Διαβάζω στο 902.gr, μεταξύ άλλων και αυτά:
“Το απόγευμα της Τρίτης (17.2.2015) ο υποψήφιος για την προεδρία Προκόπης Παυλόπουλος επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, ο οποίος του ευχήθηκε καλή επιτυχία και καλή δύναμη στα καθήκοντά του και του επανέλαβε τη στάση αρχών του ΚΚΕ σχετικα΄με τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, καθώς και ότι το κκε ψηφίζει “παρών” στην προεδρική εκλογή, ανεξαρτήτως του προσώπου που προτείνεται”. …
Ο επικεφαλής του “Ποταμιού” Σταύρος Θεοδωράκης επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα προκειμένου να τον ενημερώσει ότι το “Ποτάμι” θα προτείνει τον Νίκο Αλιβιζάτο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας επεσήμανε στον επικεφαλής του “Ποταμιού” την στάση αρχών του ΚΚΕ σχετικά με την προεδρική εκλογή, ανεξαρτήτως του προσώπου που προτείνεται”.
Δεν υπογράμμισα τυχαία τα όσα παραπάνω υπογράμμισα, επισημαίνω δε ότι αυτά ειπώθηκαν μια μέρα πριν την ψηφοφορία για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τους μετέχοντες της Βουλής των Ελλήνων – και ότι υπερβαίνουν την γνωστοποίηση της στάσης των βουλευτών του ΚΚΕ κατά την προεδρική εκλογή, όπως έγινε στην περίπτωση της πρότασης για τον Νίκο Αλιβιζάτο.
Δύο μέτρα και δυο σταθμά!
Αλλά “Το χρήμα και ο έρωτας”, λένε, “δεν κρύβονται”, στην προκειμένη περίπτωση ο “πολιτικός έρωτας” ΚΚΕ-ΝΔ. Κρατά χρόνια αυτή η κολώνια, από το 1989 (κυβέρνηση Τζανετάκη), το 1986 (εκλογή του Έβερτ ως Δημάρχου Αθηναίων), και παλαιότερα φυσικά, ας μην το κουράζω!
Τα λεγόμενά μου αυτά δεν αφορούν μόνον όσους παρέμειναν κρατώντας του ΚΚΕ τα λάβαρα, αφορούν και αυτούς που απεχώρησαν υψώνοντας την σημαία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες στις κυβερνητικές καρέκλες σκαρφαλωμένοι, τη βοηθεία των 50 εδρών του εκλογικού νόμου του Προκόπη Παυλόπουλου και της τσόντας ενός πολιτικού μικρομορφώματος της Δεξιάς, πρότειναν ένα στέλεχος προβεβλημένο της ΝΔ για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, επιβεβαιώνοντας και αυτοί από την μεριά τους τον ανίερο πολιτικό έρωτα.
Έχω την γνώμη ότι βρισκόμαστε και πάλι μπροστά σε μια πολιτική κατάσταση “συνέχεια του προηγουμένου”, μόνο που το προηγούμενο έκρινε πως λίγο άρωμα “αριστεράς” θα το βοηθήσει να αναπαραχθεί και να τα βγάλει πέρα και με τις αστικές τάξεις των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κώστας Π. Παντελόγλου
