Τις προηγούμενες μέρες κάποιες τοποθετήσεις του Νίκου Καραθανασόπουλου, βουλευτή του ΚΚΕ, σχετικά με τις Σκουριές της Χαλκιδικής συγκέντρωσαν την προσοχή μου – το ίδιο και όσα γράφτηκαν στο 902.gr μ’ αφορμή την πορεία των εργαζόμενων της “Ελληνικός Χρυσός” στην Αθήνα, αλλά και εκείνη των αντιτιθέμενων στα όσα διαπράττει η “Ελληνικός Χρυσός” στις Σκουριές της Χαλκιδικής, που επίσης έγινε στην Αθήνα.
Και ήταν οδυνηρή η έκπληξή μου, διότι οι τοποθετήσεις αυτών των δυνάμεων του ΚΚΕ ουδέν περιέχουν σχετικά με την περιβαλλοντική επιβάρυνση της περιοχής όπου δραστηριοποιείται η “Ελληνικός Χρυσός” και γενικότερα, και ειδικότερα δεν ασχολούνται με τις επιπτώσεις στην υγεία των εργαζόμενων της επιχείρησης αλλά και των άλλων κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, από τον τρόπο που λαμβάνει χώρα η παραγωγική διαδικασία εν προκειμένω.
Οι Σκουριές της Χαλκιδικής επιβάλλουν θαρρώ επιστημονική και συνάμα φιλική στους ανθρώπους (εργαζόμενους και κατοίκους) προσέγγιση του ζητήματος, και όχι ψευτοσυνδικαλιστική και ψευτοπολιτική προσέγγιση -κατευθύνσεως μάλιστα προσφάτου κοπής- δυνάμεων του ΚΚΕ, μάλιστα δε προσέγγιση με αναφορά τόσο στο κοινωνικοπολιτικό σήμερα όσο και στο κοινωνικοπολιτικό αύριο σε μια πορεία μετάβασης προς αυτό το αύριο…
Οι Σκουριές της Χαλκιδικής επιβάλλουν και τον ονοματισμό των επιχειρηματικών συμφερόντων και συγκεκριμένη αναφορά στον τρόπο που ενεργούν (πράγμα που οι παραπάνω δυνάμεις του ΚΚΕ απέφυγαν να κάνουν).
Οι Σκουριές της Χαλκιδικής επιβάλλουν και την παρουσία του “Κόσμου της Ν. Φιλαδέλφειας” εν προκειμένω – πολύ περισσότερο εις μνήμην του αδελφού μου Θανάση Παντελόγλου που είχε άγρυπνη την παρουσία και επί αυτού του ζητήματος (ιστάμενος με κριτική πάντοτε στάση στο πλευρό του ΚΚΕ)…
Κώστας Π. Παντελόγλου
