Δείγματα γραφής του Γιώργου Λιόση στον τοπικό μας τύπο πρωτοδιάβασα από τον πρώτο καιρό της μεταπολίτευσης, εδώ και πάνω από σαράντα χρόνια – δεν άρχισε με το «Επιτέλους» ο Γιώργος Λιόσης να ασχολείται με τα τοπικά μας πράγματα.
Ναι, έτσι όπως το είπα, διότι το ενδιαφέρον του δεν ήταν «δημοσιογραφικό», ήταν το ενδιαφέρον του ενδιαφέρον ενεργού πολίτη· αυτή ήταν και είναι η γνώμη μου.
Στο «Επιτέλους» αποτυπώθηκε, στη ροή των χρόνων, αυτό το ενδιαφέρον του, που αξίζει και μελέτης. Και τούτο διότι τα κείμενά του είναι τοπικής πληροφόρησης και γνώμης. Σε μια προοπτική και υλικό ιστορίας.
Έδωσε ακόμα τη δυνατότητα και σε άλλους να χρησιμοποιήσουν τις σελίδες του «Επιτέλους» για να γράψουν για θέματα από κάποια περιωπή, όχι τα συνήθη της δημοτικής τύρβης – σημειώνω τον Βαγγέλη Μηλιώρη, τον Δημήτρη Βασιλειάδη (που τα γραφτά του στο «Επιτέλους» έγιναν και βιβλίο), τον Δημήτρη Τζήμα, τον Λίνο Κουντουρά, της κυρίας Βιτσαξή τα γραφτά σε μορφή παραμυθιού και άλλα.
Αν θα ‘θελα να σημειώσω κάτι ιδιαίτερο για τη συμβολή του στα της Πόλης μας, θα σημείωνα την προσωπική του συμβολή στην αντιμετώπιση του φαραωνικού σχεδίου των επιχειρηματικών συμφερόντων με τον μανδύα της ΑΕΚ την εποχή του Γρανίτσα, την προσπάθειά του ως ΠΠΙΕΔ για το Α΄ Φεστιβάλ Αλησμόνητων Πατρίδων, την προαγωγή του τοπικού μπάσκετ, τη διαμόρφωση της εικόνας ενός πλήθους καταστημάτων της περιοχής μας με τις διαφημιστικές καταχωρήσεις τους στα φύλλα του «Επιτέλους».
Ο κατάλογος Αγοράς κατ’ έτος, καθώς και το περιοδικό «Επιπλέον» ήταν δύο ακόμη προσπάθειες του Γιώργου Λιόση, που αξίζουν μνείας, όπως φυσικά και το ιστολόγιο του «Επιτέλους».
Με τον Γιώργο Λιόση δεν ήμασταν φίλοι, ούτε καν γνώριμοι, κόντρα αντίθετοι δε ιδεολογικοπολιτικά, – αυτό όμως δεν με εμποδίζει στην αξιολόγηση της παρουσίας του στον τοπικό μας τύπο και στην τοπική μας ζωή, παρουσία που έχει βρει τη θέση της στη μακρά ιστόρηση της Φιλαδελφειώτικης και Μαδυτινής διαδρομής στην οποία έχω αποδυθεί.
Κώστας Π. Παντελόγλου
