Ζήτημα Δημοσίου Χρέους η Ελλάδα αντιμετωπίζει από την Ανεξαρτησίας της (1830). Έχουν αναφερθεί σ’ αυτό διακεκριμένοι επιστήμονες (υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία), και Έλληνες πολιτικούς τους έχει απασχολήσει.
Όμως το θέμα που τίθεται ενώπιόν μας είναι η καταπληκτική διόγκωση του Δημόσιου Χρέους της Ελλάδας τα μεταπολιτευτικά χρόνια, και η ανάγκη ορθής και δίκαιης αντιμετώπισής του, μετά όμως από εξαιρετικά προσεκτική διερεύνηση των δεδομένων του.
Πρώτα-πρώτα πρέπει να ξεκαθαριστούν τρία πράγματα για κάθε χρόνο από το 1974 και μετά, μέχρι σήμερα: Πόσα τα έσοδα του Κράτους, πόσα τα έξοδα, και πόσος ο δανεισμός. Ακολούθως πρέπει να ξεκαθαρισθεί για κάθε χρόνο από το 1974 και μετά, μέχρι σήμερα: Πόσα από τα έξοδα είναι πάσης φύσεως αμοιβές των διορισμένων στο Δημόσιο, πόσα τα έξοδα για προμήθειες, και πόσα για έργα…
Τα στοιχεία αυτά οφείλουν να δώσουν στην δημοσιότητα οι κυβερνώντες και τα σχετικά όργανα του Κράτους, αλλά οφείλουν να τα δώσουν και τα πολιτικά κόμματα, πολύ περισσότερο, που εκτός από την κρατική επιχορήγησή τους που συντελεί στην ύπαρξη και την εν γένει παρουσία τους, επιχορηγούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό για έρευνες και μελέτες επί ζωτικών για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες προβλημάτων.
Είναι απαράδεκτο από το 2010 έστω, μέχρι σήμερα (2014), τα στοιχεία αυτά να μην τα έχει προ οφθαλμών και ο τελευταίος Έλληνας και η τελευταία Ελληνίδα σε όλη την χώρα – και στην πόλη μας φυσικά.
Η συσκότιση των πραγμάτων, καθώς και η χυδαιότητα του “όλοι μαζί τα φάγαμε”, δεν γίνονται ανεκτά: Το Δημόσιο Χρέος (όσο πράγματι είναι), οφείλουν να το εξοφλήσουν αυτοί που το δημιούργησαν και επωφελήθηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από αυτό, και όχι να επιπίπτουν αγρίως οι κυβερνώντες επί των μη οφειλόντων, δημιουργώντας συνθήκες δύσκολες και ασφυξίας στους πολλούς, ιδιαίτερα δε στους νέους και στις νέες.
Όσοι άδικα υπέστησαν και υφίστανται συνέπειες δυσμενείς στην εργασία τους, στο εισόδημά τους, στην φορολογική τους αντιμετώπιση, στην κοινωνικοασφαλιστική και περιουσιακή τους κατάσταση, κλπ. τα χρόνια 2010-2014 και εφεξής, πρέπει να δικαιωθούν ηθικά και να αποκατασταθούν υλικά – και αυτό δεν θα συμβεί φυσικά από τα ψίχουλα του δήθεν “πρωτογενούς πλεονάσματος”, ούτε και από την εξαγγελόμενη υπό των κυβερνώντων και μηδέποτε φυσικά παραγματοποιούμενη “ανάπτυξη”. Αυτό θα συμβεί όταν πληρώσουν οικονομικά, πολιτικά και ηθικά, αυτοί που δημιούργησαν το Δημόσιο Χρέος και όσοι επωφελήθηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από αυτό.
Η οικονομική, πολιτική και ηθική αποδυνάμωση όλων αυτών αποτελεί την προϋπόθεση ανατροπής του υπάρχοντος καθεστώτος, ώστε να διαδεχθεί τούτο το καθεστώς εκείνο της δημιουργικής, παραγωγικής, αυτοδιοικούμενης Ελλάδας.
Κώστας Π. Παντελόγλου
Πρωτοδημοσιεύτηκε στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας στις 6 Φεβρουαρίου 2014
