Τέθηκε από το δημοτικό σύμβουλο Λύσανδρο Γεωργαμλή το θέμα να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή για το θάνατο του Γιώργου Λιόση στο Δημοτικό Συμβούλιο της Τετάρτης 24/2/2016. Έτσι απλά, χωρίς περισσότερα – και ο πρόεδρός του το αρνήθηκε.
Τι θα είχα να πω: Για το Γιώργο Λιόση και το Επιτέλους του έγραψα την 1/2/2016 στον Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας και δεν παίρνω λέξη πίσω – θα μπορούσα μάλιστα να προσθέσω κάμποσα, μα δε θα το κάνω εδώ για την οικονομία της έκφρασης· θα το κάνω κατά τη συνολική από μέρους μου αξιολόγηση της παρουσίας του στον τοπικό μας τύπο και στην τοπική μας ζωή.
Όμως μπορώ τώρα εδώ να σημειώσω ότι το κριτήριο για το αν θα τηρούνταν ή όχι ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Γιώργου Λιόση στο Δημοτικό Συμβούλιο της 24/2/2016 όφειλε να ήταν όχι εάν “ήταν ένας σημαντικός συμπολίτης μας όπως και εκατοντάδες άλλοι”, αλλά αν πρόσφερε στον τοπικό μας τύπο, και δι’ αυτού στην τοπική μας ζωή, αξιόλογα, αξιοσημείωτα.
Γνώμη μου είναι πως αν κανείς μελετήσει τα διακόσια τόσα φύλλα του Επιτέλους με προσοχή και όχι επιπόλαια, όχι με την προσοχή του στραμμένη στο ένα ή το άλλο πρόσωπο ή ζήτημα, οφείλει να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι την ενός λεπτού σιγή στο Δημοτικό Συμβούλιο της 24/2/2016 τη δικαιούνταν ο Γιώργος Λιόσης. Ωφελιμότερη, πάντως, αντί για τη σιγή, θα ήταν μια συζήτηση για την προσφορά του, μια συζήτηση που θα όφειλε να ανοίξει ο Λύσανδρος Γεωργαμλής που έθεσε το θέμα στο Συμβούλιο, εφόσον ο Δήμαρχος Άρης Βασιλόπουλος δεν έκρινε πως αυτός έπρεπε να σύρει το χορό.
Θαρρώ πως ακόμα μια φορά πρέπει να προσθέσω πως ο Γιώργος Λιόσης δεν ήταν φίλος μου, καν γνώριμός μου, ενώ ήμασταν κόντρα αντίθετοι πολιτικά και δεν πληροφορούσε δια του Επιτέλους για τη συγγραφική μου επίδοση, μάλιστα επί των αυτοδιοικητικών ζητημάτων, αν και ενημερωνόταν τακτικά, γραπτώς, περί αυτής, όπως άλλωστε συμβαίνει και για τον άλλο τοπικό μας τύπο.
Κώστας Π. Παντελόγλου
