Ο Γιώργος Καμάρας, ο ποδοσφαιριστής του “Απόλλωνα”, ήταν ένας δικός μας, ένας Φιλαδελφειώτης, που οι συμπολίτες μας βαθιά εκτιμούσαν ως αθλητή και ως άνθρωπο – είναι γι’ αυτό που τον ψήφισαν Δημοτικό μας Σύμβουλο, μετέχοντα στο ψηφοδέλτιο που είχε επικεφαλής τον προοδευτικό δημοκράτη Δήμαρχό μας Νικόλαο Τρυπιά, στις Δημοτικές Εκλογές της 5ης Ιουλίου 1964.
Ας δούμε όμως πώς έβλεπαν τον Γιώργο φίλαθλοι άλλης ομάδας, του “Παναθηναϊκού” συγκεκριμένα (βλ. Κ.Ι. Αγγελόπουλου, “… Τότε που η διαδρομή ως το Γήπεδο άξιζε τον κόπο”, Η Καθημερινή/Επτά Ημέρες, Αφιέρωμα: Το ποδόσφαιρο που αγαπήσαμε, Κυριακή 4 Οκτωβρίου 1998, Σελ. 7):
“Τους παίκτες των άλλων ομάδων δεν τους θαυμάζαμε βεβαίως. Όμως κρυφά συμπαθούσαμε κάποιους από αυτούς, διότι και πολύ καλά παίζαν και καλό χαρακτήρα δείχναν στο Γήπεδο… Ο Ηλίας Υφαντής, για παράδειγμα, σέντερ φορ του Ολυμπιακού, ανήκε στα καλά παιδιά του αντίπαλου στρατοπέδου. Ποτέ δεν άκουσε “κακές” κουβέντες από τις δικές μας κερκίδες. Συμπαθούσαμε και τον Γιώργο Καμάρα του “Απόλλωνος”, κι ας έστελνε κατά καιρούς την μπάλα στα δίχτυα μας με τα φαρμακερά του σουτ. Αυτός όταν ετοιμαζόταν να σουτάρει από καλή θέση, μας έκοβε την ανάσα. Κι όταν η βολίδα του δεν έβρισκε τον στόχο η ανακούφισή μας εκδηλωνόταν με ένα υπογείως φιλικό “ου” δήθεν αποδοκιμασίας, για την αστοχία του. Ο Καμάρας κοίταζε προς την εξέδρα και γελούσε κουνώντας το χέρι σαν να μας έλεγε: “Αχ την γλυτώσατε τούτη την φορά!”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
