Όσα ακολουθούν απέσπασα από το βιβλίο του Καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιά Πέτρου Δ. Ντούσκου με τίτλο “Η Μεγάλη Μετάβαση. Πολιτική δυναμική στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εθνικό πολιτικό σύστημα και παγκοσμιοποίηση. Η περίπτωση της Ελλάδας”, Εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 2000, σελ. 149-150.
Ο Καθηγητής Πέτρος Δ. Ντούσκος υπήρξε μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ, το οποίο τον διέγραψε από τις γραμμές του – γνωρίζει από πρώτο χέρι τις παλινδρομήσεις του ΚΚΕ όσον αφορά την ΕΟΚ, μεγάλο δε μέρος του έργου του αναφέρεται στα της ΕΟΚ, εν σχέσει και με την Ελλάδα:
“Το 1987 το ΚΚΕ διακηρύσσει την Νέου Τύπου Ανάπτυξη, πρόταση ρεαλιστική όπως το ίδιο λέει, και δηλώνει ότι είναι πρόθυμο να συνεργαστεί με δυνάμεις της Αριστεράς και της Προόδου που δεν αντιτίθενται στην ένταξη στην Κοινή Αγορά … Στα μετέπειτα ντοκουμέντα του κάνει περαιτέρω βήματα προς την κατεύθυνση αυτή, ιδιαίτερα στις Θέσεις του ΚΚΕ για το 1992 και στο Κοινό Πόρισμα με την Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ). Ειδικότερα, στις Θέσεις για το 13ο Συνέδριο … Σεπτέμβρης 1990 αυτό δηλώνει ότι η αποδέσμευση στις σημερινές συνθήκες δεν μπορεί πια να προσφέρει ρεαλιστικές λύσεις, ενώ στο Σχέδιο Προγραμματικής Διακήρυξης … του ίδιου Συνεδρίου λέγεται ότι η Χώρα μας πρέπει να σχεδιάσει και να διεκδικήσει την ανάπτυξή της μέσα στο πλαίσιο της ΕΟΚ αξιοποιώντας στο έπακρο τις όποιες δυνατότητες εξασφαλίζει η οργανική συμμετοχή της σ’ αυτήν. Κατά την επικύρωση της Συνθήκης του Μάαστριχτ … η θέση για την ΕΟΚ τροποποιείται επανερχόμενη στην διαλεκτική της πάλης κατά των συνεπειών κι αφήνοντας ταυτόχρονα ανοικτό το ζήτημα της αποδέσμευσης, ενώ ένα χρόνο μετά, τον Απρίλη του 1993, σε ειδικό πανελλαδικό σώμα η απολυτοποίηση της αποδέσμευσης επανέρχεται … Η απολυτοποίηση [της αποδέσμευσης] επιβεβαιώνεται εκ νέου στο 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ …, για να επανέλθει στην … θέση [που διατυπώθηκε στην Βουλή κατά την επικύρωση της Συνθήκης του Μάαστριχτ] με συνέντευξη της Αλέκας Παπαρήγα στο Mega TV στις 16.9.1996…”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
