Το Γήπεδο του Ιωνικού ανοικτό ήταν ένα οικοδομικό τετράγωνο: Αδριανουπόλεως (νυν Νικολάου Τρυπιά), Σάρδεων, Κοιμήσεως Θεοτόκου και Αδριανού – είσοδος από Αδριανού.
Δεξιά σου ένα κτίσμα, όπως έμπαινες στον όλο χώρο· το αποτελούσαν τα γραφεία του συλλόγου, το κυλικείο, η αποθήκη υλικού, το ντους, τα αποδυτήρια, το WC.
Μπροστά σου το γήπεδο του μπάσκετ, στην αρχή με μια μόνο μικρή εξέδρα τρία-τέσσερα σκαλιά από τη μεριά της οδού Κοιμήσεως Θεοτόκου· αργότερα έγινε η εξέδρα από τη μεριά της οδού Αδριανουπόλεως.
Το γήπεδο αυτό του μπάσκετ εκτεινόταν από βορρά προς νότον, φωτιζόταν τη νύχτα με δύο σειρές λαμπτήρων, στις κολώνες δε του νότου κρέμονταν οι μηχανισμοί στους οποίους σημειώνονταν χειροκίνητα οι πόντοι των αντίπαλων ομάδων.
Το γήπεδο μπάσκετ του Ιωνικού χρησιμοποιήθηκε για τις γυμναστικές επιδείξεις των μαθητών του 2ου Δημοτικού Σχολείου και ακόμη για την κατάθεση στεφάνων των σχολείων της πόλης στις εθνικές γιορτές της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου, πριν το ηρώο της πλατείας Κωνσταντινουπόλεως.
Το γήπεδο του Ιωνικού ήταν γύρω-γύρω περιφραγμένο με συρμάτινη περίφραξη, ανέπνεε από παντού, το χαρακτήριζε η άπλα – φροντιστής του και στην πιο παραμικρή λεπτομέρεια ο κυρ Μιχάλης· αυτός το διατηρούσε καθαρό, αυτός κρατούσε το κυλικείο, φρόντιζε το υλικό (φόρμες, μπάλες), να υπάρχει ζεστό νερό, επιμελούνταν με προσωπική εργασία την καλή κατάσταση της περίφραξης, να είναι σε καλή κατάσταση οι μηχανισμοί στου οποίους σημειώνονταν χειροκίνητα οι πόντοι των ομάδων, να αντικαθίστανται οι λαμπτήρες που είχαν καεί, να απομακρύνονται από το γήπεδο τυχόν στεκάμενα νερά μετά από βροχή, να στεγνώνει το δάπεδο του γηπέδου χρησιμοποιώντας ροκανίδια, ακοίμητος φρουρός των εγκαταστάσεων του Ιωνικού μέρα και νύχτα, ζώντας καθημερινές Κυριακές και γιορτές στον Ιωνικό.
Ψυχή του συλλόγου ο Κυριάκος (Κόκος) Ραπτάκης, παλαιός αθλητής του, όμηρος των Γερμανών τα χρόνια της Κατοχής· παρούσα και η γυναίκα του η Έλλη, κόρη του Στρατηγού Νεόκοσμου Γρηγοριάδη, ηγέτη των Αριστερών Φιλελευθέρων που την Κατοχή είχε αναδειχθεί Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου που συνήλθε στις Κορυσχάδες και συχνά επισκεπτόταν τη Νέα Φιλαδέλφεια μεταπολεμικά (η Έλλη ήταν αδελφή των ιστορικών Σόλωνα και Φοίβου Γρηγοριάδη).
Σημειώνω ακόμη τον Ζαχαρία Αλεξάνδρου, γαμπρό του Δημάρχου μας Νικολάου Τρυπιά (σύζυγο της κόρης του Νίκης Τρυπιά), με συμβολή στα διοικητικά του Ιωνικού και αργότερα με συμβολή στα της Ομοσπονδίας Καλαθόσφαιρας και στα του Ελληνικού Αθλητισμού γενικότερα. Σημειώνω επιπλέον τη χρήσιμη παρουσία για τον Ιωνικό των Κασκούρα και Φέξη και ακόμη του Νίκου Ποριώτη που είχε διατελέσει αρχηγός της ποδοσφαιρικής ομάδας του Ιωνικού προπολεμικά.
Στυλοβάτης της ομάδας μπάσκετ του Ιωνικού, προπονητής και παίκτης της μαζί, ο Αλέκος Αποστολίδης, παλαιός μπασκετμπολίστας του Σπόρτινγκ και της Εθνικής μας, που τόσο στενοχωρήθηκε τότε που σταμάτησα το μπάσκετ και το βόλεϊ πάνω που ανοιγόταν ο δρόμος μπροστά μου με τη συμμετοχή μου στην πρώτη ομάδα με το Νο 4.
Στον Αλέκο Αποστολίδη ο Ιωνικός χρωστά την άνοδό του από κατηγορία και κατηγορία στα χρόνια του ’50 που έφτασε να παίζει στην πρώτη κατηγορία με τον Ολυμπιακό των Σπανουδάκηδων, τον Πανελλήνιο των Ρουμπάνηδων κλπ. Και σε παίκτες φυσικά όπως ο Μίμης Παπαδόπουλος, ο Θεόφιλος Βερνέζης, ο Γιαννάκης Ραΐσης, ο Νίκος Μητσάκης, και βεβαίως ο Τάσος Παπάζογλου, ο Τάσος Νεράτζης κά.
Τότε ο Ιωνικός δεν έπαιζε μόνο στο πρωτάθλημα, έπαιζε και στα τουρνουά που προσκαλούνταν από το Σπόρτινγκ, τον Τρίτωνα, τον Πανελλήνιο. Οργάνωνε και ο Ιωνικός τουρνουά, με αθλοθέτηση βαρύτιμου κυπέλλου από το Δήμαρχο της Νέας Φιλαδέλφειας Νικόλαο Τρυπιά και τη συμμετοχή της συμπολίτισσας ομάδας μπάσκετ της ΑΕΚ, εκείνης του Παναθηναϊκού κά.
Ο Ιωνικός έπαιζε στην πρώτη κατηγορία και στο βόλεϊ· παίκτες και στυλοβάτες ο Θανάσης Τομπούλογλου, ο μαιευτήρας γιατρός Αλέκος Δαρίτσης, ο Φίλιππος Στάμπιλε – την ομάδα βόλεϊ του Ιωνικού συμπλήρωναν παίκτες της ομάδας του μπάσκετ, όπως ο Τάσος Παπάζογλου, ο Θεόφιλος Βερνέζης κά.
Το γήπεδο βόλεϊ του Ιωνικού στηνόταν στο γήπεδο του μπάσκετ· στη μέση του γηπέδου του μπάσκετ τοποθετούνταν ο φιλές, τα αριστερά και δεξιά όρια των δυο μερών του γηπέδου βόλεϊ ίδια με του μπάσκευ, τα πίσω όρια χαρασσόμενα εκάστοτε.
Υπήρχε, όμως, στον ευρύ χώρο προς τη μεριά της Σάρδεων κι άλλο γήπεδο βόλεϊ επί χώματος, με φορά όμως όχι από βορρά σε νότο, αλλά από ανατολή (οδός Αδριανουπόλεως) προς δύση (οδός Κοιμήσεως Θεοτόκου), το οποίο χρησιμοποιούνταν κυρίως για προπονήσεις.
Κώστας Π. Παντελόγλου
