Απόσπασμα από ένα κείμενο δημοσιευμένο στο περιοδικό “Πολιτικά Θέματα” (Τεύχος 495, 30 Μαρτίου-5 Απριλίου 1984), που υπογράφει ο Κώστας Κοβάνης, είναι όσα καταχωρώ σήμερα στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” – ας διαβαστούν με προσοχή.
“Το πρώτο και -δυστυχώς- το τελευταίο λαϊκό περιοδικό ποιότητας, που έμεινε στην ιστορία του ελληνικού περιοδικού τύπου, είναι το “Μπουκέτο”.
Με τις ελάχιστες σελίδες του κατόρθωσε πράγματι να φτιάξει μιαν “ανθοδέσμη εκλεκτών δημοσιευμάτων”.
Περιοδικό πλατιάς κυκλοφορίας -για όλη την οικογένεια- φιλοδοξούσε την πνευματική καλλιέργεια των αναγνωστών του και όχι την ικανοποίηση φτηνών γούστων και προτιμήσεων. …
Την συντακτική επιτροπή του λαϊκού αυτού περιοδικού την αποτελούσαν άξιοι διανοούμενοι, που παράλληλα με το λογοτεχνικό τους έργο είχαν αναλάβει και την εξύψωση του κοινού, καλλιεργώντας την αισθητική του, μέσα από ένα εβδομαδιαίο περιοδικό ποικίλης ύλης. …
Ο αναγνώστης … που θα έχει την τύχη να βρει τους σπάνιους τόμους του “Μπουκέτου” θ’ ανακαλύψει στις σελίδες του πνευματικούς θησαυρούς μεγάλης ποικιλίας.
Μόνο στον τόμο του 1924 θα βρει τα ονόματα των Ελλήνων συγγραφέων: Χατζόπουλος – Λασκαράτος – Μαλακάσης – Παπαντωνίου – Λαπαθιώτης – Δροσίνης – Κρυστάλλης – Πορφύρας – Ξενόπουλος – Παλαμάς – Σουρής – Σταμ-Σταμ κά.
Από την ξένη λογοτεχνία τα ονόματα: Χάινε – Βερλαίν – Ουέλς – Αλβαρέζ – Ανατόλ Φρανς – Ε. Πόε – Πούσκιν – Μιραμπώ – Τουαίν – Μωπασσάν – Μπιζέ κά.
Επίσης ποιητικές σελίδες από την Αραβία, Αρμενία και Σερβία.
Μη φανταστεί ο αναγνώστης ότι το “Μπουκέτο” ήταν ένα αποκλειστικά λογοτεχνικό περιοδικό. Όχι. Είχε μεγάλη ποικιλία ύλης. Είχε θέματα ενδιαφέροντα για όλους τους αναγνώστες, όπως: ήθη και έθιμα – ιστορίες του 1821 – νέα και περίεργα από όλο τον κόσμο – λαογραφία – παραμύθια – … σάτυρες – παιχνίδια – κοσμική κίνηση – αλληλογραφία.
Είχε ακόμα αποφθέγματα, παροιμίες, σοφά λόγια, ανέκδοτα διασήμων ανδρών, κά.
Γνωστοί άνθρωποι των ελληνικών γραμμάτων φρόντιζαν την ύλη του περιοδικού και συμμετείχαν στις προσπάθειές του. Συναντάμε τα ονόματα του Π. Νιρβάνα – Γρ. Ξενόπουλου – Λ Πορφύρα – Ν. Λαπαθιώτη – Μ. Παπανικολάου κι αργότερα τους Γ. Κοτζιούλα – Χ. Χαιρόπουλο – Μιχ. Ράπτη – Μιχ. Περάνθη κά. …
Το “Μπουκέτο” είχε κυκλοφορία 20.000 τεύχη. Η απήχησή του στον λαό ήταν εντυπωσιακή. Αρκεί ν’ αναφέρω ότι μέσα απ’ τις στήλες της αλληλογραφίας συναντάμε πολύ συχνά τα “νεογέννητα” ονόματα σημερινών λογοτεχνών μας (από Γιάννη Ρίτσο μέχρι Δημήτρη Ψαθά).
Το περιοδικό δεν χάριζε “κάστανα” στους νέους. Ήταν αμείλικτο στην κριτική του. Δεν λογάριαζε αν αυτή η αυστηρότητα θα φέρει την πτώση της κυκλοφορίας του.
… αυτοί που το διευθύνανε αγαπούσαν πραγματικά τον λαό. Ήθελαν να πλουτίσουν τις πνευματικές του δυνάμεις …
… ήταν άνθρωποι σοβαροί, συγκρατημένοι, με καθαρές ιδέες. Τους άρεσε το ωραίο και θέλανε να κάνουνε τον κόσμο ωραίο. Πάσχιζαν να του βρουν το καλύτερο. Δούλευαν νύχτα-μέρα να του μεταφράσουν αυτό που άξιζε, για να το χαρεί ένας λαός…
Ποιο από τα σημερινά περιοδικά μεγάλης κυκλοφορίας … μπορεί να συναγωνιστεί την ποιότητα του “Μπουκέτου”;”
Κώστας Π. Παντελόγλου
