Το προηγούμενο, 41 χρόνια τώρα, χαρακτηρίζει την πολιτική κατάσταση, κατά τη γνώμη μου δε σε ολοένα χαμηλότερο επίπεδο, υποκειμενικά και αντικειμενικά. Το προηγούμενο αλωνίζει και αλέθει συνειδήσεις, όλα τα “μαχαιρώνει”, τα κάνει αγνώριστα.
Την πορεία χαρακτηρίζει η κίνηση από τα αριστερά προς τα δεξιά.
Στην κυβέρνηση, στα πολιτικά κόμματα, στην αυτοδιοίκηση, στον τύπο, στα πανεπιστήμια και πολυτεχνεία, παντού – η πορεία αυτή δεν ανατρέπεται με λαφαζάνεια ψελλίσματα και με κουτσούμπιες εκκλήσεις να προσφέρει το εργατικό λαϊκό κίνημα στήριξη στο κόμμα (!).
Κάτι άλλο χρειάζεται, γενναίο – μια νέα αρχή, σ’ επαφή με ό,τι υποστασιοποιούσε και αντιπροσώπευε η προδικτατορική ΕΔΑ.
Και φυσικά αυτοκριτική τοποθέτηση όσων έχουν την πρώτη ευθύνη για τον παραμερισμό της προδικτατορικής ΕΔΑ και αποστράτευσή τους – αρκετή η ζημιά που έχουν σωρεύσει στο λαϊκό δημοκρατικό κίνημα, στον κόσμο, στην πατρίδα.
Υπάρχουν ακόμη κάποιοι, ανιδιοτελούς ενιαιομετωπικής αντίληψης και πρακτικής και χωρίς ευθύνες για τις περασμένες δεκαετίες – ανάγκη πάσα να βγούνε μπροστά και ο κόσμος να συνταχθεί και να βοηθήσει μια τέτοια κίνηση, που πρέπει να βρει και της νέας γενιάς την υποστήριξη και τη στράτευση.
Τα τσίπρια καμώματα ούτε άξια σοβαρής νεότητας είναι, ούτε αριστερά συνιστούν – το έχουμε ξαναγράψει στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”, ας το έχουν όλοι κατά νου…
Κώστας Π. Παντελόγλου
