Για το Μήτσο Παπαρήγα πρωτάκουσα στο σπίτι μας, απ’ τον πατέρα μου Παντελή Παντελόγλου – ότι είχε εκλεγεί Γενικός Γραμματέας της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος στα 1946, σ’ εκείνες τις τόσο δύσκολες συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, ότι ήταν απ’ το Βόλο και είχε αναδειχθεί σ’ ένα απ’ τα κορυφαία στελέχη του κομμουνιστικού κόμματος, ότι πέραν των άλλων διωγμών που είχε υποστεί είχε κάνει και εξόριστος στην Ακροναυπλία, ότι η Ασφάλεια τον δολοφόνησε εκπαραθυρώνοντάς τον, λέγοντας πως αυτοκτόνησε στα 1949…
Απ’ τη μητέρα μου Μαρία Παντελόγλου πληροφορήθηκα για τη Βασιλεία Παπαρήγα, τη γυναίκα του Μήτσου Παπαρήγα· ήταν συγκρατούμενες στη φυλακή Χατζηκώστα στην Κατοχή, όταν η μητέρα μου συνελήφθη σε μια απεργία που είχε πραγματοποιηθεί στο εργοστάσιο του Λαναρά στο Περιστέρι, μετέχουσα στην επιτροπή εκπροσώπησης των απεργών.
Το μικρό μαθητή Θανάση Παπαρήγα γνώρισα από κοντά, μεγαλύτερός του, όταν μας τον έφερε η δασκάλα της Νέας Φιλαδέλφειας Κατίνα Μαμέλη να δουλέψει στο εργαστήρι του πατέρα μου ένα καλοκαίρι προς το τέλος της δεκαετίας του ’50 – δουλέψαμε τότε δίπλα-δίπλα· αργότερα φοιτητής αυτός της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κι εγώ της Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Ε.Μ. Πολυτεχνείου εκλεγήκαμε στην καθοδήγηση της σπουδαστικής οργάνωσης της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη.
Με το Θανάση τα λέγαμε συχνά τηλεφωνικά, ιδίως όταν είχε την ευθύνη του τμήματος ιστορίας της κεντρικής επιτροπής του κομμουνιστικού κόμματος – δε συμφωνούσαμε φυσικά σε όλα, ωστόσο μπορούσαμε να κουβεντιάζουμε μ’ αφορμή ορισμένα δημοσιεύματα τότε, κυρίως σε όργανα του κόμματος, αλλά και δημοσιεύματα και πρωτοβουλίες άλλων δυνάμεων για ζητήματα και πρόσωπα του κομμουνιστικού κινήματος ή γενικότερα του λαϊκού δημοκρατικού κινήματος και του κινήματος της νεολαίας.
Τελειώνω σημειώνοντας πως παλαιά και δοκιμασμένα στελέχη του κομμουνιστικού κόμματος, γνωρίζοντας βασισμένες επί στοιχείων απόψεις μου για συγκεκριμένα ζητήματα επέμεναν ιδιαίτερα να προσπαθώ να λαμβάνει γνώση ο Θανάσης των απόψεών μου αυτών – δεν παρέλειπα τούτο να το πράττω ως τον άτυχο χαμό του.
Κώστας Π. Παντελόγλου
