Δεν είναι όσο χρειάζεται γνωστά πολλά για τον Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο στις νεότερες γενιές, μαζί και εκείνες των συμπολιτών μας· όπως δεν είναι γνωστά και στους κάπως μεγαλύτερους – και τούτο διότι ούτε η εκπαίδευση, ούτε το τύπος, ούτε τα πολιτικά κόμματα, έχουν πράξει το καθήκον τους σχετικά.
Αμφιβάλλω αν και όλοι οι παρόντες στην κηδεία του επίσημοι, των κεντρικών οικοδομικών τετραγώνων των Αθηνών, γνωρίζουν σε όλη την έκταση τα αφορώντα τον Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο – πώς να τα γνωρίζουν άλλωστε;
Δύσκολη δουλειά – η παρουσία όμως στην κηδεία του πράξη πιο εύκολη…
Τι θέλω να πω μ’ αυτό;
Τούτο μόνο: Ότι κρηπίδωμα της όλης προσπάθειας και παρουσίας μας στον κοινωνικό και εθνικό βίο οφείλουμε να θέσουμε τη ζωή και το έργο τέτοιων προσώπων, όπως ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος – προσώπων λέγω, δεν λέγω προσωπικοτήτων, διότι δεν πρέπει οι Έλληνες και οι Ελληνίδες να τον εξορίσουν, έτσι χαρακτηρίζοντας τον Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο, από την καθημερινότητά τους.
Ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος ήταν Έλληνας ατόφιος, και μάλιστα προοδευτικός Έλληνας – ας σπουδάσουμε το χαρακτήρα του, τα γραφτά του, τις πράξεις του· ωφελημένοι θα βγούμε και ατομικά και συλλογικά.
Δύσκολη δουλειά – μα αναγκαία θαρρώ· η πόλη μας, που ήδη φιλοξενεί το νεκρό του, οφείλει να προσπαθήσει προς τούτο περισσότερο…
Αυτό δείχνουν τα πράγματα ως τα τώρα – ο Κόσμος της Ν. Φιλαδέλφειας θα βοηθήσει το κατά δύναμη.
Κώστας Π. Παντελόγλου
