Το τεύχος 49 της “Πανσπουδαστικής” (Ιανουάριος 1966) το είχαμε αφιερώσει στην Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση – είχαν προηγηθεί το βασιλικό πραξικόπημα (15 Ιουλίου 1965) και τα “μιάσματα” του πρωτοχρονιάτικου βασιλικού διαγγέλματος (1 Ιανουαρίου 1966), ενώ μανιασμένες επιτίθενταν οι δυνάμεις του σκοταδισμού για την αναίρεση θετικών βημάτων στο χώρο της Εκπαίδευσης.
Στο εισαγωγικό κείμενο στο αφιέρωμα αυτό, με την υπογραφή “Η Πανσπουδαστική”, διάβαζε κανείς, μεταξύ άλλων, και τα ακόλουθα, τα οποία βρίσκω χρήσιμο να καταχωρήσω στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”:
“… λέμε πως το ΠΡΩΤΟ, το υπ’ αριθμόν ένα καθήκον αυτή την στιγμή είναι η αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης και ομαλότητας και η υπεράσπιση της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης κι η άμεση εφαρμογή του προγράμματός της στην Ανώτατη Εκπαίδευση που δεν πρόλαβε να γίνει πράξη.
Παράλληλα θ’ αγωνιστούμε και θ’ αγωνιζόμαστε για την διεύρυνση των κατακτήσεών μας και της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης. Κι αν μας ρωτήσουν γιατί; Τους απαντάμε: Γιατί η ραγδαία εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνικής (Σημ. Κ.Π.Π. Προηγουμένως στο εισαγωγικό κείμενο της “Πανσπουδαστικής” η εποχή μας χαρακτηριζόταν ως “εποχή του ατόμου, της κυβερνητικής και των διαστημικών πτήσεων”) καθιστούν αναγκαία, βάσει των νέων δεδομένων, την συχνή και γρήγορη αναπροσαρμογή των εκπαιδευτικών συστημάτων και ως προς το πρόγραμμα, και ως προς το περιεχόμενο, και ως προς την διδασκαλία).
Γιατί μια Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση, όσο επιτυχής κι αν είναι, δεν είναι δυνατόν θρονιασμένη σε μια ναρκισσιστική αυτάρκεια να παραμείνει στατική, αλλά να θεωρήσει το έργο της σαν την αναγκαία υποδομή πάνω στην οποία θα στηρίζονται οι νέες αλλαγές και προσαρμογές που θα πρέπει να γίνονται, από την μια σε σχέση με τις ανάγκες της χώρας και του λαού, κι από την άλλη σύμφωνα με τα δεδομένα της επιστήμης και της τεχνικής”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
