Παρατηρώ με προσοχή αυτό που αποκαλείται κοινωνικοπολιτική ζωή – τι θα είχα να πω;
Κυριαρχεί η εντυπωσιοθηρία· όχι η σοβαρή εργασία, που θα καταλήξει σε κόσμο ενήμερο με στοιχεία, με επιχειρήματα, που προσπαθεί σταθερά και χωρίς χάσματα, για το καλύτερο για τα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν και την πατρίδα, χρησιμοποιώντας όλους τους τρόπους του αγώνα, αρχίζοντας από το απλό διάβημα και το διαφωτιστικό υπόμνημα.
Η εντυπωσιοθηρία προσφέρει θέαμα που ελκύει αρκετούς προς στιγμήν, για να τους κρατήσει ωστόσο προσφέρει δόσεις εντυπωσιασμού ισχυρότερες, ολοένα ισχυρότερες· κάποτε όμως όλο αυτό, που κουράζει αποκαλύπτεται πως δεν έχει προσφέρει τίποτε το καλύτερο για τα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν και την πατρίδα.
Ακολουθεί η απογοήτευση, η απόσυρση από τη δημόσια σφαίρα, που αφήνει έδαφος σε νέους εντυπωσιοθήρες να δοκιμάσουν τη δική τους “πραμάτεια” – ο κύκλος αυτός πρέπει να σπάσει και στο κέντρο της κοινωνικοπολιτικής ζωής να εγκατασταθεί η σοβαρή εργασία σε όφελος των λαϊκών στρωμάτων που υποφέρουν και της πατρίδας.
Κώστας Π. Παντελόγλου
