Κάποιες δεξιές τοπικές κι “αριστερές” αεκόφρονες ιστοσελίδες, σε πλήρη σύμπνοια, υποστηρίζουν οψίμως ότι η κατάργηση του άρθρου 43 του Ν. 4277/14 ακυρώνει ένα επιχείρημα όσων μιλούν για την υπεράσπιση του Άλσους και της πόλης από τα επιχειρηματικά συμφέροντα με το μανδύα της ΑΕΚ. Εννοούν επίσης ότι χωρίς μια τέτοιου τύπου ρύθμιση το σχέδιο Μελισσανίδη μπορεί να υλοποιηθεί κανονικά. Το ίδιο υποστηρίζουν ορισμένοι αδιάβαστοι δημοτικοί σύμβουλοι κι ανώνυμοι σχολιαστές, μάλλον συγκεκριμένοι κι αυτοί.
Έχουν βέβαια κοντή μνήμη και ως συνήθως δεν είναι καλά πληροφορημένοι. Ξεχνούν ότι καταρχάς η ρύθμιση του άρθρου 43, και όχι μόνο, ήταν σαφής απαίτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων, άρρηκτα συνδεδεμένη με το σχέδιο του γηπέδου Μελισσανίδη. Αυτό εκφράστηκε με σαφήνεια δύο μέρες μετά τη βίαιη διάλυση της συγκέντρωσης του Συντονιστικού Κατοίκων και τους βανδαλισμούς οπαδών της ΑΕΚ στη Στρούγκα, σε μια στιγμή που η κατευθυνόμενη οπαδική βία είχε κλονίσει την ομαλή δρομολόγηση του σχεδίου. Έγραφε με αρκετό άγχος ο πολύς Κώστας Κετσετζόγλου στην “Ώρα των Σπορ” στις 22/6/2014, μπροστά στο ενδεχόμενο καταψήφισης του Ρυθμιστικού: “Αυτό που έχει την τεράστια σημασία είναι να περάσουν τα άρθρα 81, το 82, το 18 και το 19 του Ρυθμιστικού ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ. Όπως κατατέθηκαν” (θυμίζουμε ότι τα άρθρα 81 και 82 του νομοσχεδίου ψηφίστηκαν τελικά ως άρθρα 42 και 43 και τα άρθρα 18 και 19 χαρακτηρίζουν το Άλσος ως Μητροπολιτικό Πάρκο και αφαιρούν τη διαχείρισή του από το Δήμο Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας). Άρα το σχέδιο Μελισσανίδη, παραδεχόταν τότε η πλευρά του, δεν περιορίζεται στο “χωράφι της ΑΕΚ”, αλλά εκτείνεται σ’ ολόκληρη την πόλη της Νέας Φιλαδέλφειας (και όχι μόνο, ας κοιτάξουμε και λίγο ανατολικά-νοτιοανατολικά…) και για να υλοποιηθεί χρειάζεται νομοθετική υποστήριξη ευρείας κλίμακας κι όχι ένα απλό παλαιοκομματικό ρουσφέτι για τους όρους δόμησης σ’ ένα ιδιόκτητο οικοπεδάκι (άρθρο 42).
Ο τα πανθ’ ορά Μελισσανίδης και το ακαταμάχητο επιτελείο του (ο Ανδριόπουλος, ο “project manager” που είχε αναλάβει τη βρόμικη δουλειά να μπαινοβγαίνει σε υπουργικά και κομματικά γραφεία για τις λεπτομέρειες) δεν είχαν προσέξει ότι ο δασοκτόνος νόμος 4280/14, που ψηφίστηκε μια βδομάδα αργότερα, θα καταργούσε μέρος του άρθρου 43;
Όπως και νάχει, οι καραμπόλες που τροφοδοτούν την ελληνική πολυνομία, αλλά και η κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων με τις αντιφάσεις της, έμοιαζε να έκαναν το θαύμα τους. Αυτό το γεγονός επισήμανε πρώτος τον Αύγουστο του 2014 ο δημοσιογράφος Γεράσιμος Λιόντος της “Κόντρας” κι αντιμετωπίστηκε με σιγή ασυρμάτου. Η πρώτη μέθοδος που επιλέχτηκε ήταν ν’ απαξιωθεί το γεγονός ότι το άρθρο 43 δεν ίσχυε πια όπως είχε ψηφιστεί. Αυτή η γκάφα (;) έπρεπε καταρχάς να μπαλωθεί στα μάτια του κιτρινόμαυρου κόσμου, μέχρι να βρεθεί μια άλλη νομοθετική λύση. Μέχρι τη στιγμή της πρώτης προσφυγής στο ΣτΕ, δυο περίπου μήνες αργότερα, η πλευρά Μελισσανίδη προσπάθησε να αποκρύψει το γεγονός ή να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που αυτό δημιουργούσε – η “Ώρα των Σπορ” κι ο Κετσετζόγλου έπαιξαν κεντρικό ρόλο σ’ αυτή τη διαδικασία.
Παρεμπιπτόντως, και για να λέμε όλη την αλήθεια, η “Κόντρα”, ως πολιτική οργάνωση που συμμετείχε τότε στα όσα συνέβαιναν στη Νέα Φιλαδέλφεια, πήρε την ορθή παρατήρηση του Λιόντου και μετέτρεψε την εσφαλμένη νομική ερμηνεία της σε πολιτική θέση που γραφειοκρατικοποίησε το πολιτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζαμε στη Νέα Φιλαδέλφεια, αναγόρευσε την αστική νομοθεσία σε μέθοδο “υψηλής προστασίας των πάρκων και αλσών” μέσα στην κορεσμένη Αθήνα, σε πείσμα της ισοπεδωτικής για τους ελεύθερους χώρους πραγματικότητας, και συνέβαλε καθοριστικά στην αποδυνάμωση του κινήματος για την υπεράσπιση του Άλσους και της πόλης, όπως αυτό εκφραζόταν από το Συντονιστικό Κατοίκων. Έτσι η ίδια η “Κόντρα” απομακρύνθηκε από το φλέγον κι επικίνδυνο ζήτημα – αυτό το “στρίβειν δια του αρραβώνος”, βέβαια, δε μειώνει την προσφορά του Λιόντου στην τεκμηρίωση των σχετικών ζητημάτων εκείνο το διάστημα, παρά τις αδυναμίες και τα λάθη.
Σήμερα οι δεξιές τοπικές και “αριστερές” αεκόφρονες ιστοσελίδες επιλέγουν την αντίστροφη αφήγηση: η προ δύο ετών κατάργηση του άρθρου 43 αναγορεύεται σε άρση των μελλοντικών κινδύνων για το Άλσος, το δασικό χαρακτήρα του, την ιδιοκτησία, τη διαχείριση και τις χρήσεις του. Το πώς γίνεται οι ίδιοι που πριν δυο χρόνια προσπαθούσαν να πείσουν τους αναγνώστες τους ότι το 43 εξακολουθεί να ισχύει, λένε σήμερα “τι καλά που δεν ισχύει”, μόνο η καταγραφή των αλλαγών της κατεύθυνσης των ανέμων από τότε ως τώρα μπορεί να μας το εξηγήσει.
Γιατί αν ήξεραν τι ισχύει από άποψη νομοθεσίας, θα μπορούσαν να πουν ότι το περιεχόμενο του 43 δεν έχει καταργηθεί, ακόμη κι αν το 43 καταργήθηκε ρητά: ανάλογη ρύθμιση υπήρχε στο Δασικό Κώδικα και ο Ν. 4280/14 την επανεπιβεβαιώνει σε άλλο σημείο του με μικρές μόνο διαφορές (Δασικός Κώδικας, ΝΔ 86/1969 όπως έχει τροποποιηθεί και άρθρο 36 του νόμου 4280/14, που αντικαθιστά μεταξύ άλλων το άρθρο 58, παράγραφος 3 του βασικού δασικού νόμου 998/1979).
Πέρα απ’ αυτή τη νομικίστικη λεπτομέρεια, όμως, η απαίτηση Μελισσανίδη για ευρείας κλίμακας νομοθετικές ρυθμίσεις παραμένει – και οι ανάλογες ρυθμίσεις στην εποχή μας δεν είναι σημειακές, κρυμμένες και φωτογραφικές όπως τα κλασικά ρουσφέτια. Αντιθέτως, υποδέχονται το αφήγημα του “επενδυτή” όπως ο Μωυσής τις Δέκα Εντολές, ακόμη κι αν ο “επενδυτής” δεν είναι και κανένας θεός, όπως στην περίπτωσή μας· δεν προσαρμόζεται η “επένδυση” στον ισχύοντα χωροταξικό, πολεοδομικό και περιβαλλοντικό σχεδιασμό, αλλά το αντίστροφο – τα παραδείγματα σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο είναι πολλά και σημαντικά: η Cosco και το λιμάνι του Πειραιά, η Lamda Development του Λάτση και το Ελληνικό, η Eldorado Gold και οι Σκουριές της βορειοανατολικής Χαλκιδικής, το Ίδρυμα Νιάρχου και ο παλιός Ιππόδρομος στο Φάληρο, ο Κωνσταντακόπουλος και το Costa Navarino της Μεσσηνίας είναι μερικά απ’ αυτά. Και θα πρέπει να προσθέσουμε τις μικρομεσαίες επενδύσεις κτηματομεσιτικής κατεύθυνσης που εξυπηρετούνται από τη χωροταξική, περιβαλλοντική και μνημονιακή νομοθεσία, τις διοικητικές διαδικασίες και τα δικαστήρια αυτής της χώρας.
Βρισκόμαστε πια στο καλοκαίρι του 2016, δυο χρόνια μετά την ψήφιση του ΡΣΑ: Το σχέδιο Μελισσανίδη δεν προχωρά έτσι όπως σχεδιάστηκε πριν δυο χρόνια. Ο χωροταξικός Ν. 4269/14, που επίσης συνδεόταν με το σχέδιο, καταργήθηκε με το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο. Τα επιχειρηματικά συμφέροντα αναζητούν νέα ερείσματα και νέες μεθόδους για να απεμπλακούν και από τις τοπικές αντιδράσεις και από τα σημαντικά χρηματοδοτικά προβλήματα – προβλήματα που για την ώρα δεν ξεπερνιούνται παρά την προθυμία του κράτους, της περιφέρειας και συχνά του δήμου (με τη “ριζοσπαστικά αριστερή” προβιά τους, μάλιστα, και στα τρία επίπεδα εξουσίας).
Το άρθρο 43 του Ν. 4277/14 δεν ισχύει, λοιπόν, στο σύνολό του. Όμως οι κίνδυνοι για το Άλσος, το δασικό χαρακτήρα του, την ιδιοκτησία, τη διαχείριση και τις χρήσεις του όχι μόνο παραμένουν, αλλά μεγεθύνονται κι αλλάζουν μορφή:
- 71 στρέμματα του Άλσους ανήκουν σήμερα στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου ΑΕ και βρίσκονται στη λίστα των “προς αξιοποίηση” 71.500 δημοσίων κτημάτων που έχουν υποθηκευτεί έναντι του δημόσιου χρέους.
- Η πλευρά Μελισσανίδη έχει επιτύχει τις θετικές γι’ αυτήν αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας επί των προσφυγών των 17 και του Δήμου Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας.
- Ο δασοκτόνος νόμος 4280/14 όπως ισχύει σήμερα επιτρέπει λίγο-πολύ τα πάντα μέσα σε εκτάσεις πολύ πιο δασικές από την πραγματικότητα του δικού μας Δάσους.
- Οι αποφάσεις του ΣτΕ γύρω από την επένδυση της Eldorado Gold στη βορειοανατολική Χαλκιδική (Σκουριές, Μεγάλη Παναγιά, Ιερισσός κλπ.) διαμορφώνουν καταστροφική νομολογία για τις δασικές εκτάσεις, όπου κι αν αυτές βρίσκονται.
- Ο υπουργός “περιβάλλοντος” Σκουρλέτης έχει εγκρίνει τους περιβαλλοντικούς όρους του σχεδίου Μελισσανίδη χωρίς ν’ αλλάξει σχεδόν τίποτα απ’ το σχεδιασμό της εταιρείας· ο Δήμος Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας δεν αντιδρά σ’ αυτή τη δυσμενή διοικητική πράξη με νομικά μέσα.
- Και, last but not least, δεν υφίσταται πια η προσδοκία της “πρώτη φορά Αριστεράς” που θ’ ανατρέψει τις αποφάσεις των Σαμαροβενιζέλων για το χωροταξικό σχεδιασμό και την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων…
Οπότε, ό,τι κι αν λένε οι δεξιές τοπικές και οι “αριστερές” αεκόφρονες ιστοσελίδες για να αδρανοποιήσουν τους κατοίκους αυτής της πόλης που δε θέλουν αύριο να χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο ή να μετακομίσουν στον … Πειραιά (νισάφι παιδιά μ’ αυτό το αστείο, στον Πειραιά είναι χειρότερη η κατάσταση με την Cosco απ’ τη μια και τον Μαρινάκη απ’ την άλλη!), το ζήτημα του γηπέδου Μελισσανίδη και των επιπτώσεών του στην πόλη μας παραμένει ανοιχτό και εξαρτάται από την ίδια την πόλη πότε και με ποιο τρόπο θα κλείσει...
π.
Γιατί δεν μας λες με απλά λόγια, αλλά το φέρνεις μέσω Λαμίας, οτι το 5% που λέγατε πριν 2 χρόνια δεν ισχύει; Φοβάσαι να πείς οτι ο Μελισσανίδης ΔΕΝ μπορεί να πάρει πλέον τα 22.5, 23, 25 στρέμματα που αντιστοιχούν σε αυτό το 5% επι του άλσους; Πες το ξεκάθαρα και μην κρύβεσαι πίσω απο το δάχτυλό σου. Και μια χάρη σε παρακαλώ. Μην προσπαθείς να κάνεις ερμηνεία επι των Νόμων γιατί όποτε το έχεις προσπαθήσεις έχεις αποτύχει οικτρά, άσε αυτή τη δουλειά σε κανέναν που ξέρει καλύτερα