Στον «Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας» έχω αρκετές ως τα τώρα φορές αναφερθεί στον ξεχωριστό μαρξιστή επιστήμονα και πολιτικό, βουλευτή και ηγετικό στέλεχος της ΕΔΑ Νίκο Κιτσίκη – και θα συνεχίσω φυσικά να το κάνω, για δυο λόγους: 1) για να τιμώ την μνήμη του, διότι το αξίζει, και 2) διότι τα υπ’ αυτού διατυπωθέντα, καρπός μελέτης επιστημονικής, δεν είναι χρήσιμα μόνο για την γνώση της ιστορίας.
Καταχωρώ και πάλι λοιπόν σήμερα ένα απόσπασμα από μελέτη του με τον παραπάνω τίτλο που περιλαμβάνεται στον τόμο «Η Θύελλα της Κοινής (Ευρωπαϊκής) Αγοράς», που κυκλοφόρησε στα πλαίσια της υπό την επιμέλειά του «Νεοελληνικής Βιβλιοθήκης», από τις Εκδόσεις «Οικονομία-Πολιτική» το καλοκαίρι του έτους 1962.
«… Οικονομικώς προσδεθήκαμεν αρρήκτως με την Δύσιν παρά το γεγονός ότι η Ελλάς δεν είναι μόνον Δυτικοευρωπαϊκή χώρα. Είχεν ανέκαθεν και τας ανέπτυξε τελευταία στενάς σχέσεις με τας χώρας της Μέσης Ανατολής, αποβλέπει εις την δημιουργίαν εμπορικών σχέσεων με την Κίναν, είναι χώρα Βαλκανική και ανέπτυξεν αναλόγους σχέσεις με τας σοσιαλιστικάς Ανατολικάς χώρας και την ΕΣΣΔ, που κάθε μέρα ευρύνονται περισσότερον και δημιουργούν μεγάλας ελπίδας δια το μέλλον. Όλαι αυταί αι ελπίδες καταρρέουν ύστερα από την σύνδεσίν μας με την ΕΟΚ. Δημιουργούνται ανυπέρβλητοι φραγμοί εμπορικών σχέσεων με τας χώρας έξω από την περιοχήν της ΕΟΚ και αι Ελληνικαί εξαγωγαί προς τας χώρας αυτάς υπάρχει κίνδυνος να εκμηδενισθούν.
Εις αυτόν τον αμφιβόλου αξίας, πάντως ξένον πολιτικόν σκοπόν προσφέρεται ως οικονομικόν ολοκαύτωμα ο Ελληνικός λαός. Η Ελλάς συνδεομένη, όπως συνεδέθη, με την ΕΟΚ και ως μέλος του ΝΑΤΟ χάνει πλέον κάθε ίχνος οικονομικής και πολιτικής ανεξαρτησίας, κάθε ελευθερίαν ρυθμίσεως της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της.
Από άποψιν πολιτικήν η σύνδεσις με την ΕΟΚ θα δημιουργήση αποπνικτικήν ατμόσφαιραν στερήσεως κάθε δυνατότητος ελευθέρας αντιμετωπίσεως, σύμφωνα εκάστοτε με τα Ελληνικά συμφέροντα όχι μόνον των εξωτερικών αλλά και των εσωτερικών πολιτικών προβλημάτων. Αι οικονομικαί εξαρτήσεις από την ΕΟΚ, συμπληρούμεναι με τας υποχρεώσεις της Ελλάδος προς το ΝΑΤΟ, την μεταβάλλουν εις άβουλον κομπάρσον της πολιτικής των Δυτικών Δυνάμεων, ανίκανον ν’ αντιταχθή εις οιανδήποτε πολιτικήν των αξίωσιν. Αλλά η Ελληνική Κυβέρνησις, επιδιώκουσα με τόσην επιμονήν την σύνδεσιν και πλειοδοτούσα σήμερον εις την Πολιτικήν Ένωσιν, είναι βέβαιον ότι όχι μόνον δεν απέβλεψε εις οικονομικά ωφελήματα, … αλλ’ αντιθέτως, εν γνώσει των καταστροφικών οικονομικών συνεπειών, ηθέλησε να προσθέσει νέας αλύσεις δια την πολιτικήν υποδούλωσιν της χώρας, να μεταβάλη την Ελλάδα εις «ρωμαϊκήν επαρχίαν».
Αποτελεί έγκλημα η σύνδεσις, αλλά το έγκλημα έγινε εκ προμελέτης. Η Κυβέρνησις αναμφισβητήτως εγνώριζε τας ολεθρίας οικονομικάς συνεπείας, διότι ασφαλώς ο κ. (Ιωάννης) Πεσμαζόγλου την προειδοποίησε και επεσήμανε τους τρομερούς κινδύνους. Αλλά η Κυβέρνησις Καραμανλή είχε την έμμονον σκέψιν ν” αλυσοδέση ακόμη περισσότερον την Ελλάδα με τα δεσμά της υποτελείας, αδιαφορούσα δια την οικονομικήν καταστροφήν και αυτό το επέτυχεν με την σύνδεσιν και το επισφραγίζει με την Πολιτικήν Ένωσιν. Καθαρώς πολιτικοί υπολογισμοί … επέβαλαν την υπογραφή της συμφωνίας.
Καθίσταται σαφές ότι με την σύνδεσιν, ύστερα από την οποίαν οι Έξ (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο) και όχι ημείς θα είναι οι ρυθμισταί της οικονομικής μας πολιτικής, γινόμεθα ο πτωχός συγγενής, ο αξιοθρήνητος ουραγός της ομάδος των Έξ και των κυριαρχούντων την ομάδα (αυτή) μονοπωλίων.
Εδέχθημεν συμφωνίαν συνδέσεως που θ’ αποτελέση φραγμόν ανυπέρβλητον δια την εκβιομηχάνισιν της χώρας και θα καταστήση την ΕΟΚ υπέρτατον ρυθμιστήν της παραγωγής και του εξωτερικού μας εμπορίου. Η ΕΟΚ θα ελέγχη την γεωργικήν μας παραγωγήν, θα παρεμποδίζη μέχρι εκμηδενίσεως τας εξαγωγάς προς τας Ανατολικάς χώρας, χωρίς η Ελλάς να δικαιούται, όχι βέβαια να διατυπώνη γνώμην για την ακολουθουμένην πολιτικήν των Έξ, αλλά ουδέ καν να ψελλίση διαμαρτυρίαν δια την άδικον κακομεταχείρισίν της ως αποικίας.
Η Ελλάς θα κρατηθή μονίμως εις κατάστασιν υποαναπτύξεως με χαμηλόν βιοτικόν επίπεδον. Θα παραμείνη υπανάπτυκτον εξάρτημα των Έξ, αγορά δια τα βιομηχανικά των είδη, πηγή προμηθείας των πρώτων υλών, προ παντός ευθηνών εργατικών χειρών.
Η απαισιοδοξία μου δεν οφείλεται εις την πολιτικήν αντίθεσιν προς την Κυβέρνησιν, αλλ’ αποτελεί ακλόνητον επιστημονικήν πεποίθησιν ότι βαίνομεν προς οικονομικόν αφανισμόν και καταρράκωσιν της ανεξαρτησίας μας.
Μόνον ο λαός μπορεί να απομακρύνη τον τρομερόν κίνδυνον. Η σωτηρία της Ελλάδος επιβάλλει την ένωσιν όλων των δημοκρατικών Ελλήνων δια μίαν Δημοκρατικήν Αλλαγήν και δια μίαν άνευ προηγουμένου τεραστίαν προσπάθειαν προς απελευθέρωσιν της Ελλάδος από τον ξενικόν οικονομικόν και πολιτικόν ζυγόν, προς απαλλαγήν της από την θανάσιμη περίπτυξη της Κοινής (Ευρωπαϊκής) Αγοράς».
Κώστας Π. Παντελόγλου
