Τη Δευτέρα 9/3 η κομματική οργάνωση Ν. Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας του ΚΚΕ οργάνωσε στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου της Ν. Φιλαδέλφειας συζήτηση με θέμα “Ρυθμιστικό Σχέδιο Αττικής (ΡΣΑ): Έργα και υποδομές για τον λαό ή το κεφάλαιο;”. Ομιλήτριες ήταν η Εύη Γεωργιάδου, μέλος της ομάδας περιβάλλοντος-τμήμα Οικονομίας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και η Δανάη Γκούμα, δημοτική σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Δήμο Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας.
Για διάφορους λόγους, ήταν μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση. Πρώτα-πρώτα, ήταν η πρώτη συζήτηση για το ΡΣΑ που πραγματοποιήθηκε ομαλά στην πόλη μας εδώ κι έντεκα μήνες: οι προηγούμενες απόπειρες δημοσίων εκδηλώσεων για το ίδιο θέμα στη Νέα Φιλαδέλφεια αποτέλεσαν στόχο του μένους των χουλιγκάνων που λένε πως στηρίζουν τα συμφέροντα της ΑΕΚ: Πρώτα η εκδήλωση της Πρωτοβουλίας Κατοίκων στην ίδια αίθουσα στις 29 Μαΐου 2014, έπειτα οι απόπειρες του Συντονιστικού Κατοίκων Ν. Φιλαδέλφειας-Ν. Χαλκηδόνας στις 19 και 20 Ιουνίου 2014 για εκδήλωση στην πλατεία Πατριάρχου, που κατέληξαν σε ανοιγμένα κεφάλια και τον βανδαλισμό της Στρούγκας, τέλος η εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν ο Άρης Βασιλόπουλος με τον δήμαρχο Ν. Ιωνίας Ηρακλή Γκότση στις 24 Ιουνίου 2014 στο θεατράκι του ΠΠΙΕΔ, δεν κατόρθωσαν να επιτελέσουν το σκοπό της χωρίς φόβο συζήτησης για τις επιπτώσεις του ΡΣΑ στην πόλη (Η πορεία της 3ης Ιουλίου 2014 μπορεί να απάντησε επιτυχημένα στις βιαιότητες του προηγούμενου διαστήματος, πρακτικά όμως δε γινόταν να διαμορφωθούν όροι συζήτησης στο πλαίσιό της). Ούτε το προεκλογικό δημοτικό συμβούλιο της 23ης Ιουνίου 2014 που είχε στην ημερήσια διάταξή του το ζήτημα στο σύνολό του πραγματοποιήθηκε, αν και σ’ αυτή την περίπτωση δεν ήταν υπεύθυνοι οι ίδιοι χουλιγκάνοι. Ας μη μιλήσουμε, βέβαια, για τα μετεκλογικά δημοτικά συμβούλια… Στην εκδήλωση της Δευτέρας, μια σειρά από λόγους κατέστησαν εφικτή την ομαλή ολοκλήρωση, πράγμα που, όσο νάναι, δεν είναι αμελητέο για όσους είδαν πρώτο χέρι τις προηγούμενες απόπειρες να αποτυγχάνουν.
Αφού η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε, θα πρέπει να δούμε πόσο ωφέλιμη ήταν η συζήτηση για τις επιπτώσεις του ΡΣΑ στην Νέα Φιλαδέλφεια. Δε μπορούμε καταρχάς να αγνοήσουμε ότι οι εισηγήσεις έθεσαν με ρητό τρόπο μια σειρά από ζητήματα για τα οποία υπάρχει ευρύτερη συναίνεση στην πόλη: αρκετοί συμφωνούν με την άποψη της Εύης Γεωργιάδου ότι ο χωρικός σχεδιασμός εξυπηρετεί τα μονοπώλια κι όχι τα λαϊκά στρώματα· ότι το κεφάλαιο απαιτεί κι επιτυγχάνει το απαραίτητο νομοθετικό περιβάλλον για να προχωρήσει επιχειρηματικά σχέδια που θα αξιοποιούν τα συσσωρευμένα του αποθέματα με σκοπό την μεγιστοποίηση της κερδοφορίας του· ότι αυτό συμβαίνει ανεξάρτητα απ’ την απόχρωση της κυβέρνησης. Όλοι συμφωνούν με την άποψη της Δανάης Γκούμα ότι η συζήτηση για το ΡΣΑ δεν είναι μονάχα συζήτηση για το Άλσος και το γήπεδο του Μελισσανίδη, αλλά για τη μεγάλη εικόνα του ποια θα είναι η νέα Νέα Φιλαδέλφεια, ποια θα είναι η εικόνα της πόλης τα επόμενα 15 χρόνια – κι αυτό είτε θεωρούν ότι η εκδοχή Μελισσανίδη είναι επίγειος παράδεισος, είτε όχι. Κι αναμφίβολα πολλοί συμφωνούν ότι η δημοτική αρχή έχει επιδείξει τουλάχιστον διγλωσσία σ’ αυτό το θέμα.
Ήταν ακόμη ενδιαφέρουσα επειδή πέρα από το στενό ακροατήριο ανάλογων εκδηλώσεων, παραβρέθηκαν και τοποθετήθηκαν ορισμένοι απ’ τους πολίτες που συμμετείχαν στο μέχρι σήμερα κίνημα για την υπεράσπιση του άλσους και της πόλης, άλλοι απ’ αυτούς μετέχοντας στο Συντονιστικό Κατοίκων κι άλλοι μετέχοντας στους 17 που προσέφυγαν στο ΣτΕ (ορισμένοι, μάλιστα, και στα δυο). Το γεγονός αυτό, πέρα απ’ τον τρόπο που χειρίζεται ο εκάστοτε οικοδεσπότης την ζωντανή κριτική (και ο τρόπος του ΚΚΕ δεν εξέπληξε κανέναν, νομίζω), έχει τη σημασία του για όλους, παρόντες και απόντες: Βεβαίως έλειψαν από μια δύσκολη γι’ αυτούς συζήτηση οι “πολιτικοί παράγοντες” της πόλης, τόσο της δημοτικής αρχής όσο και της αντιπολίτευσης, αλλά κι ένα κομμάτι εκείνων που κατέγραψαν μετ’ επιφάσεως την αντίρρησή τους στο ΡΣΑ και στο σχέδιο Μελισσανίδη το προηγούμενο διάστημα.
Για όσους έχουν ζήσει από μέσα τις προσπάθειες για την οργάνωση ενός τοπικού κινήματος γύρω απ’ την υπεράσπιση του Άλσους και της πόλης τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, η πρωτοβουλία του ΚΚΕ έρχεται καθυστερημένα (δεν ξεχνάμε την εκδήλωση της παράταξης του ΚΚΕ στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος στις 12 Ιουλίου 2014 με συμμετοχή της Δανάης Γκούμα με την ιδιότητα του μέλους της αντιπροσωπείας του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων, αλλά αυτή έγινε από άλλο φορέα, σε άλλη περιοχή, σε συνθήκες κάλυψης-απόκρυψης). Η ενεργοποίηση, όμως, του ΚΚΕ μέσα στα όρια της πόλης για το ζήτημα του ΡΣΑ προκαλεί αλληλεπιδράσεις και δεν είναι άνευ αξίας για τον άμεσο τακτικό στόχο της άμυνας απέναντι στα επιχειρηματικά συμφέροντα με τον μανδύα της ΑΕΚ που επιδιώκουν να βάλουν στο χέρι όχι μονάχα τα δασικά στρέμματα δίπλα στην έκταση του παλιού παραχωρητηρίου, αλλά και την πόλη ολόκληρη, αλλάζοντας τις χρήσεις γης και το ύφος της. Είναι διαφορετικό το πώς κρίνει κανείς κάθε πρωτοβουλία από το ποιο αποτέλεσμα έχει αυτή στους άμεσους τακτικούς στόχους του καθενός, κι αυτό είναι κάτι που ισχύει για όλους, ανεξάρτητα από τις αποκλίσεις των πολιτικών εκτιμήσεων και των ιδεολογικών θέσεων. Κι ακόμη, θα πρέπει όσοι ανησυχούμε ειλικρινά για την τύχη του άλσους, της πόλης και των λαϊκών στρωμάτων της να αναγνωρίσουμε κάποια στιγμή ότι αν η όλη ιστορία λήξει με νίκη της πλευράς Μελισσανίδη, το έδαφος επί του οποίου θα μπορούμε να δραστηριοποιούμαστε για τη διάδοση των απόψεών μας ο καθένας, θα είναι εξαιρετικά περιορισμένο ή και ανύπαρκτο. Υπ’ αυτή την έννοια, η ενεργοποίηση του ΚΚΕ είναι σημαντική.
Στις τοποθετήσεις των ομιλητριών μπήκε το στρατηγικό ζήτημα που πάντοτε βάζει το ΚΚΕ: Η αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκύπτουν και από τον χωρικό σχεδιασμό δε μπορεί να γίνει αποτελεσματικά μέσα στο υπάρχον κοινωνικοοικονομικό σύστημα του καπιταλισμού και οι λαϊκές μάχες δε μπορεί να δίνονται αποσπασματικά, αλλά πρέπει να οργανώνονται και να ξεκινάνε εναντίον ενός σαφώς προσδιορισμένου εχθρού που, σε τελική ανάλυση, είναι ο καπιταλισμός. Μένει άρα να κάνουμε κάτι μέχρι την αλλαγή του συστήματος; Πολλά πράγματα, λέω εγώ, και φαντάζομαι πως κι η Δανάη Γκούμα δε μπορεί να διαφωνήσει, αν κρίνω απ’ την έκταση που έδωσε στο παράδειγμα της επιτυχημένης κινητοποίησης που πρωτοστάτησε το ΚΚΕ για τα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς. Αναμφιβόλως, μετά απ’ αυτή την επιτυχημένη κινητοποίηση έχουμε ακόμη καπιταλισμό, γιατί όμως να μη την πιστώσουμε σ’ αυτούς που την έφεραν σε πέρας και να μην ικανοποιηθούμε με το αποτέλεσμά της; Ανάλογο ζήτημα είναι το ζήτημα του 3ου Γυμνασίου και 3ου Λυκείου που κινεί αυτές τις ημέρες η Λαϊκή Συσπείρωση.
Η κατακλείδα του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ που παραβρέθηκε κι έκλεισε κάπως πρόωρα την όλη εκδήλωση μιλώντας απ’ την πρώτη σειρά του ακροατηρίου, άφησε βέβαια σκιές. Δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική η άποψή του ότι δεν αξίζει τον κόπο να μιλάει κανείς για το Μελισσανίδη, διότι αν αυτός φύγει απ’ το κάδρο θα βρεθεί πιθανόν άλλος επιχειρηματίας που να ορέγεται το ίδιο πιάτο, ούτε βέβαια ότι όποιος κινηθεί σήμερα για την υπόθεση του άλσους και του γηπέδου μπορεί να θεωρηθεί ουρά άλλων, αντίπαλων στο Μελισσανίδη επιχειρηματικών συμφερόντων. Προεκτείνοντας το σκεπτικό Παπαδόπουλου, θα μπορούσε κανείς να προτείνει να αφήσουμε τους λαούς να γίνονται τροφή για τα κανόνια των καπιταλιστών, παρατηρώντας τις εξελίξεις απ’ τον ψηλότερο ή χαμηλότερο πύργο μας ο καθένας. Στην προσπάθειά του ο Παπαδόπουλος να αντικρούσει την κριτική ορισμένων για τη μέχρι σήμερα στάση του ΚΚΕ, υπέπεσε στο λάθος να υποτιμήσει όλες τις επιμέρους μάχες που έχουν δώσει διαχρονικά και οι Έλληνες κομμουνιστές.
Ωστόσο, πέρα από τις εντυπώσεις που έπρεπε να κερδηθούν, μια που όλες σχεδόν οι τοποθετήσεις απ’ το κοινό προέρχονταν από κόσμο που έχει ως σήμερα δραστηριοποιηθεί στο κίνημα για την υπεράσπιση της πόλης και του άλσους, ο Μάκης Παπαδόπουλος έβγαλε και είδηση: Ενημέρωσε όλους τους παρευρισκόμενους ότι το ΚΚΕ θα ζητήσει την κατάργηση του συνόλου του ΡΣΑ. Αναμένουμε μ’ ενδιαφέρον τη συζήτηση που μπορεί να προκληθεί στη Βουλή, αλλά και στην πόλη, από μια τέτοια πρωτοβουλία. Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αρχίσει να μιλά ανοιχτά για τους συμβιβασμούς που αρκετοί περιμέναμε, την κάνει επιτακτικότερη.
Αξιοσημείωτη ήταν η απουσία από την εκδήλωση των τοπικών μέσων ενημέρωσης (με την εξαίρεση βέβαια του Μάνου Καμπούρη και των “Κρίσεων”), που κατά τ’ άλλα κόπτονται για την ενημέρωση της κοινής γνώμης και θυμώνουν όποτε κάποιος τους εγκαλεί για τη μεροληπτική στάση τους απέναντι σε διάφορες δυνάμεις της πόλης. Δε μας έλειψαν, πάντως: Εργαλεία διάδοσης απόψεων και υπάρχουν και μπορούν να αναπτυχθούν…
π.
