχον καθεστώς δηλαδή, είναι αστικό, το ίδιο και όλες οι εξουσίες και οι θεσμοί, και φυσικά και η δικαιοσύνη!

Όμως δεν υπάρχει άλλο καθεστώς; Αιώνια αστικό θα είναι το καθεστώς; Δεν δικαιούται κανείς ούτε να σκέπτεται, ούτε να ελπίζει σε κάτι άλλο, ούτε να αγωνίζεται γι’ αυτό, έτσι νομίζει ο συντάκτης της φράσης του τίτλου του σημερινού;

Μάλλον θα πρέπει να προσγειωθεί, όχι πολύ μακριά από εδώ, στην Ελεύθερη Ελλάδα της Γερμανικής Κατοχής, στο πρώτο καθεστώς λαϊκής εξουσίας που εγκαθιδρύθηκε από της Ανεξαρτησίας (1830) στην χώρα μας – εκεί ριζοβόλησε η λαϊκή δικαιοσύνη, δεν το γνωρίζει ο έτσι εκφραζόμενος δημοσιογράφος;

Αν δεν τον γνωρίζει, ας διαβάσει σχετικά, αρχίζοντας από το βιβλίο ενός αστού επιστήμονα, του Δ. Ζέππου. Τίτλος του βιβλόιυ: “Λαϊκή Δικαιοσύνη εις τας Ελευθέρας Περιοχάς της υπό Κατοχήν Ελλάδος”, κυκλοφόρησε στην Αθήνα το έτος 1945. Τους μεταπολιτευτικούς χρόνους το βιβλίο αυτό του Δ. Ζέππου κυκλοφόρησε από το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης. Προσθέτω πως ο Δ. Ζέππος τον καιρό της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου κατά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς ήταν Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης.

Θα μπορούσε ακόμα να διαβάσει τα όσα έχει δημοσιεύσει, μαρτυρία πολύτιμη, ο ευρείας αντιλήψεως και διακεκριμένος νομικός Αντώνης Καστρινός, ο οποίος στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής βγήκε στο βουνό, στην Ελεύθερη Ελλάδα που ισχυρός έπνεε ο άνεμος της εθνικής, κοινωνικής και πολιτικής αναδημιουργίας. Είδε από κοντά, έζησε τα γεγονότα, πήρε μέρος και στην δημιουργία μερικών απ’ αυτά, ιδίως στους τομείς της Λαϊκής Δικαιοσύνης και της Αυτοδιοίκησης, και δημοσίευσε το 1963, στην “Ιστορική Επιθεώρηση” του Υπαρχηγού του ΕΔΕΣ Κομνηνού Πυρομάγλου, την εργασία του με τίτλο “Λαϊκή Δικαιοσύνη και Αυτοδιοίκησις εις την Ελεύθερην Ελλάδα (1941-1945)”.

Δεν θα ήθελα να φορτώσω τον δημοσιογράφο με περισσότερο διάβασμα – υπάρχουν και άλλα ογκωδέστερα αναφερόμενα και ιστορούντα τα σχετικά – θα ήθελα μόνο να του πω πως Πρόεδρος της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης, της Κυβέρνησης του Βουνού δηλαδή, ήταν μια κορυφή της Νομικής επιστήμης, ο Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αλέξανδρος Σβώλος και πλάι του ο επιφανής Φιλαδελφειώτης, διακεκριμένος νομικός, αλλά και καλός γνώστης των οικονομικών και της οικονομικής ιστορίας της Ελλάδας, Παντελής Ραπτάρχης, ο οποίος βγήκε στην Ελεύθερη Ελλάδα προς υποστήριξιν του έργου της Κυβέρνησης του Βουνού και ειδικότερα της Γραμματείας Δικαιοσύνης (του Υπουργείου Δικαιοσύνης δηλαδή).

Τελειώνοντας σημειώνω: το σημαντικό του ζητήματος τού επιβάλλει σοβαρότητα στις σχετικές αναφορές του, ας παραδειγματιστεί από την στάση και τον τρόπο αναφοράς στα σχετικά του συντηρητικού πολιτικού Παναγιώτη Κανελλόπουλου, όπως αυτός εκδηλωνόταν στην Βουλή των Ελλήνων τους μεταπολιτευτικούς χρόνους.

Κώστας Π. Παντελόγλου