Τούτες τις ώρες, που άλλη μια φορά το υπάρχον καθεστώς προσπαθεί να “ρυθμίσει” τον Αθηναϊκό-Αττικό χώρο και εκείνον της Θεσσαλονίκης, ας διαβασθεί λόγος έγκαιρα διατυπωμένος, πριν την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, και προειδοποιητικός για τις επιπτώσεις, που σήμερα θα τον περιορίσω εδώ, στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”, στους τομείς του χωροταξικού σχεδιασμού και του περιβάλλοντος.
Ο λόγος αυτός έχει διατυπωθεί από έναν ξεχωριστό της επιστήμης και του αριστερού-κομμουνιστικού κινήματος, με προϊστορία δεκαετιών στις προσπάθειες και τους αγώνες για μια άλλη Ελλάδα, τον Γιάννη Τομπρογιάννη – έναν πολιτικό μηχανικό με πλατιά επιστημονικοτεχνικά και κοινωνικοπολιτικά ενδιαφέροντα.
Ο Γιάννης Τομπρογιάννης ήταν φίλος μου, παρά την μεγάλη διαφορά ηλικίας που είχαμε, συμπορεύονταν δε επί δεκαετίες στον δρόμο της επιστήμης και του αριστερού-κομμουνιστικού κινήματος με τον θείο μου Μιχάλη Στυλιανόπουλο, σύζυγο της αδελφής του πατέρα μου Βαλεντίνης Παντελόγλου – όσα ακολουθούν ο Γιάννης Τομπρογιάννης τα διετύπωσε, μεταξύ άλλων, σε ομιλία του στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ), το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών δηλαδή, στις 4 Μαΐου 1976.
Ο Γιάννης Τομπρογιάννης εξεμέτρησε το ζην το έτος 1995 σε μεγάλη ηλικία – ας διαβάσουμε όμως τώρα τι είχε πει για το θέμα του τίτλου μας:
“… Οι επιπτώσεις αυτές θα εκδηλωθούν, εξ αιτίας της ενσωμάτωσης (της Ελλάδας) στον ιμπεριαλιστικό χώρο της ΕΟΚ, έντονα:
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
VIII. – με ένα χωροταξικό σχεδιασμό, που από τώρα καθορίζεται σαν μέρος ενός συνολικού χωροταξικού σχεδίου του οικονομικοκοινωνικού χώρου της ΕΟΚ. Σ’ αυτό το χωροταξικό σχέδιο, το Ελληνικό στοιχείο εντάσσεται, υποτάσσεται, αποδέχεται τις αποφάσεις χωρίς να ρωτηθεί, χωρίς να ενημερώνεται. Και στο χωροταξικό, τα κέντρα αποφάσεων, που έχουν καθορίσει τους άξονες ανάπτυξης του χώρου της ΕΟΚ, με βάση τα συμφέροντα των διεθνών μονοπωλίων και τον δικό τους προγραμματισμό, δεν θα ρωτήσουν -βέβαια- τους εθελοντικά και παρακλητικά εντασσόμενους, για την χρήση του χώρου αυτού.
Τα προβλήματα βιομηχανικών ζωνών, οικιστικών περιοχών, ρυθμιστικών σχεδίων, συγκοινωνιών, ενεργειακής υποδομής κλπ. θα πρέπει να βρουν την λύση τους μέσα στην ευρύτερη διεθνική οικονομική διάρθρωση και την αναδιάρθρωση της βιομηχανίας με βάση: το ξεπέρασμα της διαρθρωτικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος σε όφελος των μονοπωλίων, με όπλο τα όσα επιτεύγματα της επιστημονικοτεχνικής επανάστασης εξυπηρετούν τα μονοπωλιακά συμφέροντα και σε βάρος των συμφερόντων των τεχνολογικά καθυστερημένων χωρών και γενικά των εργαζομένων μαζών στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής ενσωμάτωσης της ΕΟΚ.
IX. – με την ασυδοσία σχετικά με τα προβλήματα μόλυνσης, ρύπανσης και καταστροφής του φυσικού και του δομημένου περιβάλλοντος, καθώς και των ιστορικών μνημείων, μια ασυδοσία που θα γίνει ολοκληρωτική στα πλαίσια της ένταξης της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική ενσωμάτωση της ΕΟΚ, όπου θα κυριαρχεί το συμφέρον των μονοπωλίων με την συμπαράσταση των κρατικών μηχανισμών και θα υποτάσσεται στις αποφάσεις τους ο περιφερειακός πτωχός συνεταίρος.
Μια ιδέα των επιπτώσεων σ’ αυτόν τον τομέα του περιβάλλοντος, μετά την ένταξη και την προβλεπόμενη “ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων” από τον χώρο της ΕΟΚ στον Ελλαδικό χώρο μπορεί να μας δώσουν οι οικολογικές καταστροφές στις περιοχές του Σαρωνικού, του Θερμαϊκού, στην περιοχή του Παρνασσού, στην Χαλκιδική, στην Πύλο, τους Δελφούς και άλλες. Και τούτο, χωρίς ακόμη την ασυδοσία των ξένων κερδοσκοπικών μονοπωλίων, που θα τους προσφερθεί με την ένταξη του Ελληνικού χώρου στην επιχειρηματική τους δικαιοδοσία”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
