Το βιβλίο του συμπολίτη μας Γεώργιου Σγουρίδη “Η Πέραμος της Κυζίκου”

Το 1968 κυκλοφόρησε το βιβλίο του συμπολίτη μας Γεώργιου Σγουρίδη με τίτλο “Η Πέραμος της Κυζίκου” (588 σελ.). Ήταν έκδοση του Συλλόγου Περαμίων Κυζικηνών.

Ο Γεώργιος Σγουρίδης, που ήταν παράγοντας του Συνδέσμου “Η Κωνσταντινούπολις” της πόλης μας και είχε μάλιστα διατελέσει και πρόεδρός του, στις 31 Δεκεμβρίου 1970 βραβεύτηκε για το βιβλίο του αυτό από την Ακαδημία Αθηνών, ενώ το καλοκαίρι του 1976 πέθανε σε ηλικία 81 χρόνων.

Το 1999 ο Σύλλογος Περαμίων Κυζικηνών εξέδωσε ξανά την “Πέραμο της Κυζίκου” του Γεωργίου Σγουρίδη. Μ’ αυτό το γεγονός ως αφορμή η “Μικρασιατική Ηχώ” της Ενώσεως Σμυρναίων (Μάιος Ιούνιος 1999, σελ. 14) έγραψε τα ακόλουθα:

“Παράδειγμα προς μίμησιν το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Περαμίων Κυζικηνών που ανέλαβε κάτω από τις σημερινές δύσκολες για τα σωματεία συνθήκες να επανεκδώσει, σ’ ένα καλόσχημο και καλοδιάβαστο τόμο, το βιβλίο του Γεωργίου Σγουρίδη “Η Πέραμος της Κυζίκου” για να μάθουν οι νέοι αναγνώστες που αγνοούν ή ξεχνούν πως εκεί στη Μικρά Ασία, πάνω στη χερσόνησο της Κυζίκου υπήρχε ένα χαρούμενο χωριό, μια αξιόλογη κωμόπολη χιλίων σπιτιών που την έλεγαν Πέραμο.

Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη.

Το πρώτο περιλαμβάνει τοπογραφικά ιστορικά στοιχεία και παρέχει πληροφορίες για τις εκκλησίες, τους ιερείς, τα σχολεία, τους δασκάλους, τα επαγγέλματα των Περαμιωτών, τα δεινοπαθήματα των Ελλήνων κατοίκων της Περάμου, τον ξεριζωμό από τις εστίες τους, την μετοικεσία και την οριστική εγκατάστασή τους στην Ελλάδα.

Το δεύτερο περιέχει χρονικά-αναμνήσεις από την Κυζικινή κωμόπολη, λαογραφικά στοιχεία της Περάμου και ένα λεύκωμα με φωτογραφίες παλαιών και σύγχρονων Περαμιωτών. Την έκδοση πλαισιώνουν τρεις χάρτες.

Από ένα τέτοιο βιβλίο, που επιδιώκει να διατηρήσει τη μνήμη της αγαπημένης γενέτειρας, δεν θα μπορούσαν να λείψουν φωτογραφίες που αποπνέουν άρωμα από την παλαιά και την νέα πατρίδα, και οι οποίες στην δεύτερη προπάντων περίπτωση αναδεικνύουν τα χαρακτηριστικά και την χάρη μιας άλλης εποχής, τότε που στην κοινωνία του χωριού κυριαρχούσαν οι Μικρασιάτες πρόσφυγες”.

Κώστας Π. Παντελόγλου