Όσα ακολουθούν απόσπασμα είναι από ένα γραφτό του Κώστα Κάππου, η τιτλοφόρηση είναι δική μου – χρήσιμα θαρρώ πως είναι τα καταχωρούμενα εδώ, στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”, και όχι μόνο ως εξηγητικά τοποθετήσεων όσων φέρουν τα πρώτα στο ΚΚΕ, αλλά και επίκαιρα τόσο πριν όσο και μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.
“Η Αλέκα Παπαρήγα σε συνέντευξή της στα “Νέα” (8.7.1991) υποστηρίζει: “Σήμερα όπως έχει διαμορφωθεί η Ευρώπη δεν είναι ρεαλιστικό να πεις έξω από την ΕΟΚ. Αν υπήρχαν εναλλακτικές λύσεις έξω από την ΕΟΚ θα τις υποστηρίζαμε”. …
Ιδιαίτερη σημασία … έχει το γεγονός ότι το 26% του Ελληνικού λαού αντιτάσσεται στην ΕΟΚ. Και αυτό πρέπει να το συνεκτιμήσουμε με το γεγονός ότι όλα τα πολιτικά κόμματα είναι υπέρ της ΕΟΚ. Δεν μπορώ να δεχτώ σε καμιά περίπτωση ότι το κομμάτι αυτό του λαού κάνει λάθος. Ο λαός με το αλάνθαστο κριτήριό του καταλαβαίνει τις αρνητικές συνέπειες για μια σειρά παραδοσιακά προϊόντα (υποδήματα, κλωστοϋφαντουργικά, καπνός, στάρι, τεύτλα, βαμβάκι, σταφίδα). Ξέρει ότι παρεμποδίζεται η οικονομική ανάπτυξη που ταιριάζει στη Χώρα, με βάση τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της, τις εδαφολογικές και κλιματολογικές συνθήκες.
Αυτό συμπυκνώνεται στο γεγονός ότι το ποσοστό του κατά κεφαλή προϊόντος προς το αντίστοιχο μέσο της ΕΟΚ έπεσε από 59% περίπου που ήταν το 1980 σε 52% περίπου το 1990.
Και καλά θα ρωτήσει κανείς: πώς δεν καταλαβαίνει η καθοδήγηση του ΚΚΕ αυτό που καταλαβαίνει ο λαός; Σ’ αυτό μια μόνο εξήγηση μπορεί να δοθεί. Το καταλαβαίνει, αλλά έχει κάνει την επιλογή ότι πρέπει να συμμετέχει σε αστικές κυβερνήσεις. Κατά συνέπεια αν πάρει αρνητική θέση στο θέμα της ΕΟΚ χάνει το εισιτήριο για συμμετοχή σε κυβερνήσεις τύπου Τζαννετάκη και Ζολώτα. …
Η καθοδήγηση του ΚΚΕ ακόμη υιοθετεί έμμεσα την θέση ότι το κόστος της αποδέσμευσης είναι μεγαλύτερο από το κόστος παραμονής. “Με το δυνάμωμα της αλληλεξάρτησης στην Ευρώπη και την συμπλήρωση μιας δεκαετίας ενσωμάτωσης της Χώρας μας στην (Ευρωπαϊκή Οικονομική) Κοινότητα η αποδέσμευση στις σημερινές συνθήκες δεν μπορεί πια να προσφέρει αποτελεσματικές και ρεαλιστικές λύσεις. Η συμμετοχή μας στην ΕΟΚ προσφέρεται για μια πιο ενεργητική συμμετοχή στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας” (Θέσεις του ΚΚΕ για το 13ο Συνέδριό του, ΚομΕπ 10/1990, Σελ. 77).
Η κύρια παρατήρηση είναι η αταξική αντιμετώπιση της ΕΟΚ, η αγνόηση των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων … Ο διεθνής καταμερισμός εργασίας στην ΕΟΚ είναι ιμπεριαλιστικός, οι παραγωγικές σχέσεις είναι μονοπωλιακές. Εξασφαλίζουν υπερκέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο και αναπαραγωγή του εκμεταλλευτικού συστήματος. Γι’ αυτό ακριβώς η εργατική τάξη απορρίπτει την ΕΟΚ, ανεξάρτητα από όποιο κόστος αποδέσμευσης. …
Είναι επιτακτική η ανάγκη για την ανάδειξη της πάλης ενάντια στην ΕΟΚ. Είναι ορατό το κενό, λόγω της θέσης της καθοδήγησης του ΚΚΕ. Η ευθύνη πέφτει στους κομμουνιστές, στους πρωτοπόρους εργάτες και αγρότες, τους επαγγελματοβιοτέχνες και τους προοδευτικούς διανοούμενους”.
Μένει τώρα να σημειώσω πως το γραφτό αυτό του Κώστα Κάππου είχε δημοσιευθεί στα “Νέα” στις 22 Ιουλίου 1991.
Κώστας Π. Παντελόγλου
