Πέρασαν 40 χρόνια από τις πρώτες βουλευτικές εκλογές μετά την δικτατορία των συνταγματαρχών – είναι θαρρώ καιρός να σημειώσω μερικά απ’ όσα από πρώτο χέρι έζησα σ’ εκείνες τις εκλογές…
Οι αριστερές δυνάμεις κατέβηκαν σ’ αυτές τις εκλογές με το σχήμα της “Ενωμένης Αριστεράς”, που το συναπετέλεσαν το κατακτήσαν την νομιμότητα με τη βοήθεια όλων μας ΚΚΕ, η μεταπολιτευτική ΕΔΑ του Ηλία Ηλιού που στις δυνάμεις της περικλείονταν και εκείνες του ΚΚΕ εσωτ., αλλά και πολλά πρόσωπα του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος που δεν ήταν ενταγμένα στα παραπάνω κόμματα – η “Ενωμένη Αριστερά” ήταν απαίτηση του κόσμου της Αριστεράς και συμμορφώθηκαν σ’ αυτή την απαίτηση άπαντες, εκόντες άκοντες.
Στην περιοχή μας την “Ενωμένη Αριστερά” εκπροσώπησαν ο παλαιός αγωνιστής του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος Βύρων Βερνέζης που σ’ εκείνη τη χρονική φάση εκπροσωπούσε την ΕΔΑ-ΚΚΕ εσωτ. και εγώ ως εκπρόσωπος του ΚΚΕ (του πατέρα μου Παντελή Παντελόγλου επανελθόντος εις αποκατάστασιν της δημοκρατικής νομιμότητος ως Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου της Νέας Φιλαδέλφειας, δεν του επιτρεπόταν, κατά νόμον, κομματική δραστηριότητα).
Η οργανωτική κατάσταση των συνιστωσών την “Ενωμένη Αριστερά” δυνάμεων κάθε άλλο παρά καλή ήταν – πληροφορήθηκα λεπτομερώς τα σχετικά, στο ΚΚΕ είχε στοιχίσει το πέρασμα του Βύρωνα Βερνέζη -με τον οποίο διατηρούσα άριστες σχέσεις όλα τα χρόνια και πριν και κατά και μετά τη δικτατορία των συνταγματαρχών και μέχρι τον θάνατό του- στην ΕΔΑ-ΚΚΕ εσωτ., ο Σάββας Σταματιάδης δεν είχε ξεκαθαρίσει ακόμα την θέση του σε σχέση με τη διάσπαση στο ΚΚΕ (είχε τοποθετηθεί καταρχήν ενάντια στην 12η Ολομέλεια του 1968), ο Σαράντης Γιαννακακίδης είχε διατυπώσει την γνώμη προς την ηγεσία ότι την κατάσταση για το ΚΚΕ και φυσικά για την “Ενωμένη Αριστερά” στην περιοχή μας θα μπορούσε να σώσει ο Παντελής Παντελόγλου και ο μεγάλος του γιος ο Κώστας…
Υπ’ αυτές τις συνθήκες, διατηρώντας τις διαφορετικές εκτιμήσεις μου από το ΚΚΕ για τα κοινωνικοπολιτικά μας πράγματα, αλλά και τις τοποθετήσεις του στους κόλπους του διεθνούς κινήματος, ανέλαβα την εκπροσώπησή του στην “Ενωμένη Αριστερά” της Νέας Φιλαδέλφειας και Νέας Χαλκηδόνας, όλως ανιδιοτελώς και αφειδώλευτα εργασθείς.
Η συνεργασία μου με το ΚΚΕ (Αχτιδικός ο Σταύρος Σιδέρης) αλλά και με την ΚΟΑ (Γραμματέας της η Λούλα Λογαρά) εξελίσσονταν ομαλά, ενώ η καλή σχέση μου με τον Βύρωνα Βερνέζη έκανε ώστε η συνεργασία μας στους κόλπους της “Ενωμένης Αριστεράς” να είναι ανέφελη.
Αξιοσημείωτη θαρρώ μια περίπτωση:
Ειδοποιούμαι ξάφνου πως δυο υποψήφιοι βουλευτές της “Ενωμένης Αριστεράς”, που ανήκαν στο ΚΚΕ, ο Κώστας Κάππος και η Αγγελική Μίχου, ήθελαν να πραγματοποιήσουν περιοδεία στην περιοχή μας – ενημέρωσα γι’ αυτό τον Βύρωνα, μου είπε πως δεν ήταν και αυτός ενήμερος από “κάτω”, επομένως επρόκειτο για μονομερή κίνηση του ΚΚΕ· είχε δίκιο φυσικά, παρά ταύτα του ζήτησα να είναι και αυτός παρών στην έλευση του Κώστα Κάππου και της Αγγελικής Μίχου στην περιοχή μας και εγώ να του το ξοφλούσα με την παρουσία μου σε μια δική τους περιοδεία, δεν το δέχτηκε…
Ο Κώστας και η Αγγελική ήρθαν στη Νέα Φιλαδέλφεια, στο καφενείο “Κρυστάλ” στην πλατεία Πατριάρχου συναντηθήκαμε, τους επεσήμανα το άτοπο και ότι αυτό δεν επρόκειτο να επαναληφθεί, μαζέψαμε ωστόσο τον κόσμο γύρω μας, μίλησαν, δημιουργήθηκε μια ζεστή ατμόσφαιρα…
Πριν ξεκινήσει η ομήγυρις ο Κάππος μου είπε πως δεν έχει ιδέα πώς εξελίσσεται μια προεκλογική επαφή με τον κόσμο – και ότι τον καθησύχασαν πως ο Κώστας Παντελόγλου, στον οποίο σε στέλνουμε, έχει πείρα σχετικά από εκλογές που έχει πάρει μέρος προδικτατορικά (ποτέ ως υποψήφιος φυσικά).
Αλλά ας συνεχίσουμε γι’ αυτά μιαν άλλη φορά, μια και έχουμε πολλά ακόμη να πούμε!
Κώστας Π. Παντελόγλου
