Πειραιάς, Μάρτιος 1910· απεργούν οι ναυτοθερμαστές, πολλές μέρες. Πρωθυπουργός ο Στέφανος Δραγούμης, παίρνει μέτρα να σπάσει την απεργία, να κάνει να κινηθούν τα εμπορικά καράβια – τότε τα εργατικά σωματεία της Αθήνας αποφασίζουν κοινή συγκέντρωση με τους ναυτοθερμαστές για να ενισχυθεί η απεργία τους.
Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στις 9 Απριλίου 1910 στις Στήλες του Ολυμπίου Διός. Εκεί μίλησε πρώτος ο κοινωνιολόγος Παν. Αραβαντινός (βλ. τον λόγο του στον Κοινωνισμό, αριθ. 5, Χρόνος Α’), μετά ο Π. Αθηναίος και ο Ν. Μώρος. Εγκρίθηκε ψήφισμα με την εντολή να επιδοθεί στην κυβέρνηση από επιτροπή που την αποτέλεσαν δυο θερμαστές, δυο μηχανικοί και ο νομικός Σπύρος Θεοδωρόπουλος, ο οποίος πολλά προσέφερε στο εργατικό κίνημα των Αθηνών.
Ο πρωθυπουργός παρά την αρχική παρελκυστική του στάση αναγκάστηκε, προ της αποφασιστικής στάσης των συγκεντρωμένων, να δεχτεί την ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών – οι οποίοι ικανοποιημένοι από τη νίκη τους μαζεύονται μπροστά στο Εργατικό Κέντρο (οδός Αιόλου), όπου τους μίλησε ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος, τονίζοντάς τους και τούτα τα λόγια του Γάλλου Βαβιανί:
“Πάν ό,τι δίδεται εις τον εργάτην δεν είναι παροχή, είναι επιστροφή. Είναι μερική καταβολή απέναντι ολικού χρέους οφειλομένου εις αυτόν. Ό,τι και αν του κάμουν του εργάτη ουδέποτε θα μπορέσουν να τον εξοφλήσουν, έως ότου οργανωμένος και δυνατός θα πάρη πίσω το όλον που του ανήκει”(*).
Κώστας Π. Παντελόγλου
1. Έτσι έχουν τα πράγματα (βλ. Γιάνης Κορδάτος, Ιστορία του Ελληνικού Εργατικού Κινήματος, Γ’ έκδοση, Εκδόσεις Μπουκουμάνη, Αθήναι 1972, σελ. 190-193) – και όχι όπως ο Δημήτρης Κουτσούμπας τα ανέφερε σε ομιλία του στις 29 Νοεμβρίου 2015, κατά το δοκούν από τη μια και αποσιωπώντας από την άλλη.↩
