Στο δημοτικό συμβούλιο που συνεδρίασε προχθές βράδυ, μεταξύ άλλων συζητήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες και το θέμα “Έγκριση τροποποίησης-επικαιροποίησης της μελέτης «Προστασία, Διαχείριση και Ανάπλαση Άλσους Νέας Φιλαδέλφειας» και εκπόνησης νέας διαχειριστικής μελέτης”. Δυστυχώς οι προχθεσινές μας παρατηρήσεις παραμένουν επίκαιρες, ενώ ταυτόχρονα το δημοτικό συμβούλιο αποδεικνύει ότι είναι κατώτερο των περιστάσεων, καθώς δέχεται αδιαμαρτύρητα ό,τι του σερβιριστεί: χάρη στους 26 παρόντες, η δημοτική αρχή έχει πια στα χέρια της μια ομόφωνη απόφαση του σώματος την οποία μπορεί να διαχειριστεί κατά το δοκούν…
Καταρχάς, το θέμα εισηγήθηκε η γεωπόνος της δημοτικής υπηρεσίας Κυριακή Κλοκίτη, αντί του αρμόδιου αντιδημάρχου Νίκου Ανανιάδη που προτίμησε εκείνη την ώρα να κάνει διάλειμμα για τσιγάρο (δεν τον αδικούμε – θα είχε κουραστεί από τις φιλοφρονήσεις της αντιπολίτευσης για το νέο κανονισμό καθαριότητας…). Η κυρία Κλοκίτη περιγράφοντας σε αδρές γραμμές το ζήτημα υπέπεσε σε ανακρίβειες καθησυχαστικές και για τις δυο απόψεις που υπάρχουν στην πόλη, υπέρ και κατά του σχεδίου Μελισσανίδη δηλαδή. Και δεν τα πήγε κι άσχημα: Μέχρι και ο κ. Γεωργαμλής υπερψήφισε την εισήγηση μόλις τον διαβεβαίωσαν ότι η απόφαση δε σχετίζεται με τη “Δούρου Αρένα” του Μελισσανίδη…
Σύμφωνα με την προφορική τοποθέτηση της κυρίας Κλοκίτη, η επικαιροποίηση της μελέτης Σταύρου Κόντου για το άλσος αφορά μόνο στο κόστος των έργων και όχι τα όρια της ιδιοκτησίας του δήμου, μετά και την απόφαση 2153/2015 του ΣτΕ. Εξάλλου, σύμφωνα με τη γεωπόνο αλλά και το δήμαρχο που έσπευσε να την καλύψει, η μελέτη Κόντου δεν προέβλεπε παρεμβάσεις στα 6 στρέμματα που παραχωρεί το άρθρο 42 του Ν. 4277/2014 στην ερασιτεχνική ΑΕΚ, οπότε δεν τίθεται ζήτημα…
Ωστόσο ο λόγος για τον οποίο προσέφυγε στις αρχές του 2015 ο δήμος Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας να ακυρωθεί σχετική απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής (ΑΔΑ) ήταν ακριβώς ότι ανάλογη περσινή προσπάθεια της υπηρεσίας για επικαιροποίηση του κοστολογίου της μελέτης Σταύρου Κόντου απορρίφθηκε από τη Διεύθυνση Δασών της ΑΔΑ. Η Διεύθυνση Δασών αξίωσε τότε τη συμμόρφωση του δήμου με τις ρυθμίσεις του άρθρου 42 του Ν. 4277/2014 ως προς τα όρια του άλσους. Άρα είναι ή δεν είναι δεδομένη για τη “μαχητική” δημοτική αρχή η απότμηση του δασικού χώρου;
Τι άλλο έχει αλλάξει στη μελέτη για το άλσος πέρα απ’ τα τιμολόγια; Είναι αφελής η δημοτική αρχή και θεωρεί ότι η ΑΔΑ δε θα ξαναεγείρει το ζήτημα των ορίων, με δεδομένη πια και την απόφαση του ΣτΕ; Ή μήπως στοχεύει σε αφτιά πρόθυμα ν’ αναθέσουν την όλη διαχείριση του ζητήματος εν λευκώ στην ίδια έτσι ώστε να συμμορφωθεί σιωπηρά με την απόφαση του ΣτΕ, αποδεχόμενη τον ακρωτηριασμό του άλσους; Γιατί δε δίνει στη δημοσιότητα την επικαιροποιημένη μελέτη στο σύνολό της, για να δούμε τις διαφορές;
Η κυρία Κλοκίτη μάς είπε επίσης, στο δεύτερο σκέλος της αστραπιαίας εισήγησής της, ότι πέρα από την παλιά μελέτη απαιτείται και νέα διαχειριστική μελέτη σύμφωνα με υπουργική απόφαση του (Υπουργού ΠΕΚΑ) Μανιάτη περί προστασίας πάρκων και αλσών που ελήφθη το 2013. Τέτοια απόφαση δεν υπάρχει. Υπάρχει μια σχετική απόφαση που υπογράφεται από τον αναπληρωτή υπουργό περιβάλλοντος της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ Σταύρο Καλαφάτη, πριν καν αναλάβει ο κ. Μανιάτης το υπουργείο στην κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο του 2013. Η απόφαση αυτή, με θέμα “Προδιαγραφές Σύνταξης των Μελετών Διαχείρισης Κοινόχρηστων χώρων πρασίνου” (ΥΑ 125837/726, ΦΕΚ Β’ 1528/21-6-2013), την οποία επικαλείται και η Διεύθυνση Δασών της ΑΔΑ στο έγγραφό της του περσινού Νοέμβρη, βασίζεται ωστόσο στο άρθρο 49 του Ν. 998/79 “Περί προστασίας δασών” όπως ίσχυε τότε, όπου μεταξύ άλλων οριζόταν ότι
δεν επιτρέπεται η μεταβολή του κύριου προορισμού και η αναίρεση της λειτουργίας των εντός εγκεκριμένου σχεδίου πόλεως ή πολεοδομικής ζώνης ή εντός οικιστικής περιοχής κειμένων κοινοχρήστων εκτάσεων, οι οποίες καλύπτονται από δασική βλάστηση φυσικώς ή τεχνητώς δημιουργημένη (πάρκα και άλση). Η ως άνω απαγόρευση ισχύει επίσης: α) για τα πάρκα και άλση τα οποία χαρακτηρίζονται από το εγκεκριμένο σχέδιο πόλης ως κοινόχρηστοι χώροι χωρίς άλλο ιδιαίτερο χαρακτηρισμό, αλλά έχουν αποκτήσει εν τοις πράγμασι τέτοιο χαρακτήρα (πάρκου ή άλσους) και β) για κοινόχρηστους χώρους πρασίνου, που περιβάλλονται από τον οικιστικό ιστό χωρίς να έχουν ενταχθεί σε σχέδιο πόλης, φέρουν δασική βλάστηση, φυσικώς ή τεχνητώς δημιουργηθείσα και λειτουργούν εκ των πραγμάτων ως πάρκα και άλση.
Κατά τη γνώμη μας, αν και ρητή κατάργηση της υπουργικής απόφασης Καλαφάτη δεν φαίνεται να υπάρχει, στο μεταξύ πρώτα το νέο ΡΣΑ (Ν. 4277/2014) και μετά ο δασοκτόνος Ν. 4280/2014, τροποποίησαν τον Ν. 998/1979 προς το χειρότερο, επιτρέποντας τελικά όλα και τίποτα στους δασικούς χώρους, ανάλογα με την προσφορά. Την κατεύθυνση της Διεύθυνσης Δασών του κ. Σίμνου τη γνωρίζουμε.
Γιατί όμως επικαλέστηκε την υπουργική απόφαση Καλαφάτη η δημοτική αρχή στην εισήγησή της; Η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι με την εν λόγω υπουργική απόφαση επιτρέπεται η δόμηση αναψυκτηρίων έως 120 τμ μέσα σε πάρκα και άλση άνω των 8 στρεμμάτων. Φαίνεται πως κάποιοι στη δημοτική αρχή αναζητούν τρόπο να ξαναχτίσουν έναν Κένταυρο στη θέση του αυθαιρέτου που κατεδαφίστηκε τον Αύγουστο μετά από τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις που είχαν επιτευχθεί από επίμονες νομικές προσπάθειες ενδιαφερόμενων πολιτών. Μια δεύτερη ανάγνωση στο έγγραφο της Διεύθυνσης Δασών της ΑΔΑ, που ήταν η βάση της προχθεσινής εισήγησης, ενισχύει αυτή την άποψη, καθώς εκεί υποδεικνύεται κι ο τρόπος που μπορούν να νομιμοποιηθούν εγκαταστάσεις μέσα στο άλσος…
Ευτυχώς, μεταξύ των δημοτικών συμβούλων βρίσκεται και ο Κώστας Ντάτσης, που κάνει συχνά σωστές κι ευθείες ερωτήσεις, αν και σπανίως παίρνει εξίσου ευθείες απαντήσεις: “Το άλσος είναι ακόμα δικό μας;”, ρώτησε ο γιατρός – καθώς όπως λίγοι γνωρίζουν, το περσινό Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Αττικής (Ν. 4277/2014) αφαίρεσε από την ιδιοκτησία του δήμου την έκταση του άλσους για να την αποδώσει σ’ έναν φορέα διαχείρισης μητροπολιτικών πάρκων, με θολή ταυτότητα κι ακόμη πιο θολές στοχεύσεις. Ο δήμαρχος υποστήριξε και προχθές κάτι που η διοίκησή του χρησιμοποιεί από πέρσι ως δικαιολογία για ν’ αδρανεί, ότι δηλαδή ο φορέας αυτός δεν έχει επισήμως συσταθεί ακόμη με Προεδρικό Διάταγμα κι άρα το άλσος είναι και ουσιαστικά και τυπικά δημοτικό – για την ώρα. Η κ. Κλοκίτη συμπλήρωσε τη θολούρα της ενημέρωσης εκ μέρους της δημοτικής αρχής αλλά και της υπηρεσίας με την “προφορική πληροφορία”, όπως είπε, ότι ο Ν. 4280/2014 κατάργησε το άρθρο 43 του Ν. 4277/2014 που προέβλεπε τη σύσταση του φορέα διαχείρισης μητροπολιτικών πάρκων, άρα δεν τίθεται καν το ιδιοκτησιακό ζήτημα. Αλίμονο για όλους, όμως: το άρθρο 43 του Ν. 4277/2014 πράγματι καταργήθηκε με τον Ν. 4280/2014 λίγες μέρες αργότερα, όμως η σύσταση του φορέα διαχείρισης μητροπολιτικών πάρκων προβλέπεται στο άρθρο 19 του Ν. 4277/2014 κι όχι στο 43 κι αυτό ισχύει κανονικότατα. Είπαμε, είχε φτάσει μεσάνυχτα, αλλά δεν είχαμε όλοι αποκοιμηθεί στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου…
Τι συμβαίνει, λοιπόν, με τη δημοτική αρχή; Αδυνατεί να διαχειριστεί μια δύσκολη κατάσταση, προσπαθεί ν’ αποφύγει τις συγκρούσεις εντός κι εκτός των τειχών ή έχει ήδη δώσει γη και ύδωρ; Ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Νίκος Ανανιάδης, που τόσα ωραία και σωστά είχε να πει επί της αρχής για την αποκομιδή των απορριμμάτων έχει κάποια θέση για το ζήτημα του άλσους, επί του οποίου έχει αρμοδιότητα ή αρκείται στις ηττοπαθείς θέσεις που εξέφρασε σε προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο σε σχέση με τα επιχειρηματικά συμφέροντα; Ο δήμαρχος αναζητά έναν τρόπο να απεμπλέξει την πόλη απ’ το χειρότερο μέλλον που της επιφυλάσσουν τα μικρά και μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και η κρατική χωροταξική πολιτική ή έχει κατεβάσει τα χέρια απέναντι στις πιέσεις; Οι δημοτικές υπηρεσίες είναι προετοιμασμένες να αντιμετωπίσουν τις νομικές προκλήσεις που εγείρονται ή εμφανίζονται στα αιρετά όργανα για να μπουρδουκλώσουν τα πράγματα;
Η προχθεσινή απόφαση του δημοτικού συμβουλίου είναι πλήρης ευθυγράμμιση με την άποψη της Διεύθυνσης Δασών που δικαιώθηκε με την απόφαση 2153/15 του ΣτΕ. Ας πει τουλάχιστον η δημοτική αρχή την αλήθεια. Σε κάθε περίπτωση, όσοι ενδιαφέρονται για την υπεράσπιση του άλσους και της πόλης θα πρέπει να παραμένουν σε εγρήγορση…
π.
