Δεν ήμουν ποτέ, ούτε και τώρα είμαι, υπέρ του διαχωρισμού κράτους κι εκκλησίας στον ελλαδικό χώρο. Είμαι υπέρ της αρμονικής συνύπαρξής τους, όπως τον καιρό της Ελεύθερης Ελλάδας τα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής, όπως τα δοξασμένα χρόνια της εθνικής μας αντίστασης.
Θεωρώ πως άστοχες υπερβολές τόσο από τη μεριά του κράτους, αλλά και από τη μεριά της εκκλησίας όχι λίγες φορές, τροφοδοτούν κεντρόφυγες τάσεις στο ζήτημα αυτό, επί βλάβη, κατά τη γνώμη μου, των εθνικών συμφερόντων, μα και του κοινωνικού συμφέροντος.
Επιβάλλεται, είναι αλήθεια, για την αρμονική συνύπαρξη κράτους και εκκλησίας, τόσο στις κορυφές όσο και στη βάση του κράτους και της εκκλησίας, να υπάρχουν δυνάμεις με γνώσεις ιστορικού βάθους και σύνεση ενεργούσες, ώστε οι τάσεις να είναι κεντρομόλες επί του προκειμένου.
Ε, οι πράξεις και τα λόγια του Μητροπολίτη Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας σχετικά με την παρουσία κληρικών στις αίθουσες διδασκαλίας της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τροφοδοτούν κεντρόφυγες τάσεις στο ζήτημα των σχέσεων κράτους και εκκλησίας – και αυτό δεν είναι για καλό, καλό εθνικό και καλό κοινωνικό.
Άλλωστε η εκκλησία έχει τους άμβωνες, τα κατηχητικά σχολεία, ακόμη και τα μοντέρνα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τη ραδιοτηλεοπτική εμφάνισή της και τη δια του τύπου παρουσία της.
Ας τα χρησιμοποιήσει πειστικά, σεμνά και ταπεινά· δεν της χρειάζεται νομίζω κάτι περισσότερο…
Κώστας Π. Παντελόγλου
