Καταχωρώ σήμερα στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” το τέταρτο (και τελευταίο) μέρος του γραφτού μου με το θέμα του τίτλου – τα άλλα τρία μέρη καταχώρησα τις τρεις προηγούμενες μέρες, ένα κάθε μέρα.
“Το κόστος με το οποίο επιβαρύνονται τα τρόφιμα κατά την εμπορεία αυτών έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τόσον δια τον καταναλωτήν όσον και δια τον παραγωγόν, καθώς και δια την εξαγωγήν διότι ως γνωστόν τούτο επηρεάζει την κατανάλωσιν πολλών αγαθών.
Δια τούτο επιβάλλεται να δοθή όλως ιδιαιτέρα προσοχή εις τα ζητήματα επεξεργασίας, αποθηκεύσεως, συντηρήσεως και κυκλοφορίας των τροφίμων.
Η εμπορεία των τροφίμων τόσον δια την εσωτερικήν κατανάλωσιν όσον και δια την εξαγωγήν είναι ένα από τα πλέον πολυσχιδή και ευρύτατα τεχνικά προβλήματα εις τα οποία πρέπει να δίδεται η δέουσα προσοχή.
Αι νέαι τεχνικαί μέθοδοι αίτινες εφηρμόσθησαν κατά το διάστημα του Πολέμου δια την επεξεργασίαν και προ παντός δια την συντήρησιν και κυκλοφορίαν των τροφίμων έφεραν μιάν αληθή επανάστασιν εις την εμπορείαν αυτών και έθεσαν εις την διάθεσιν του καταναλωτού πολύ περισσότερα τρόφιμα και επί πλέον καλυτέρας ποιότητας τοιαύτα.
Ως γνωστόν εις την χώραν μας … ουδέ καν στοιχειώδης διευκόλυνσις υφίσταται εις την εμπορείαν τόσον του χονδρικού, όσον και του λιανικού εμπορίου των τροφίμων. Ακόμη και των πλέον φθαρτών προϊόντων η εμπορεία διεξάγεται … υπό συνθήκας εντελώς ανθυγιεινάς. Υπό τας συνθήκας ταύτας συνήθως τα τρόφιμα χάνουν την θρεπτικήν των αξίαν, … καθίστανται εν τέλει μια πτωχή εις θρεπτικά στοιχεία τροφή.
Είναι απαραίτητον να ιδρυθούν εγκαταστάσεις συγχρονισμένων Δημοτικών Αγορών και δίκτυον εγκαταστάσεων δια την επεξεργασίαν και προ παντός δια την συντήρησιν και κυκλοφρίαν των τροφίμων εν Ελλάδι, διότι άλλως όχι μόνον θα εξακολουθήση εν τη χώρα να είναι αδύνατος η διατήρησις της θρεπτικής αξίας των τροφίμων, αλλά και η σπατάλη συνεπεία των φθορών θα εξακολουθήση να είναι πολύ μεγάλη πράγμα το οποίον αυξάνει το κόστος αυτών.
Ένα από τα οικονομικώτερα και πρακτικώτερα μέσα δια να αυξηθή η ποσότης των τροφίμων ενός Έθνους ή μιας οικογενείας είναι η μέριμνα της καλυτέρας συντηρήσεως εκείνων που έχομεν εις χείρας μας.
Τα θρεπτικά στοιχεία μιας τροφής είναι δυνατόν να ελαττωθούν σημαντικά από την κακή συντήρησιν ή την κακήν χρησιμοποίησιν, αι δε απώλειαι αύται κυμαίνονται από 15-85% δια να μην αναφέρωμεν την ολικήν καταστροφήν των 100%, η οποία δεν είναι σπανία εις την χώραν μας.
Η μέριμνα επομένως δια την εφαρμογήν εις την χώραν μας των συγχρονισμένων πολιτισμένων μεθόδων επεξεργασίας, συντηρήσεως, αποθηκεύσεως και κυκλοφορίας των τροφίμων είναι μία από τας μεγαλυτέρας ανάγκας.
Εξ άλλου εφ’ όσον αποκτήσωμεν ένα δίκτυον των αναγκαίων εγκαταστάσεων και των συγχρονισμένων Δημοτικών Αγορών τότε θα δυνηθώμεν να προστατεύσωμεν τους καταναλωτάς από τας νοθείας των τροφίμων και να προφυλάξωμεν αυτούς από την κατανάλωσιν τροφίμων μειωμένης ή κακής θρεπτικής αξίας.
Προς τούτοις δέον να σημειωθή ότι άνευ της λήψεως μέτρων εξοπλισμού της υπαίθρου δι’ εγκαταστάσεων επεξεργασίας, συσκευασίας, συντηρήσεως κλπ. των γεωργικών προϊόντων δεν θα δυνηθώμεν να αυξήσωμεν τας εξαγωγάς μας και να συναγωνισθώμεν επιτυχώς ομοειδή προϊόντα των μεσογειακών χωρών εις τας ξένας αγοράς.
Δια να καταστή δυνατόν να τεθούν εις την διάθεσιν του Ελληνικού λαού αι νέαι τεχνικαί γνώσεις και τα απαιτούμενα εφόδια και μηχανήματα, τα οποία ουδέποτε απέκτησε ούτος, και τα οποία πρόκειται να ανυψώσουν το βιοτικόν επίπεδόν του, απαιτείται φαντασία, αισιοδοξία, μεγάλη τόλμη, αποφασιστικότης και μεγάλη προσπάθεια.
Πρέπει συγχρόνως να τονισθή επαρκώς ότι εις μίαν τοιαύτην προσπάθειαν τα ημίμετρα, εφαρμοζόμενα εις τους διαφόρους κλάδους της παραγωγής, μόνον σύγχυσιν, βλάβην και ημιμάθειαν και εκμετάλλευσιν του λαού δύνανται να φέρουν, τελικώς δε αποθάρρυνσιν και οπισθοδρόμησιν.
Αναγνωρίζομεν ότι υφίστανται μεγάλαι δυσκολίαι όπως τεθούν εις την οδόν της πραγματοποιήσεως συνδυασμένα μέτρα δια την σύγχρονον ανάπτυξιν της γεωργίας και της βιομηχανίας στην Ελλάδα.
Οσονδήποτε όμως μεγάλαι και αν είναι αι δυσκολίαι αύται πρέπει να υπερνικηθούν διότι άλλως ο Ελληνικός λαός όχι μόνον θα αντιμετωπίση πιθανότητα υποβιβασμού εις ακόμη κατώτερον βιοτικόν επίπεδον, αλλά και δεν θα είναι πλέον δυνατόν να εξακολουθή να ζη ολόκληρος εις την χώραν ταύτην.
Πλέον του 1/4 του πληθυσμού, αν δεν κατορθώση να μεταναστεύση εγκαίρως, είναι καταδικασμένον να αφανισθή κατά τον ένα ή τον άλλον τρόπον, επιπροσθέτως δε ο εμφύλιος πόλεμος και οι κοινωνικοί αγώνες θα αποτελέσουν μόνιμον κατάστασιν και επομένως κίνδυνον δια την ανεξαρτησίαν της χώρας”.
Μένει τώρα να σημειώσω ότι όσα 4 μέρες τώρα καταχώρησα στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” για το θέμα του τίτλου, έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό “Η Φωνή των Συνεταιρισμών”, Αριθμός φύλλου 37, 1-31 Ιουλίου 1948, Σελ.1083-1086 και φέρουν την υπογραφή του Χρ. Βασματζίδη.
Κώστας Π. Παντελόγλου
