Η “Αγιά Σοφιά” του Μελισσανίδη και το Συμβούλιο της Επικρατείας

Έγιναν στο Συμβούλιο της Επικρατείας 2 προσφυγές, που έχουν σχέση με την επιχειρούμενη “Αγιά Σοφιά” του Μελισσανίδη – στις 27 Μαρτίου κάποιες διαρροές των συζητήσεων στο Συμβούλιο της Επικρατείας είδαν το φως της δημοσιότητας, η προσφυγή των 17 συμπολιτών μας απορρίφθηκε, του Δήμου όχι ακόμα (*). Και αμέσως…

Αμέσως πήραν φωτιά τα  Αεκτζίδικα site, και η θριαμβολογούσα χυδαιολογία των αφιονισμένων σκοταδιστών οπαδών των επιχειρηματικών συμφερόντων με τον μανδύα της ΑΕΚ θρονιάστηκε άλλη μια φορά και σε site της Πόλης μας…

Οι ανόητοι…

Τίποτε δεν σημαίνει κι αν απορρίφθηκαν οι δύο μέχρι τώρα προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η δικαστική αντιπαράθεση δεν τελειώνει εδώ, θα έχει συνέχεια και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό – διότι η “Αγιά Σοφιά” του Μελισσανίδη δεν στέκει και νομικώς…

Εκκρεμεί βεβαίως και η πολιτική αντιμετώπιση…

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποσχεθεί την κατάργηση του Ρυθμιστικού Σχεδίου των Σαμαροβενιζέλων, που έδωσε αέρα στα πανιά της “Αγιά Σοφιάς” των επιχειρηματικών συμφερόντων με τον μανδύα της ΑΕΚ, και το ΚΚΕ σε εκδήλωσή του στη Νέα Φιλαδέλφεια στις 9 Μαρτίου 2015 δήλωσε πως θα ζητήσει την κατάργηση του Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας-Αττικής κλπ.

Τι περιμένουν, ας προχωρήσουν! Έχουν και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία…

Οι κάτοικοι της Πόλης μας, που αντιστέκονται πρώτοι αυτοί στα επιχειρηματικά συμφέροντα με τον μανδύα της ΑΕΚ, θα τους χειροκροτήσουν, και δεν θα αποδειχθούν επιλήσμονες τις κρίσιμες αυτές ώρες…

Άλλως από τις γραμμές τους θα προκύψει η αριστερά του λαού, που γιγαντούμενη θα τους αμφισβητήσει, θα τους αρνηθεί τα πρωτοτόκια, θα τους αντιπαρατεθεί ζωηρά – ας μην έχουν καμμιά αμφιβολία περί τούτου.

Οι κάτοικοι της Πόλης μας, υπομένοντες και επιμένοντες, αναμένουν μετά τα λόγια και τις πράξεις τους, και κατόπιν θα κρίνουν και θα ενεργήσουν.

(*) Βιάστηκε το 902.gr στις 22.30 της 27ης Μαρτίου 2015 να προκαταλάβει τις εξελίξεις σημειώνοντας απόρριψη και των 2 προσφυγών, προεξοφλώντας και το άνοιγμα του δρόμου για την “Αγιά Σοφιά”… Γιατί άραγε;

Κώστας Π. Παντελόγλου