Όσα ακολουθούν είναι απόσπασμα από μια διήγηση του Νάσου Δετζώρτζη, που έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό “Διαβάζω” (τεύχος 104, 17 Οκτωβρίου 1984) – ο Νάσος Δετζώρτζης, λογοτέχνης και μεταφραστής, είχε διαδεχθεί το 1932 τον Τέλλο Άγρα στη γραμματεία σύνταξης του περιοδικού “Νέα Εστία”:
“Και προσωπικώς πότε γνωριστήκατε;
-… Στα 1929, που πρωτόρθα στην Αθήνα. Λίγο μετά τον ερχομό μου, ένας πολύ αγαπητός μου εκ μητρός και εξ αγχιστείας συγγενής, ο λογιώτατος ζακύνθιος νομικός Δημήτριος Θ. Φραγκόπουλος, μου έκαμε το μεγάλο δώρο να με πάει να γνωρίσω τον Ξενόπουλο, άλλο ίνδαλμά μου, παλαιότερα μέσω “Διαπλάσεως (των Παίδων)” και αργότερα μέσω “Μυστικού της Κοντέσας Βαλέραινας”, “Κόκκινου Βράχου”, “Μαργαρίτας Στέφα”, “Στέλλας Βιολάντη”, “Αντάρτη” (του μετέπειτα “Ποπολάρου”), βλέπετε τώρα… Φυσικά οι νεανικοί ενθουσιασμοί μου για το έργο του δεν άφησαν αδιάφορο τον Ξενόπουλο. Και το αποτέλεσμα ήταν να γίνω από τότε, σιγά-σιγά, τακτικός επισκέπτης της οδού Ευριπίδου 42 (όπου το σπίτι του Ξενόπουλου στο δεύτερο πάτωμα και τα γραφεία της “Διαπλάσεως των Παίδων” στο πρώτο).
Εκεί λοιπόν, στο σημαδιακό εκείνο γραφείο του Ξενόπουλου, που όσοι το έζησαν δεν μπορούν να το ξεχάσουν, εκεί πρωτογνώρισα προσωπικώς τον Άγρα. Στενό συνεργάτη του Ξενόπουλου τώρα και στο άλλο περιοδικό του, την “Νέα Εστία” και “άτυπο” αρχισυντάκτη της από την αρχή της έκδοσής της το 1927″.
Κώστας Π. Παντελόγλου
