Όσα ακολουθούν απόσπασμα είναι από επιστολή του Κώστα Η. Μπίρη που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Η Καθημερινή” στις 31 Αυγούστου 1947 – απόσπασμα που δεν έχει χάσει τη σημασία του και την αξία του, γι’ αυτό και το καταχωρώ σήμερα στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”.
“Ας νοιώσουν αυτοί (οι αρχαιολόγοι) και οι συμπαραστάτες τους πολιτικοί μηχανικοί και δασολόγοι πόσο πολύτιμο κεφάλαιο είναι οι αρχαιολογικοί χώροι για την Ελληνική Πρωτεύουσα και για την Ανθρωπότητα ολόκληρη, πόσο λεπτός είναι ο αισθητικός τους χαρακτήρας και πόση προσοχή χρειάζεται στην μεταχείρισί τους και πόση συναίσθησις ευθύνης. Κανένα αρχιτεκτονικό έργο και καμμία εγκατάστασις δεν επιτρέπεται και δεν μπορεί να σταθή κοντά τους και κανένα έργο πολιτικού μηχανικού δεν τους χρειάζεται. Κάθε έργο που τους προσάπτομε και κάθε εξωραϊσμός σημαίνει λειτουργική και αισθητική καταστροφή. Όχι μόνο λαξεύσεις, εκσκαφές και ισοπεδώσεις, αλλά και κάθε προσθήκη σύγχρονου έργου αποτελεί παραμόρφωσι και νοθεία. Οι αρχαιολογικοί χώροι είναι εντελώς ιδιότυπο και αυτόνομο θέμα αισθητικό και επιστημονικό. Είναι τοπία που απέδωσε η ιστορική εξέλιξις της πόλεως στην Αττική φύσι, στολισμένα με τ’ απομεινάρια της αρχαίας ζωής… Ούτε ως δημόσιους κήπους, ούτε ως κοινούς αναδασωτέους χώρους, ούτε ως τόπους κοινής δημοτικής χρησιμότητος δικαιούται να τους χρησιμοποιήση η σύγχρονη πόλις”.
Προσθέτω πως το απόσπασμα αυτό έχει καταχωρήσει και ο Μάνος Γ. Μπίρης στο βιβλίο του με τίτλο “Κώστας Η. Μπίρης. Βίος αφιερωμένος στην πόλη των Αθηνών”, Εκδοτικός Οίκος “Μέλισσα”, Αθήνα 2015, Σελ. 167-168.
Κώστας Π. Παντελόγλου
