Όταν τον Ιούλιο του 1927, μετά την φωτιά στις παράγκες του Γηροκομείου, ξεκίνησε να κατοικείται η Πόλη μας, και στην συνέχεια φυσικά, οι Κάτοικοί της ήταν Μικρασιάτες Πρόσφυγες – από τη Σμύρνη το 23,27%, την Κωνσταντινούπολη το 12,72%, τα Βουρλά το 10,06% και από άλλες 118 πόλεις οι υπόλοιποι. Έχει τη σημασία του να σημειώσω πως από τη Μάδυτο της Θράκης το ποσοστό ήταν όσο και από τη Φιλαδέλφεια της Μικράς Ασίας, 1,33%.
Στην πορεία βέβαια του χρόνου, κυρίως από τα τέλη της δεκαετίας του ’40 κι άλλος κόσμος από διάφορους τόπους της Ελλάδος διάλεξε την Νέα Φιλαδέλφεια και την Νέα Μάδυτο για να κατοικήσει, καθώς και τις νέες πέραν του Προσφυγικού Συνοικισμού γειτονιές που διαμορφώνονταν και βεβαίως κατοίκησαν τις Εργατικές Κατοικίες της Πόλης μας, όσοι κέρδισαν με κλήρωση ένα διαμέρισμα σ’ αυτές.
Από ένα σημείο και μετά, οι νέοι κάτοικοι της Πόλης μας φρόντισαν και για τη συλλογική τους έκφραση μέσα από τους Εθνικοτοπικούς Συλλόγους που δημιούργησαν και έκτοτε υπάρχουν στην Πόλη μας.
Οι Σύλλογοι αυτοί είναι οι ακόλουθοι:
- Ο Σύλλογος Ρουμελιωτών “Αθανάσιος Διάκος”.
- Ο Σύλλογος Πελοποννησίων “Ο Γέρος του Μωριά”.
- Ο Σύλλογος Κρητών.
- Ο Σύλλογος Ηπειρωτών “Μάρκος Μπότσαρης”.
- Ο Σύλλογος Ποντίων “Δημήτριος Υψηλάντης”.
- Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αντιοχειτών “Ο Μέγας Αλέξανδρος”.
- Ο Σύλλογος Κερκυραίων “Ιωάννης Καποδίστριας”.
Τελευταίο άφησα το Σύνδεσμο Μικρασιατών “Οι Αλησμόνητες Πατρίδες” που σχετικά πρόσφατα δημιουργήθηκε – είναι, έτσι όπως εξελίχθηκαν πληθυσμιακά τα πράγματα στην Πόλη μας, αναγκαία η παρουσία και δραστηριότητά του με σοβαρή ωστόσο και μη αμφισβητούμενη εκπροσώπηση, πλην όμως ο Δήμος μας -ως Μικρασιατοπροσφυγογενής- δεν πρέπει να ξεχνά τούτο, καθώς και τις σχετικές εν προκειμένω υποχρεώσεις του και τα καθήκοντά του, τα οποία αυτοτελώς οφείλει να τα εκπληρώνει.
Ας μου επιτραπεί πριν τελειώσω το γραφτό μου αυτό να μνημονεύσω και τον Σύνδεσμο “Κωνσταντινούπολις” που δεν υπάρχει πια, έναν Σύνδεσμο με πλούσια δράση επί δεκαετίες στην Πόλη μας – ο Σύνδεσμος “Κωνσταντινούπολις” διατηρούσε Εντευκτήριον στην Πλατεία Πατριάρχου (πάνω από τα “Αμπελάκια”), καθώς και Νυκτερινή Επαγγελματική Εμπορική Σχολή με εκατοντάδες μαθητές (που στεγαζόταν και αυτή στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Φιλαδέλφειας) και λειτούργησε μέχρι το έτος 1968…
Κώστας Π. Παντελόγλου
