Όσα ακολουθούν έχουν καταχωρηθεί από τον Γιώργο Α. Λεονταρίτη στο βιβλίο του “Από τον Εμφύλιο στην ΕΔΑ”, Εκδόσεις Προσκήνιο, Χαλάνδρι 2001. Πρόκειται για αφήγηση του διακεκριμένου νομικού και κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της προδικτατορικής ΕΔΑ Ηλία Ηλιού στο συγγραφέα:
“Στην Εθνοσυνέλευση [του 1923], που κάτω από την ηγεσία του [Αλέξανδρου] Παπανασ[τασίου] εκήρυξε την έκπτωση του Γλύξμπουργκ, διακρινόταν ένας ζωηρός, μαυρομάλλης τότε, πληρεξούσιος Θεσσαλονίκης, επικεφαλής μιας επταμελούς ομάδος σοσιαλιστών που συνεργάζονταν με την “Δημοκρατική Ένωση” του Παπαναστασ[ίου]. Ήταν ο [Γιάννης Πασαλίδης]. Οξύς, εμβριθής, θεωρητικά καταρτισμένος, κάπως ιδιόρρυθμος εξαιτίας της ποντιακής προφοράς του, που δεν τον εγκατέλειψε ποτέ έως το τέλος της ζωής του, αλλά που τότε ήταν ακόμη εντονότερη, γιατί ακόμα δεν είχε ζήσει επαρκώς στον Ελλαδικό χώρο, μας ενθουσίαζε. Οι φοιτητές που σοσιαλίζαμε και που αποτελούσαμε την Παπαναστασιακή δημοκρατική νεολαία, κρεμόμαστε από τα χείλη του…”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
