Καταχωρώ σήμερα στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” το τρίτο μέρος του γραφτού με το θέμα του τίτλου – χτες καταχώρησα το δεύτερο και προχτές το πρώτο μέρος.
“Είναι αυταπόδεικτον ότι εις το πρόγραμμα διατροφή του λαού, την πρωταρχικήν θέσιν κατέχει το ζήτημα της βελτιώσεως και αυξήσεως της εγχωρίου γεωργικής παραγωγής κατά μονάδα επιφανείας.
Τούτο προϋποθέτει μεγαλυτέραν χρησιμοποήσιν χημικών λιπασμάτων, βελτιωμένων σπόρων και βελτιωμένων μεθόδων καλλιεργείας, γενικήν και αποτελεσματικήν καταπολέμησιν των ασθενειών των φυτών και των ζώων και τεχνικόν εξοπλισμόν των γεωργών μας δια συγχρόνων γεωργικών εργαλείων και μηχανημάτων και κατασκευήν εις την μεγαλυτέραν δυνατήν κλίμακα μικρών και μεγάλων αρδευτικών έργων και κατασκευήν εν Ελλάδι εργοστασίου παραγωγής αζωτούχων λιπασμάτων.
Ο αγρότης μας σήμερον όχι μόνον δύναται αλλά και επιθυμεί να κάμη μεγάλα βήματα προς τα εμπρός δια την αύξησιν της παραγωγής τροφίμων και δια την βελτίωσιν αυτών.
Η ταχεία ανύψωσις του σημερινού χαμηλού επιπέδου διατροφής του λαού και η εξασφάλισις της ευημερίας του υπό τας σημερινάς προόδους της τεχνικής δεν είναι πλέον ουτοπία, αλλά κάτι το πραγματοποιήσιμον. Δια να επιτευχθή όμως πρέπει να απαλλάξωμεν τον αγρότην από όλα εκείνα τα εμπόδια τα οποία καθυστερούν την προσπάθειάν του δια την αύξησιν της παραγωγής.
Η νέα τεχνική εις την γεωργικήν παραγωγήν, την κτηνοτροφίαν, την πτηνοτροφίαν κλπ., η σημαντική πρόοδος των τελευταίων ετών εις την καταπολέμησιν των ασθενειών των φυτών και των ζώων, αι σύγχρονοι μέθοδοι, η μηχανοποίησις της παραγωγής, επεξεργασίας, συντηρήσεως και κυκλοφορίας των γεωργικών προϊόντων, ήνοιξαν την οδόν δια την υπό της γεωργικής οικονομίας επωφελή χρησιμοποίησιν σημαντικών κεφαλαίων άτινα κατά το παρελθόν δεν ήτο δυνατόν να απορροφηθούν οικονομικώς υπό το επικρατούν τότε επίπεδον τεχνικής εις την γεωργίαν. Παρατηρούμεν μάλιστα ότι εκεί όπου σήμερον τοποθετείται εις γεωργικάς βελτιώσεις κεφάλαιον, δημιουργείται ευθύς αμέσως μία έντονος τάσις προς έτι περαιτέρω διεύρυνσίν του.
Είναι επομένως προφανές ότι, δια την εφαρμογήν των συγχρονισμένων μεθόδων εις την γεωργίαν προς αύξησιν της παραγωγής τροφίμων, απαιτείται κατά πρώτον και κύριον λόγον μεγάλη ποσότης κεφαλαίων και επαρκής τεχνική καθοδήγησις δια την καλήν και επωφελή χρησιμοποίησιν τούτων εις την γεωργίαν.
Το βασικώτερον λοιπόν ζήτημα είναι ο εφοδιασμός των παραγωγών μας δι’ αφθόνων κεφαλαίων και δι’ αναλόγου τεχνικής καθοδηγήσεως.
Εκτός αυτού είναι γνωστόν ότι η γεωργική παραγωγή εξαρτάται πολύ από τας επιτυγχανομένας τιμάς των γεωργικών προϊόντων. Ο αγρότης πρέπει να επιτυγχάνη ικανοποιητικάς τιμάς δια τα παραγόμενα υπ’ αυτού τρόφιμα, πράγμα το οποίον είναι δυνατόν μόνον όταν ο καταναλωτής έχει επαρκή αγοραστικήν δύναμιν.
ο
Εκ των ανωτέρω γίνεται σαφές ότι το κέντρον του προβλήματος της διατροφής μας είναι η αύξησις της κατ’ άτομον αποδόσεως της εργασίας και η εύρυνσις του πεδίου εργασίας εν τη χώρα και η κατά μονάδα επιφανείας αύξησις της γεωργικής παραγωγής.
… Εις μερικάς προηγμένας χώρας το εν πέμπτον του πληθυσμού παράγει εν συνόλω τόσα τρόφιμα ώστε … μία γεωργική οικογένεια τρέφει τα μέλη της και επί πλέον τέσσαρας άλλας οικογενείας και μάλιστα εις υψηλόν επίπεδον διατροφής. Εις τας χώρας ταύτας αναμένεται με την γενίκευσιν των συγχρονισμένων τεχνικών μεθόδων να αυξηθή έτι περισσότερον η γεωργική παραγωγή.
Εξ αντιθέτου εις πολλάς, ολιγώτερον ανεπτυγμένας, χώρας τα δύο τρίτα ή και πλέον του πληθυσμού παράγουν εν συνόλω (τόσα τρόφιμα ώστε) … μία οικογένεια τρέφει τα μέλη της και επί πλέον μόνον ημίσειαν ακόμη οικογένειαν.
Εις τα προηγμένα κράτη η γεωργική παραγωγή κατ’ άτομον είναι δέκα φορές μεγαλυτέρα από την κατ’ άτομον γεωργικήν παραγωγήν εις τας τεχνικώς καθυστερημένας χώρας. Μεταξύ των τελευταίων συγκαταλέγεται και η Ελλάς.
Εν Ελλάδι εκτός της καθυστερήσεώς μας εις την γεωργικήν τεχνικήν, έχομεν και μεγάλη στενότητα παραγωγικής γης. Ως εκ τούτου η ανεργία μεταξύ μεγάλου μέρους του παραγωγικού πληθυσμού μας καθώς και η μικρά απόδοσις αυτού είναι αναπότρεπτος.
Κατά το μεγαλύτερον διάστημα του έτους πλήθος αγροτικών εργατικών χειρών παραμένουν άνεργοι. Ικανοί άνδρες και γυναίκες εις την ύπαιθρον παράγουν ένα μικρόν μόνον μέρος από εκείνα τα οποία δύνανται να παράγουν αν τους δοθή πλήρης απασχόλησις. Αλλά και ολόκληρος η ετησία εργασία μιας συνήθους ελληνικής γεωργικής εκμεταλλεύσεως δύναται να εκτελεσθή εις ολίγας ημέρας από έναν μόνο γεωργόν εφωδιασμένον με νέα τεχνικά μέσα και με τας συγχρονισμένας μεθόδους.
Εις την προκειμένην περίπτωσιν, παραλλήλως προς την υπερέντασιν της γεωργίας, είναι ανάγκη να δημιουργήσωμεν συγχρόνως εν τη χώρα νέας πηγάς εργασίας διότι η ανάπτυξις της τεχνικής εις την γεωργίαν και η αύξησις της παραγωγής θα σημαίνη κατ’ ανάγκην απελευθέρωσιν εργατικών χειρών της υπαίθρου και επομένως κίνδυνον περαιτέρω αυξήσεως της ανεργίας. Τούτο δημιουργεί την αναπότρεπτον ανάγκην οργανώσεως μιας συγχρονισμένης βιομηχανίας.
Η βασική λύσις του προβλήματός μας έγκειται επομένως εις το να κάμωμεν παραγωγικόν κάθε άτομον, πράγμα όπερ θα καταστή δυνατόν εάν θέσωμεν την διάθεσιν αυτού τας νέας συγχρόνους επιστημονικάς γνώσεις και τα εργαλεία της νέας τεχνολογίας, είτε περί γεωργού πρόκειται είτε περί εργάτου βιομηχανίας.
Αναλόγως της εκτάσεως κατά την οποίαν θα κατορθώσωμεν να επιτύχωμεν τούτο και να εκβιομηχανοποιήσωμεν την Ελλάδα, κάθε Έλλην θα δύναται να συντελέση όπως ανθίση μια νέα περίοδος ευημερίας εις την πατρίδα του”.
Τελειώνει στο σημείο αυτό το τρίτο μέρος του γραφτού με το θέμα του τίτλου – αύριο θα καταχωρήσω πάλι εδώ, στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”, το τέταρτο (και τελευταίο) μέρος.
Κώστας Π. Παντελόγλου
