Ένα ακόμη απόσπασμα από την μελέτη με τίτλο “Η θανάσιμη περίπτυξις της Κοινής (Ευρωπαϊκής) Αγοράς” του Καθηγητή Νίκου Κιτσίκη – που περιλαμβάνεται στον τόμο “Η Θύελλα της Κοινής (Ευρωπαϊκής) Αγοράς” (Εκδόσεις “Οικονομία-Πολιτική”, Αθήνα 1962) – καταχωρώ σήμερα στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”.
Τα διατυπούμενα στο απόσπασμα αυτό από τον Καθηγητή Νίκο Κιτσίκη, βουλευτή και ηγετικό στέλεχος της προδικτατορικής ΕΔΑ, κάθε άλλο παρά εξαντλούν την χρησιμότητά τους απλά στην γνώση της ιστορίας…
“Αλλά τι θα έπρεπε να γίνει; Να μείνωμεν μακράν της ΕΟΚ … παρά τον επισειόμενον από τους οπαδούς της υποτελείας κίνδυνον της απομονώσεως; Ασφαλώς ναι. Η σύνδεσίς μας με την ΕΟΚ σημαίνει απεριόριστον αύξησιν των εισαγωγών και περιορισμόν εις το ελάχιστον των εξαγωγών εξ αιτίας της ελλείψεως ανταγωνιστικότητος και επομένως ελαττώσεως της ασυμφόρου πλέον παραγωγής βιομηχανικής και γεωργικής.
Αλλά η μόνη θεραπεία της εντόνου και επικινδύνου οικονομικής μας εξαθλιώσεως είναι αντιθέτως η αύξησις της παραγωγής με σκοπόν, αφ’ ενός την ικανοποίησιν του μεγαλυτέρου μέρους των εσωτερικών αναγκών και ελάττωσιν των εισαγωγών, αύξησιν δε παράλληλον των εξαγωγών προς τας χώρας που δέχονται τα προϊόντα μας ως μέσον πληρωμής των ιδικών τους προϊόντων. Αυτή η πολιτική δεν οδηγεί στην απομόνωσιν, αλλά εις την ελευθερίαν συναλλαγών. …
Η ευθυγράμμισίς μας με την οικονομικήν πολιτικήν της ΕΟΚ αποτελεί τεράστιον, ολέθριον σφάλμα, ή πελωρίαν απάτην δια τους πολύ αφελείς, που δεν συναντά κανείς εύκολα στας λαϊκάς μάζας …
Η πολιτική της ουδετερότητος στον οικονομικόν ανταγωνισμόν των Μεγάλων είναι τόσον ενδεδειγμένη όπως και στον πολιτικόν ανταγωνισμόν.
Η σύνδεσις με την ΕΟΚ υπήρξε θανάσιμον σφάλμα, όπως και η ένταξίς μας στο ΝΑΤΟ. Η Ελλάς έπρεπε να παραμείνη πολιτικά και οικονομικά ελευθέρα από οιανδήποτε δέσμευσιν δια να επιζητή κάθε τόσο, αναλόγως των περιπτώσεων, τας καλυτέρας συνεργασίας δια την προάσπισιν των ιδικών της οικονομικών ή πολιτικών συμφερόντων.
Ο ισχυρισμός ότι η σύνδεσις (με την ΕΟΚ) μάς τοποθετεί στο αυτό επίπεδο με τους οικονομικά ανεπτυγμένους, ότι θα έχη ως αποτέλεσμα την εξίσωσιν του εθνικού εισοδήματος και την ύψωσιν του βιοτικού μας επιπέδου εις την στάθμην των οικονομικώς πανισχύρων Ευρωπαϊκών κρατών, είναι ή πολύ αφελής ή έχει σκοπόν να συγκαλύψη το γεγονός ότι η Ελλάς παραδίδεται αλυσόδετη στα οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων οικονομικών μονοπωλίων της Ευρώπης, συμφέροντα που ρυθμίζουν την πολιτικήν του Δυτικού κόσμου”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
