26 Οκτωβρίου 1978. Λόγος πανηγυρικός εκφωνείται από τον Πρύτανη της Παντείου Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών Επιστημών – πρόγονο του Παντείου Πανεπιστημίου. Πρύτανης ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος· κατάληξή του η ακόλουθη:
“Η σωστική εκείνη για την Ανθρωπότητα ηρωϊκή Αντίσταση του Ελληνικού στρατού επί επτά μήνες εναντίον των επιδρομέων (Ιταλών και Γερμανών) είχε ηθικά ισάξιό της επακόλουθο την εθελοντική Αντίσταση του Ελληνικού λαού εναντίον των στρατευμάτων Κατοχής. Η Εθνική αυτή Αντίσταση υπήρξε και σε ηρωισμό και σε δραστικότητα και σε αριθμό θυμάτων υπέρτερη ίσως από οιαδήποτε άλλη παρόμοια στην Ευρώπη. Αγνοείται όμως αυτό συχνά είτε και αποσιωπάται από τη διεθνή κοινή γνώμη και από τους ξένους ιστορικούς συγγραφείς. Και υπάρχουν υπαιτιότητες και των Ελλήνων για τη μη προβολή διεθνώς της Ελληνικής αυτής δόξας, απότοκες των παθών των συνυφασμένων με την τραγωδία του εμφυλίου πολέμου, που διαδραματίστηκε ύστερ’ από το έπος του πατριωτικού πολέμου.
Η σημερινή Ελληνική γενιά οφείλει να ατενίσει με υψηλοφροσύνη τα πριν από μια τριακονταετία γεγονότα και να υψώσει την Εθνική Αντίσταση, πλάι στο Έπος του επταμήνου 1940-1941, σε κορυφαία θέση της ιστορικής μνήμης του Έθνους”.
Πρέπει τώρα να σημειώσω δυο λόγια για τις πολιτικές συνθήκες που βρισκόταν η Ελλάδα όταν ο 65χρονος Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, που κι ο ίδιος μετείχε στην Εθνική Αντίσταση από τις γραμμές του ΕΑΜ και ταλαιπωρήθηκε γι’ αυτό επί τριετία στη Μακρόνησο, διατύπωνε τα παραπάνω: στην κυβέρνηση ήταν το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας (μετά τις βουλευτικές εκλογές της 20ης Νοεμβρίου 1977) με ψαλιδισμένες τις δυνάμεις του (σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974), στην αξιωματική αντιπολίτευση είχε αναδειχθεί το Πασόκ, το δε ΚΚΕ απολάμβανε μια τετραετία ήδη νόμιμης ύπαρξης παρά τις ευθύνες του σχετικά με τον εμφύλιο πόλεμο του 1946-1949, ενώ η Εαμική Εθνική Αντίσταση του 1941-1944, οι εθνοσωτήριες πράξεις των αγωνιστών της, δεν αναγνωρίζονταν…
Σ’ αυτές τις πολιτικές συνθήκες το σάλπισμα του Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου να τοποθετηθεί η Εθνική Αντίσταση σε κορυφαία θέση της ιστορικής μνήμης του Έθνους πλάι στο Έπος του 1940-1941 – σάλπισμα από τη θέση μάλιστα του Πρύτανη μιας Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών Επιστημών.
ΥΓ. Προς το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ θα είχα να πω ότι ο κοινωνικοπολιτικός βίος του Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου δεν τερματίστηκε στη δεκαετία του ’40.
